René Weterings – Grauwe, grijze dag

Het is een grauwe, grijze vrijdagmiddag, maar toch heeft Duikreporter René Weterings een mooie duik en neemt ons mee naar de Nieuwe Kerkweg.

Datum: 16-11-2018
Duiklocatie: Nieuwe Kerkweg

Al weer een vrijdagmiddag vrij, dat is lekker! Met mijn duikspullen gebruiksklaar in de auto ben ik vroeg gaan werken, zodat ik met een paar uur compensatie mooi tijd heb voor een duik in Zeeland.

Het was gisteren prachtig zonnig weer en eigenlijk was dat voor vandaag ook voorspeld. Dus ik heb heel enthousiast mijn fisheyelens gemonteerd. Helaas was de wereld erg klein toen ik vanochtend wakker werd, dat is de rest van de dag ook zo gebleven. Enigszins teleurgesteld ben ik naar Zeeland gereden om in de middag een duik bij de Nieuwe Kerkweg te maken. Ik had ook geen andere lenzen meegenomen, dus ik moet er maar het beste van maken. De parkeerplaats is nagenoeg leeg, er staan maar een paar auto’s. Ik ga even naar het water kijken, voor zover ik dat kan zien trouwens, de mist is nog vrij dik hier boven het Grevelingenmeer. Jammer, maar het heeft op zich ook wel weer een mooie mystieke sfeer. Ik ga er voor!

Niet veel later stap ik het frisse, maar heldere water in en laat ik mezelf in de rustgevende onderwaterwereld zakken. Een plan heb ik niet, ik moet even schakelen. Ik had gehoopt een zonnetje in de foto’s te kunnen vastleggen, maar het licht is vandaag erg zwak en daardoor ook niet zo mooi. Het is grauw en grijs boven water, maar onderwater valt het me nog mee. Er is nog veel kleur van de mooie rode wieren en op de bodem kruipt nog van alles. Alleen heb ik daar niet veel aan met een fisheyelens. Mijn focus ligt vandaag op het onderwaterlandschap in het ondiepe deel en maak wat foto’s van wieren. Ineens bedenk ik me dat ik de zeedahlia een stukje ten westen van de steiger maar eens moet zoeken. Het duurt even, maar uiteindelijk heb ik hem gevonden. Daarvoor moest ik wel even boven water gaan kijken waar ik ongeveer moest zijn. Maar deze zeedahlia is zo fel gekleurd dat je die wel ziet, zeker als je een lamp gebruikt. Ik positioneer mezelf en maak wat foto’s met slechts één flitser met een snoot, de zeedahlia wordt zo plaatselijk belicht.

Daarna besluit ik wat dieper te gaan en langs het wandje te duiken, eens kijken wat ik daar kan vinden. Een blauwe vlek valt me op, het is een zeepaddenstoel die ten prooi is gevallen aan wat krabben. Jammer dat ik die kwal niet in volle glorie kan fotograferen, maar daar is het ook te laat voor in het seizoen. Op een stuk bodem met wat oesterbegroeiing vind ik een afgezet gebied met een ketting en een label er op. Hierop staat te lezen dat dit dient voor onderzoek, met het vriendelijke verzoek het te laten liggen. Leuk dat er mensen zijn die onderzoek doen in het Grevelingenmeer. Ik maak er wat foto’s van en duik weer verder. Af en toe maak ik wat shots van het landschap en gebruik daarbij steeds één flitser met snoot, zo belicht ik slechts een beperkt deel van het landschapje. Dat lukt aardig, dus ik herhaal dit trucje een paar keer. Ook bij de zeedahlia op het wandje, hier zijn echter net twee duikers voorbij gekomen, dus het stof is te prominent aanwezig. Dit wordt niks, ik ga maar even bij de reefballs kijken.

Op de een of andere manier heb ik vandaag het gevoel dat ik zomaar eens een zeehond tegen zou kunnen komen, in mijn hoofd wacht ik op het bijten in mijn vin. Een jaar geleden maakte ik bij vergelijkbare condities een nachtduik waarbij ik een zeehond ontmoette die het leuk vond om in mijn vin te bijten. Ik heb een soort déjà vu, maar de daadwerkelijke ontmoeting blijft vandaag helaas achterwege. De reefballs liggen er wat desolaat bij, echt interessant is het niet vandaag. Een kreeft wandelt tussen de reefballs door, maar verder is er weinig beweging te ontdekken.

Ik heb het nog niet koud, maar mijn zin om verder te duiken begint te verdwijnen. Dus ik besluit om weer naar het ondiepe deel te gaan. Daar zie ik een mooi gekleurd zeedonderpadje op de bodem liggen, hopelijk gaat deze voor een mooi nestje zorgen over een paar weken. Als ik te dichtbij kom, schiet de vis weg. Voor mij een teken om er een eind aan te breien vandaag. Bij de steiger aangekomen, zie ik echter een soort schaduw in de verte bewegen, net onder het wateroppervlak. Ik heb moeite om te zien wat het is, maar als ik dichterbij kom wordt het duidelijk. Het is een school met kleine visjes, met mijn beperkte vissenkennis zou ik ze classificeren als een haringachtige. Maar welk soort precies weet ik niet.

Wat gaaf zeg, ik benader ze steeds dichterbij en probeer de visjes vast te leggen. Met een fisheyelens valt dat niet mee natuurlijk, maar af en toe krijg ik de hele school in beeld en krijg je toch een goed beeld van de grootte van de school. Ik spendeer dik tien minuten bij de school vissen, af en toe komen ze echt dichtbij en blijf ik ze achtervolgen. Dat laten ze maar beperkt toe natuurlijk en zwemmen meestal van me weg. Na de nodige foto’s verdwijnt deze school vissen dan uiteindelijk toch in het inmiddels steeds donker wordende water. Een mooie einde van de duik op deze wat kleurloze, grauwe en grijze dag!

Max. diepte 10,5 m, temp. 10 gr.C., zicht ca. 3-4m, duiktijd 75min.
Duik 864 (Nieuwe Kerkweg, vrijdag 16-11-2018, 14.15u)