Jan Jaap Tijsen – Koningin Emma der Nederlanden
Al sinds hij een jochie was, is hij gefascineerd door dat ‘grote stalen wrak’ in de Waddenzee. En nu heeft Duikreporter Jan Jaap eindelijk gedoken op de Koningin Emma.
Datum: 23 juli 2022
Duiklocatie: Waddenzee
In het begin van de jaren negentig lieten mijn opa en oma een bootje bouwen. Een multivlet 1100. De Waddenzee en het IJsselmeer liggen naast de deur, dus we waren voortdurend met de familie op het water te vinden met de boot. Ik stond als 6-jarig jochie al mooi naar de horizon te staren als we over de Waddenzee richting Oudeschild vaarden. En ter hoogte van “De Bollen” op het Malzwin daar was het water aan het opwellen. M’n vader zei: “Zie je dat? Daar ligt een groot stalen wrak”.
In de 12 jaar dat ik heb mee gevaren met het bootje door Nederland, heb ik ook heel vaak dat ene puntje in het Malzwin goed in de gaten gehouden. Het moest wel een heel groot wrak zijn, wil het water daar zo bijzonder stromen.
We zijn ondertussen bijna 30 jaar verder, dat ik voor het eerst over de Waddenzee vaarde. Nu hebben we onze eigen boot, waar we een sidescan-sonar onder hebben gehangen. En tijdens onze laatste vakantie met de boot eind juni/begin juli, heb ik een klein ommetje gemaakt over het “grote stalen wrak”
Het scherm van de sonar gaf de bodem weer… heel veel zand… tot ik over het klotsende water voer. Een wrak van meer dan 60 meter verscheen in beeld. Prachtig!
We hebben de vakantie afgemaakt, ik heb de sonarbeelden aan mijn vader laten zien en daar bleef het bij.
Twee weken later. Het was mooi weer, de wind leek goed en duikclub Texel had zin in een duik. Van collega-duikers hoorden we dat het zicht op de Waddenzee slecht was… dus wij kozen er voor om richting de Noorderhaaks te varen en daar een wrak uit te zoeken om op te duiken.
De Waddenzee was een spiegeltje en hoe dichter we bij de Razende Bol kwamen, hoe wilder de zee werd… en dat duikt niet altijd even prettig in de Noordzee.
Plan B, toch een duik op de Waddenzee!
Een van de leden, vroeg of ik al eens op de Koningin Emma had gedoken. Nee, was mijn antwoord. Hij voerde de positie in op de plotter en ik nam het roer over. Onderweg kwamen we een groepje bruinvissen tegen. We vaarden door richting het Malzwin en kwamen in de buurt van het “grote stalen wrak”…
Er kwam een wrak in beeld op de sonar… Het “grote stalen wrak” is de Koningin Emma.
Het anker werd overboord gegooid en deze knoopten we aan het wrak. We konden met “redelijk” zicht, het een en ander bekijken. Een immens schip wat rechtop in de Waddenzee, op de bodem staat. Ik ben langs de zijkant van het wrak richting de begroeide relingen en griezelige grote ruimen gezwommen, waar ik wat boven heb gehangen. Het staal is hier en daar dun en scherp, goed oppassen dus. Na een half uur gedoken te hebben, begon het weer te stromen. Tijd om weer boven water te kijken. De stroming kwam weer met grotere snelheid langs het wrak en deze werd richting de oppervlakte gestuwd. Over een lengte van 100 meter was het water aan het opwellen in de blakstille Waddenzee.
Thuis ben ik me gaan verdiepen in de Hr. Ms. Koningin Emma der Nederlanden. Het is een schip wat in dienst is geweest in Nederlands Indië. Het was een hybride zeilschip met stoomvermogen en schroef. En het is in Duitse handen gevallen in de oorlog en gebombardeerd door de Royal Air Force… gerepareerd… uiteindelijk weer gezonken in de haven… geborgen en weer afgezonken… een triest einde voor zo’n speciaal schip.
