Harry Brummelhuis – Met Galathea naar Zeeland

Voor ongeveer de helft van de mensen is het hun eerste kennismaking met getijdewater. De andere helft zijn instructeurs en 3* of 4 * NOB- duikers. In ”padi“-termen zijn de laatstgenoemden divemasters, die de instructeurs werk uit handen nemen door ook een cursist te begeleiden onder water. Zelf ben ik ook 4* duiker.

Eerst maar een duik in de Grevelingen bij Den Osse Kerkweg. De wind waait uit het westen, dus het water wordt behoorlijk opgezweept bij windkracht 6. Hier en daar is al een schuimkop te zien. Het water klotst bijna over het plankier dat naar het instappunt loopt. Mijn buddy voelt zich niet helemaal veilig, zie ik. Ik probeer haar gerust te stellen. Eenmaal onder water is het deinen al snel minder, hoewel er wel enige stroming te voelen is. Als we onder de 3 m komen wordt het allemaal nog rustiger. Mijn buddy geeft aan dat het oké is. Bij de reefballs zien we een paar grote Noordzeekrabben. Ook meerder grote zeekreeften. Daar ook nog een zeedonderpad.
Op de terugweg nog veel meer zeekreeften in allerlei formaten. Mijn buddy kijkt haar ogen uit. Aan de voet van het ponton, waar we er uit kunnen , komt ook nog een zeenaald in beeld.

Al met al geen slechte duik. Het uitstappen kost enige moeite vanwege de deining.
Nog even de fles vullen en dan op naar de Brem, waar 2 clubgenoten bezig zijn met grote pannen. Zij hebben verse mosselen gehaald. Stokbrood en allerlei sausjes maken het geheel af. Niet iedereen houdt van mosselen. Voor hen is de patatboer het gewenste alternatief.
Bestek heb je nauwelijks nodig. Een lege schelp is voldoende om de mosselen uit hun schelp te halen. Achteraf blijkt dat een kilo per persoon niet voldoende is. Het smaakt naar meer. Maar helaas, op is op.

Om 22.00 u nog een nachtduik. We willen naar het koepeltje. Hopelijk zien we nog sepiola’s en jonge sepia’s. Maar als we er naar toe rijden, hebben we er al weinig vertrouwen in. Het rommelt en bliksemt in de verte. Hopelijk waait het over, maar helaas. We durven het niet aan en blazen het evenement af. Dan maar wat eerder aan de bacardi of het bier. We kunnen de volgende dag uitslapen. De duik bij de Zeelandbrug staat pas om 12.00 uur gepland. De kentering is pas om 13.45 uur. Maar omdat het net dood tij geweest is, kunnen we er misschien al wel om 13.00 uur in.

Voor de nieuwbakken Zeelandgangers is er een uitgebreide briefing. Sommigen worden ook nog overhoord. Het gaat voor hen natuurlijk wel om het behalen van de getijdewatermodule.
Ik krijg Ronald als buddy toebedeeld. Om 13.10 uur gaan we bovenlangs naar de eerste pijler. Er blijkt meer stroming te staan dan verwacht. Snel dalen want anders zijn we de pijler alweer voorbij eer we op de bodem zijn. Daar aangekomen proberen we tussen de pijlers te komen. Daar voel je de stroming minder. De pijlers zijn mooi begroeid. Hooiwagenkrabben, slangsterren, brokkelsterren bij de vleet. Nog net een glimp van 2 grote vissen. Niet te zien wat het was. Na 15 minuten laten we ons met de stroming mee voeren. De kracht is al wel afgenomen. Zonder iets te doen, drijf je langzaam over de blokken. Daar een blauwtipje. Daar nog een. Daar een milleniumwratslak. Ik heb wel wat geleerd afgelopen zomer tijdens het naaktslakkenweekend bij Peter van Bragt.

We zetten koers naar de kant. Op 4 m. merk je dat de stroming ineens de andere kant op gaat. Blijkbaar is daar de kentering net iets eerder ingezet. Komt goed uit, hoeven we weer niks te doen. We gaan vanzelf richting de trap. Na 78 minuten zijn we er. Inmiddels is er al wel weer een behoorlijke stroming. Samen met de deining maakt dit het uitstappen toch weer een avontuur. Maar de leuning biedt houvast.

Na een avond in het restaurant en nog een afzakkertje in het huisje is het weer bedtijd. Maar niet nadat we Jan hebben gefeliciteerd. Hij is zo juist 62 jaar geworden. Om half één dan toch maar naar bed. We willen de volgende dag al vroeg in Zijpe zijn. Zodat we de meute voor zijn. En Jan heeft beloofd op tijd thuis te zijn. Hij is tenslotte wel jarig vandaag.

Om half tien zijn we er . Het regent dat het giet, maar er staan nog maar weinig auto’s. De eerste duik samen met Jan om te verkennen. Daarna nog een duik met één van de cursisten. Het zicht is perfect. Aan de oppervlakte wat minder vanwege de deining. Er staat nog steeds een straffe wind.

We zien slakken bij de vleet. Ook enkele botervisjes. Foto’s maken is hier niet moeilijk. Geen stof dat reflecteert op de foto. Daar ook weer een groene zeedonderpad. Helaas geen zeepaardjes. Ze moeten er wel zijn. Op deze stek ga je voor het kleine spul. Je hoeft hier geen meters te maken om veel te zien. Enthousiast roept mijn buddy, dat ze nog nooit zo’n mooie duik gehad heeft.

Inmiddels is het droog en de zon schijnt zowaar even. Al met al een mooi einde van het Zeelandweekend. Sommigen gaan eerst nog wat eten. Wij rijden rechtstreeks naar huis. Na bijna 3 uur en 250 km, rijden we de straat in. We zijn weer thuis.