Fotojaaroverzicht 2020 – Bas van der Sanden
Het is de tijd van de lijstjes… Wij laten het bijzondere jaar 2020 zien door de ogen van 31 fotografen – elke dag één. Vandaag de drie favorieten van Bas van der Sanden.
Witgezoomde knuppelslak
Zeenaaktslakken blijven boeien. Tijdens een duik bij Dreischor in juli vinden we verschillende witgezoomde knuppelslakken. Een wit exemplaar gaf bijna licht in mijn lamp en stak mooi af tegen de spons waar het dier op zat. Deze actieve slakken wandelen graag en dat deed deze ook. Het was dus ook hier weer rustig afwachten tot het dier er optimaal voor ging zitten. Onder water bekijk ik het resultaat en ben dan heel blij met deze opname van een dier van ongeveer een centimeter lang.
Makrelen in de Rode Zee
Deze groep makrelen kwamen we tijdens onze eerste duik in Marsa Alam in Egypte al tegen. We hebben veel geluk dat we, in februari, vlak voor de coronacrisis nog hebben mogen genieten van deze prachtig duiklocatie. Ik wist meteen welke foto ik wilde maken van deze prachtige school vissen. Ze hebben me 10 dagen lang bezig gehouden tot op de één na laatste duik. De groep was aan het foerageren, het zicht was goed, de zee was rustig en ik had tijd om mijn set van macro naar groothoek om te zetten onder water. Uiteindelijk hebben ze me 30 minuten bezig gehouden tot alles samenkwam. Adem inhouden en wachten tot het allerlaatste moment, want zo mooi en rustig als ze aan komen zwemmen, zo snel draaien ze zich om en is het beeld weer helemaal verdwenen.
Sepiaspektakel
Als fan van de inktvissen in Nederland duik ik graag en veel met sepia’s. In de Bergse Diepsluis waren in mei, op kleine oude stokjes, twee paartjes eitjes aan het afzetten. Al snel kwam er een derde paartje bij. Dan lig ik enorm te genieten en ondertussen wennen de dieren aan je aanwezigheid. Ik zag ook nog een klein en groot mannetje rondzwemmen – dat betekent vroeg of laat ruzie om de vrouwen. Dus rustig blijven hangen en wachten. In dit geval zag ik later aan mijn eerste en laatste foto dat het ruim 90 minuten was. Door goed te kijken zie je aan het gedrag van de dieren dat er iets gaande is. En inderdaad het grote mannetje komt steeds dichterbij. Helaas lig ik aan de verkeerd kant, dus voorzichtig draai ik zodat ik in de zwemrichting van het solomannetje lig. En wat ik verwachtte, gebeurt, de soloman zwemt tussen de koppels door en alle sepia’s draaien dezelfde kant op om de soloman goed in de gaten te houden. Meteen bij het afdrukken wist ik dat ik een bijzondere foto had. Zeven sepia’s met allemaal hun kop richting de camera.
