Kippenvel
Kippenvel, dat kreeg ik gisteren van het slechte en tegelijk ook weer goede nieuws.
Slecht nieuws omdat er tijdens het vullen van een duikfles opnieuw een kraan is losgeschoten. Goed nieuws omdat de vuller en omstanders niet door het rondvliegende, ongeleide projectiel zijn geraakt. Je moet er toch niet aan denken dat er weer slachtoffers waren gevallen.
Het zet me aan het denken. Hoe vaak heb ik zelf niet bij een vulstation gestaan? Heel heel heel soms om zelf te vullen, maar des te vaker omdat ik tijdens het wachten op mijn fles gezellig stond te kletsen. Maar ja, wat te denken van alle duikwinkeliers die dag in, dag uit al onze flessen vullen. Zij lopen elke dag opnieuw een risico. Of alle duikers die zelf hun fles vullen bij een vulautomaat. Een kraan die met 200 bar de fles uit wordt gelanceerd, daar doe je niets tegen.
Na het plaatsen van het verhaal van Frans Meijaard op DuikeninBeeld barsten de reacties natuurlijk meteen los. Sympathie voor Frans en opluchting hebben de overhand. Sommigen geven meteen de ‘prutsers’ de schuld. Maar er zijn ook heel veel mensen die dit voor de toekomst willen voorkomen. Want je hoeft maar net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn, het kan iedereen gebeuren. Maar wat gaan we eraan doen?
Is de oplossing dat vulstations alleen nog flessen met kranen met M25x2 draad vullen of alleen nog maar flessen waarop zij zelf de kraan hebben gemonteerd/onderhouden? Gaan de nieuwe richtlijnen van HISWA Duiksport helpen? Vast, maar heel beperkt want dan ga je met zo’n fles toch naar de buurman of vul je hem zelf? En laten we wel wezen, niet alle oudere flessen met ¾ gas draad zijn een gevaar. Als de combi van fles en kraan klopt en beide componenten goed worden onderhouden, dan is er niets aan de hand. Zoals dat overigens voor alle duikmaterialen geldt.
Ik, maar wie ben ik (zeker geen specialist), denk dat het begint met bewustzijn. Ken je materialen, weet wat je gebruikt, vraag de professionals om advies, verzorg je uitrusting en laat deze goed onderhouden. Samen met alle goede initiatieven van de branche komen we dan een heel eind. Maar het zal nooit genoeg zijn, want helemaal uitbannen kunnen we het niet, ook niet met een verbod.
Wat ik met deze blog hoop te bereiken? Dat iedereen eens goed nadenkt. Ik wil niet volgende maand een enveloppe met een zwart randje in de brievenbus vinden…
Heb jij de oplossing? Laat je idee vooral hieronder achter.
