Expeditie Noordzee: De perfecte duik | Blog
Begin september was Duik de Noordzee Schoon op expeditie om – de naam zegt het al – de Noordzee weer een stukje schoner te maken. De deelnemers bloggen omstebeurt. Dit keer: Renate Olie.
Soms heb je van die duiken dat je echt denkt ‘lekker!’. Dit was er zo één, de tweede duik op de Consul Horn. Gisteravond hier gefocust op zeeleven, want onze nieuwe fotografe en mijn buddy Marloes koos voor de macrolens. Verder dan de eerste reel (van de drie) waren we niet gekomen, maar wel zagen we tientallen flamenco-platwormen, zeeveertjes, gezwollen bolzakpijpen en een gewone spinkrab, hoewel…. ‘gewoon’? Vroeger misschien.
Vandaag groothoek erop, dus tijd om de ketels en wat troep te zoeken. Gidslijnen zouden daar niet heen leiden en dus eigen reeltje mee. Vorig jaar heb ik hier ook twee duiken gemaakt en ik had gelukkig nog scherp waar de ketels zouden moeten liggen ten opzichte van de ‘kerk’ (rechtopstaande boeg) waar het anker nu ligt en waar we vorig jaar een dode bruinvis vonden.
We zitten inmiddels alweer goed in de routine. Alles en iedereen gecheckt, hup te water…. Even met één arm Marloes vasthouden en met de andere arm de boei, zodat zij rustig haar camera, die ze net van Richard uit de RIB heeft gekregen, vast kan zetten. Blupblupblup en we zijn onderweg naar beneden, beetje trekken aan de lijn want er staat nog wel wat stroming. Vlot doorzwemmen naar het einde van de eerste reel. Vanaf hier gaan we verder op mijn reel en we zwemmen vrijwel exact tegen de stroomrichting in. We komen langs een prachtig stuk van het wrak, niet hoog, maar vol met dodemansduimen. Rustig foto’s maken van het wrak zonder vervelende lijnen of duikers in beeld.
We zien iets groens opdoemen en het blijkt een compleet net te zijn. Valt zo her te gebruiken als aanhangernet… Zat maar op één puntje vast, dus hup in de zak. Die zat vervolgens wel meteen helemaal vol. Even achterlaten aan de reel dan maar.
We bubbelen verder en een paar meter later zie ik een fluwelen zwemkrab vastzitten aan een klein stukje felgeel vislijn. Krab was zo bevrijd, dat voelt altijd goed. Inmiddels zien we de ketels opdoemen. Mijn reeltje blijkt een meter of vier te kort om er helemaal naartoe te trekken, maar het zicht is gelukkig goed. Lekker rustig ook nog, want de andere duikers volgen andere lijnen en wij sprongen als eerste van de groep te water. Aan de ketel zien we een vislijntje met lood hangen met een krabbenschaar er nog in verstrikt. Dit nodigt uit voor wat foto’s, hoe kun je het sportvisprobleem goed laten zien in één beeld?
Terwijl we bezig zijn, komt, net als gister, het minder goede zicht weer inzetten. Het visloodje en bijbehorende lijn kon ik mooi even kwijt in de postzak van Robertino en Tammo, die de ketels inmiddels ook hadden gevonden. Rondje om twee van de drie ketels gemaakt, paar vijgsponzen bemonsterd en tijd om de terugweg in te zetten. Met de volle postzak aan mijn harnas geclipt kunnen we terugreelen. Uiteraard hebben we inmiddels weer stroom tegen… Zak ophangen aan de shotline, nog een laatste blik op de ‘kerk’ door Marloes en we steken onze duimen op. Deze week veel duiken van een uur of langer, heerlijk!
Zak vol, krab bevrijd, goede foto’s, ketels in een rechte lijn gevonden, mooie dodemansduimvelden gezien en schipper Eddy haalt ons moeiteloos weer aan boord. Alles zat mee… Oké behalve de stroming dan.
Tekst: Renate Olie
Foto’s: Marloes Otten
