Eric van Andel – Marsa Alam – Ohne Ende (deel 1)
Een duikvakantie naar Egypte. Maar liefst twee weken. Eric van Andel laat het je in vier delen meebeleven. Het begin…
Datum 13 t/m 27 september 2012
Locatie Marsa Alam, Beach Safari.
Een heftig begin van de vakantie, mijn dochter en vriend reizen ook af naar Egypte maar een uurtje eerder en naar een andere stad. Sta je op Schiphol blijkt er een koffer met duikspullen te ontbreken. De wegbrengster (mijn vrouw die stikjaloers is) is als een gek van de luchthaven naar Rotterdam en weer terug gereden. Al met al hadden we nog 15 minuten om de bagage in te checken! De verdere reis naar Marsa Alam geen rare gebeurtenissen meer gelukkig. Keurig op tijd aangekomen op Marsa Alam Interntional Airport om 19:15 uur. Een plakkertje halen voor 15 Euro en nog 15 Egyptische ponden retour. Stempelen bij de Douane en notabene nog rennen om mijn 2 koffers van de band te plukken. Ook nog snel wat inkopen gedaan in het winkeltje en dan naar buiten voor mijn eerste sigaretje na 6 uur rookvrij te zijn geweest. Veel tijd is me niet gegund: mijn afhaler staat reeds te wachten en blijkt haast te hebben. Koffers achterin de auto en met een flinke vaart naar het duikkamp Beach Safari 45 kilometer verderop. Deze snelheid heeft er dus voor gezorgd dat ik om 20:20 uur al met mijn koffers de bungalow in kan lopen, een recordtijd dus!
Het kamp lijkt nauwelijks veranderd (het is inmiddels mijn 6e keer hier) . Ik heb steeds over een kamp daar er vroeger hier ook nog tenten stonden maar alles is inmiddels vervangen door de welbekende Nubische bungalows met zo’n koepeldak. Simpele gebouwtjes maar uiterst efficiënt en meer heb je als duiker ook niet nodig. Even door wat papierwerk heen geworsteld en dan nog even wat eten. Met een tevreden gevoel val ik rond 23:00 uur in slaap met op de achtergrond het geluid van een lichte branding.
14 september
Als gebruikelijk word ik rond 5 uur wakker en maak ik een lekker bakje (zelf meegebrachte) cappuccino want die Nescafé hier vind ik niet echt smakelijk. Aan de andere kant zie ik mijn Duitse maatje Stefan, die rond middernacht is gearriveerd, ook zijn bungalow uitkomen. Ik ben hem vorig jaar hier tegengekomen en via Facebook wist ik dat hij ook zou komen, jammer dat hij maar een weekje blijft. Op naar de diveshade: het is de hoogste tijd voor een early morning dive op het huisrif!
Om 6:10 liggen we dan in het water en het is toch wel erg leuk om al mijn egyptische onderwatervriendjes weer tegen te komen! Na 66 minuten duikplezier weer boven, spullen spoelen (dat doet hij anders nooit……) en op naar het ontbijt: pannenkoeken, het lijkt wat vreemd maar smaakt best lekker. Rond 9 uur gaan we weer op pad voor 2 duiken naar Marsa Egla ongeveer 4 kilometer verderop. De wind is wat aangetrokken en dat betekend meestal niet veel goeds voor het zicht. Zeker op het ondiepe stuk bleek dat dus al vrij snel. Nog een flinke schildpad tegen gekomen met een Remora maar foto’s maken met een groothoek valt met die zandstormen niet mee. De eerste duik aldaar was ik in het begin bij de instap een loodpocket verloren, daar kwam ik na 15 minuten achter. Ik vond het al zo vreemd dat ik zo moeilijk naar beneden kon komen en naar links overhelde. Zittend in het zand de resterende linker loodpocket eruit gehaald, 2 kg in mijn rechter zak van mijn bcd gedaan en de loodpocket met de overblijvende 2 kg weer terug gestoken. Al met al dus maar met 4 kg een ruim uur gedoken. Op 2 meter diepte was het wel lastig onder te blijven! Afijn, 8 kg is dus gewoon te veel, maar 4 kg is toch te weinig en de 2e duik daar dus gedaan met 6 kg. Als lunch een lekker bord spaghetti die ik ditmaal (voor het eerst sinds 5 jaar!) helemaal leeg heb kunnen eten. Een eventuele 4e duik op het huisrif zit er niet meer in, de huidige branding op de rifkant is te sterk om dat nog verantwoord te doen. Dan maar de camera klaar maken voor morgen. Meestal blijft de (hardere) wind hier een paar dagen duren dus ik stap over op macro. Tja…. wellicht dat je dan dus juist het grotere spul gaat tegenkomen. Maar ik heb nog 12 duikdagen te gaan dus dat zal allemaal wel goed komen.
