En dan heb je een wereldprimeur!

Dennis Rabeling heeft scherpe ogen… het is niet de eerste keer dat hij een nieuwe soort ontdekt in het water van Lanzarote. Hoe dan?

Het mag duidelijk zijn! Hij duikt veel, heel erg veel. Als mede-eigenaar en instructeur van Euro-Divers Lanzarote, dat hij samen met zijn ouders Harold en Karolien runt, ligt hij haast meer in het water dan dat hij aan land leeft.

Wat hij heeft gevonden? “Een naaktslakje, ook nog eens van mijn favoriete dieren,” vertelt Dennis. “Ik zag de eitjes op een poliep zitten. Normaal gesproken weet ik dan wel waar het de eitjes van zijn, maar deze herkende ik niet.” Omdat de ‘eierlegger’ vaak in de buurt is, ging hij zoeken en vond hij de zeenaaktslak. “Best opmerkelijk, want vaak zien we naaktslakken vooral ’s nachts. Dit was overdag.”

Dennis, die meestal met camera onder water gaat, maakt meteen foto’s. Hij vindt wel vaker iets wat hij niet kent en stuurt de beelden dan altijd door naar Leopoldo Moro van de universiteit. Normaal gesproken stuurt de marien bioloog meteen een mail terug met de naam van het dier, maar dit keer weet ook hij het niet. Hij vraagt Dennis om terug te gaan en twee exemplaren te verzamelen – voor de wetenschap. Dennis gaat terug het water in, zoekt en vindt… Met twee slakjes in een buisje komt hij weer boven. Water eruit, alcohol erbij en de diertjes gaan naar de universiteit.

Voor de wetenschap

Twee naaktslakken? Hoezo? “Ja twee,” vertelt Dennis, “één is niet voldoende voor de wetenschap. De eerste wordt volledig ontleed, de ander wordt als holotype bewaard in het museum.” Maar ja, dan komt het… Dennis denkt er twee te hebben opgestuurd, maar er zit er maar één in het buisje. Gelukkig, hij vindt er nog eentje… niet makkelijk als je bedenkt dat het slakje niet groter dan 5 mm is.

Hoe Dennis dat ziet? En dan ook nog weet dat het bijzonder is? “Ik duik hier zo veel dat ik het opvalt als iets anders dan anders is. Ik maak dan meteen een foto.” Die foto is ook wel nodig want met het blote oog ziet hij alleen dat het afwijkt van het ‘normale’. Hij heeft er de camera met een 60 mm lens plus een ‘natte’ lens voor nodig om een goed beeld te krijgen.

Verslavend

Voor Dennis is het speuren ook een sport geworden… hij wil weten wat hij ziet, zijn honger naar kennis is groot. Hij werkt dan ook fanatiek mee met twee citizen-scienceprojecten: het Canarische RED ProMar, een project van de Canarische overheid in samenwerking met de universiteiten, en iNaturalist, een wereldwijde database, die je kunt vergelijken met MOO van Stichting ANEMOON in Nederland. Na een duik uploadt hij zijn foto’s op de website van iNaturalist – dankzij een stukje AI vindt de software de namen van de soorten op de foto (mits de soort in de database staat). Ook EXIF-gegevens van de foto worden overgenomen. “Het is gewoon een sport geworden om steeds weer iets te vinden wat voor mij nieuw is.”

Wereldprimeur

Maar het bewuste slakje komt er niet in voor, niet in RED Promar en niet in iNaturalist. Dat kan kloppen… Dennis heeft een wereldprimeur… een volledig nieuwe soort. In mei 2023 wordt uiteindelijk het wetenschappelijke artikel door Leopoldo Moro gepubliceerd.

Is de zeenaaktslak nu voor eeuwig aan jou verbonden? Draagt het dier je naam? “Nee, helaas, dit zeenaaktslakje heeft de wetenschappelijke naam Lomanotus tias gekregen.” Tías is de gemeente waar de slak is gevonden – de vernoeming is een soort erkenning voor de gemeente die ZENConsciente heeft opgezet. In het kader van dit project werken alle belanghebbenden – van duikscholen tot de reinigingsdienst, van vissers tot biologen – samen om bewustzijn te creëren en de oceaan te beschermen.

De slak werd na de vondst nog een paar weken in grote aantallen gevonden om daarna samen met de poliep waar de eitjes op zaten, te verdwijnen. “Dat zal met de seizoenen en de wateromstandigheden  te maken hebben,” zegt Dennis. “Komend jaar in dezelfde periode maar eens kijken of ik ze weer kan vinden.” Dennis gaat in elk geval door met ontdekken.

Foto’s: Dennis Rabeling, Euro-Divers Lanzarote