René Weterings – Kiekeboe spelen met steenslijmvisjes

Na een eerste succesvolle duik op een warme middag en met een volle buik gaat René nog een keer te water bij de Bergse Diepsluis. Hij gaat weer op zoek en speelt zelfs een spelletje met de steenslijmvisjes. 

Datum: 5-8-2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

De eerste duik van vandaag was een lekkere en smaakte naar meer. Nadat ik mijn frietje met mayonaise en een frikandel speciaal had weg gewerkt, ben ik weer in mijn pak gestapt om onder te duiken voor een tweede duik bij de Bergse Diepsluis.

Mijn missie voor de tweede duik is opnieuw het vinden en fotograferen van de steenslijmvisjes, baby sepia’s en hopelijk ook sepiola’s. Het is inmiddels rustig op de parkeerplaats, er staat alleen nog een duikclub die nog wat aan het eten zijn, maar niet meer het water in lijken te gaan. Heerlijk, de hele duikstek voor mij alleen! Kan niet beter eigenlijk. De zon staat al een flink stuk lager, dus het zal onderwater al wel wat donkerder worden. Maar goed, ik begin lekker ondiep in mijn zoektocht naar de steenslijmvisjes.

Op mijn gemakje peddel ik langs de stenen op een ongelofelijke diepte van wel anderhalve meter. Het boeit me niks, dit soort snorkelduikjes leveren vaak de leukste plaatjes en ontmoetingen op. Al snel vind ik de eerste steenslijmvis, maar is erg schichtig. Ik probeer er met mijn camera bij te komen en wat foto’s te maken, maar dat gaat hem niet worden. Het is ook maar een erg klein exemplaar van enkele centimeters lang. Niet veel verder zie ik vanuit een spleet tussen twee stenen een kopje naar buiten steken. Het is een water grotere steenslijmvis die roerloos in zijn holletje blijft zitten. Ik neem de tijd om het diertje aan mij te laten wennen en maak af en toe een foto in de hoop dat hij later wat meer uit zijn holletje komt. Eigenlijk speel ik de hele tijd ‘kiekeboe’ met dit steenslijmvisje. Helaas voor mij doet hij dat niet, maar ik kan toch een aardig portretje maken waarbij hij recht in mijn lens kijkt.

Tevreden duik ik verder en zoek naar andere steenslijmvisjes, maar het lijkt wel of de schemering deze visjes doet verdwijnen. Ik kan me herinneren dat ik ze vaker mis als het al donker is en alleen bij daglicht kan vinden. Misschien zijn het toch vooral dag actieve dieren? Ik vind er toch nog een paar en merk dat de visjes wel erg nieuwsgierig zijn. Ik probeer het visje te lokken met tikgeluiden op de stenen en dat blijkt nog te werken ook! Maar het steenslijmvisje blijft nooit langer dan enkele seconden op een plaats zitten en dat is dan ook steeds nog net iets te ver weg voor een leuke foto. Na een paar foto’s houd ik het voor gezien, ik heb inmiddels ook al een flink aantal meters langs de stenen gedoken. Ik zie dat ik al een uur aan het duiken ben, tijd om eens te gaan kijken of er nog baby sepia’s zijn. Maar voordat ik verder ga, kijk ik even boven water waar ik eigenlijk ben. Ik zie dat ik ter hoogte van de witte streep op de dijk ben, maar ik word vooral verrast door een prachtige lucht aan de horizon. De zon priemt nog net door een schitterende wolkenlucht heen met een diep oranje gloed. Ook hier maak ik wat foto’s van, want dat gaat prima met mijn 45mm macrolens. Daarna duik ik weer onder

Ik zet koers richting het zand en duik rond de vier meter diepte. Al snel zie ik de eerste sepia, ongeveer vier centimeter groot. Het inktvisje blijft mooi liggen op de bodem, dus ik kan een paar foto’s maken. Wat zijn ze toch prachtig! Het zicht is nu een stuk beter dan in mijn eerste duik, dus ik kan wat verder weg schijnen met mijn duiklamp. Al snel vind ik een tweede sepia, deze is wat beweeglijker. Foto’s maken is lastiger, maar als het uiteindelijk lukt zie ik ineens dat deze sepia een garnaal heeft gevangen. Wat een leuk gezicht, ik volg het diertje even en maak af en toe een foto. Wat een leuk tafereel zeg, ik geniet met volle teugen.

Inmiddels lig al weer anderhalf uur in het water, het wordt stilletjes aan tijd om er uit te gaan. Ik struin op mijn gemak terug richting de trap en tuur ondertussen over de zandbodem naar leuke dingen. Af en toe wandelt er een heremietkreeftje voorbij en schieten er garnalen weg. Een Amerikaanse zwaardschede is niet van mijn aanwezigheid gediend en schiet de zandbodem in. Even verderop zie ik een platvisje liggen, het is een kleine tong. Leuk, dat is weer even geleden, vlug een paar foto’s van maken voordat het visje er vandoor gaat. Om mij heen dwarrelen duizenden Amerikaanse ribkwallen, het zijn er opvallend veel. Na precies honderd minuten ben ik bij de trap en stap het water uit. Het water is vlak, de badgasten zijn, op een enkeling na, vertrokken. Het is nu bijna 22.00u, de parkeerplaats is ook leeg. Wat een heerlijke avond zo, tevreden rijd ik terug naar huis op deze zwoele zomeravond.

Max. diepte 4 m, temp. 24 gr.C., zicht 1-3 m, duiktijd 100 min.
Duik 839 (Bergse Diepsluis, zondag 5-8-2018, 20.00u)