15 september
Over het weer heb je hier niets te klagen, 33 tot 35 graden en geen wolkje te bekennen. Ook de watertemperatuur is heel prettig met ongeveer 29 graden. Maar het is, as usual, weer tijd voor een early morning dive. De wind is nog niet zo sterk dus we gaan van Chanel 1 naar Chanel 2. Chanel 1 is niet meer dan een klein geultje waar je je vinnen aan kan trekken zonder al te veel moeite en dan over de rifrand snorkelen.
Chanel 2 daarentegen is een, door regenwater uit de bergen, uitgesleten geul die je het idee geven in en soort grottenstelsel te duiken. Ook is daar vanaf 12 a 13 meter diepte een touw gespannen (ongeveer 60 meter lang) naar de bovenkant van het rif. Dit touw heb je vaak nodig om tegen de stroom in naar de uitgang te komen. Een lekker relaxed duikje van 70 minuten. Na het ontbijt vertrekken we naar Gebel Rosas een flinke inham die aan 2 kanten te beduiken is, wat we dan ook gedaan hebben. De buit van de 2 duiken is een tweetal adelaarsroggen, 3 schildpadden, een octopus en verder het gebruikelijk spul. De duiken van vandaag zijn weer goed voor mijn gemiddelde duiktijd: 70, 78 en 84 minuten. De spullen zijn weer gespoeld en hangen nu te drogen.
16 september
Mocht je inmiddels het lezen een beetje moe zijn, ik blijf hier nog tot en met 27 september dus er volgen nog veel meer lettertjes! Maar nu op voor de early morning dive van Chanel 2 naar Chanel 3, deze laatste is vergelijkbaar met Chanel 2. Het was gezellig gisteravond en het werd dus een beetje later dan gepland. Eigenlijk had ik de camera nog klaar moeten maken maar de kans zat er in dat elk moment de stroom uitgeschakeld zou kunnen worden (elke avond tussen 23:30 en 24:00 wordt het aggregaat stilgezet) en om dan in het pikkedonker de cameraset gereed te krijgen leek me niet verstandig. Een duikje dus zonder camera deze ochtend. Op een mooie schildpad na, op het einde van de duik, gelukkig niets bijzonders gezien! Na deze eerste duik de cameraset maar opgebouwd. Ons plan voor de volgende 2 duiken was om naar Porides en Kilo Tamania te gaan. Dit idee hebben we op het laatste moment laten varen en zijn met de rest van de groep mee gegaan naar Marsa Egla waar een dugong met een kleintje was gesignaleerd. Het was te merken aan de drukte dat er meer duikcentra op de hoogte waren. Zeker wel een 75-tal duikers aanwezig…. Op de grasvlakte komen we een schildpad tegen, dit is natuurlijk ideaal voor mijn groothoek! Flitsers ingesteld, camera aan en door de zoeker kijken: zwart en dus niets te zien. Ja hoor: vergeten de lenscap te verwijderen. Ondanks deze tegenvaller toch een leuke duik gehad van 78 minuten. Na de duik voorzichtig het onderwaterhuis open gemaakt, camera er uit gehaald en de lenscap verwijderd en de boel weer in elkaar gezet. Met al dat zand de eerste 10 minuten wel regelmatig gekeken of er geen water naar binnen liep. Deze duik nog een kleine octopus gezien, behoudens natuurlijk het overige onderwater leven. Na 85 minuten staan we weer voldaan op de kant en gaan richting de lunch.
Theoretisch is er nog een kans om hier mijn 1000-ste duik te maken. Ik zou dan een aantal dagen 4 duiken op een dag moeten maken. Ik denk dat ik die kans maar moet laten voor wat het is: kwaliteit gaat bij mij toch boven kwantiteit……
To be continued…..
