Sandra Boerlage – Een winterduikdag in Zeeland

Sandra heeft duikkriebels, de koude en het gure weer maken haar niets uit. Ze gaat gewoon duiken in Zeeland om haar fotografie skills te oefenen.

Datum: 28-1-2017
Duiklocatie: Den Osse, Nieuwe Kerkweg

Ondanks de koude watertemperaturen en het gure weer blijft het duiken toch kriebelen, daarom dus toch op pad naar Zeeland om wat te stoeien met m’n macro fotografie.
Om 9.00 uur had ik met Raymond afgesproken in Den Osse, duiklocatie Nieuwe kerkweg. Na de lange autorit, was de duikplaats bijna leeg en stond Raymond al op zijn gemak zijn uitrusting in elkaar te zetten. Dus ook ik begon met het optuigen van de spullen, waarna het de bedoeling was om lekker in het omkleedhokje te zitten om daar even het doel van de eerste duik te bespreken. Helaas was deze dicht en hebben ze veel mogelijk uit de wind bij de auto gedaan. We hadden van mededuikers gehoord dat er vlak voor de steiger voor je het richeltje die diepte ingaat een nestje donderpadeitjes zat, een prima doel dus en zeker geschikt voor macro.

Met veel goede zin gingen we het water in, ik met m’n Olympus PEN E-PL3 voorzien van 45mm lens en de losse subsea +10 diopter en Raymond met de nieuwe Sealife. Al snel vonden we het nestje, ik had niet gedacht dat de eitjes zo klein zouden zijn zeg! Als je foto’s van andere ziet ga je uit van een grote van een doperwtje, nou ik kan jullie vertellen ze zijn veel kleiner. Het is dat ze zo een opvallende kleur roze hebben dat het een beetje opvalt anders had ik ze echt niet gevonden. Superblij dat we ze vonden en ja ik word natuurlijk zo enthousiast, dat ik gelijk weer een bak stof maak. Leer ik het nu echt niet!!! Dat werd even wachten tot de stof beetje weg gedwarreld was, mooi de tijd om m’n flitsers in een redelijke positie te zetten. Dit gaat me wel wat lastig af met de mindere grip door mijn dikke 3 vingerhandschoenen. Hier eenmaal klaar mee was het meeste stof wel weg en kon ik me helemaal op de eitjes storten, jammer dat er geen donderpad bij zit dacht ik nog. Ach dit is al een missie op zich laat staan als ik die vis er ook nog bij moet krijgen. Steeds een stapje dichterbij de eitjes kon ik uiteindelijk een redelijke foto met m’n diopter schieten. Maar oh oh oh het bleef een lastige opgave aangezien de kou m’n vingers toch wel erg stijf maakte waardoor de knoppen van m’n camera en flitsers moeilijker te bedienen waren. Voor zover het dan ook lukte stoeide ik met m’n instellingen en posities van de flitsers, ik was dan ook druk aan het oefenen vanuit een bepaalde positie toen Raymond me de aanwijzing gaf het eens van een ander standpunt op de foto te nemen. Zo gezegd zo gedaan en ik zag eigenlijk al gelijk verschil door het kleine schermpje, ik had meer diepte in de foto. Tjee wat stom, volgende keer toch beter kijken naar verschillende standpunten van de foto. Blij dat Raymond me de aanwijzing gaf.
Na uitgebreid en zeker een half uur bij het nestje te hebben gelegen zijn we naar de reefballs gezwommen waar ook een nestje zou zitten, helaas konden we deze niet ontdekken en hebben we op de reefballs nog wat macro beelden gemaakt tot het echt te koud werd en we richting de kant gingen.

Uit het water moesten we weer even op temperatuur komen en wat werkt nu beter dan perfecte lunch. Dus eerst ff snel bakje thee en chocomelk, de spullen in de auto en richting de kabbelaar. Hier konden we rustig zitten, opwarmen, wat eten en de gemaakte foto’s nabespreken.
Leuk dat geeft je gelijk een andere kijk op de foto en ideeën om de foto anders te maken. Ik ben toch snel geneigd om een foto van een kant te maken, door meer te spelen met verschillende kanten en het focuspunt te verplaatsen kun je dus een hele andere foto krijgen. Een goede missie dus voor de volgende duik. Ook door het kijken naar aantal foto s van Raymond kreeg ik na de vraag hoe hij deze gemaakt had weer wat nieuwe ideeën.

Op naar duik 2 dus op dezelfde locatie met wederom een poging de eitjes er goed op te krijgen. De spullen zaten weer snel in elkaar en de klim met bepakking en camera maakte me gelukkig al een beetje warm. Zo n koude natte cap op je hoofd is namelijk niet echt een pretje met deze temperaturen. Bij de steiger aangekomen hadden we een kleine verrassing een zeehond liet zijn hoofd even zien en bleef ons van een afstand rustig bekijken tot we eenmaal onder gingen. Helaas liet hij zich tijdens de duik niet zien, maar hem even met zijn kopje boven water te zien was al een cadeautje.

Ook bij deze duik heel wat plaatjes geschoten en we hadden naast de eitjes ook afgesproken wat mossels te proberen op plaat vast te leggen. Dus lekker ondiep liggen stoeien met de foto’s. Bij de duiktrap wees Raymond me mosseltje aan wat prachtig open stond, waar ik na 20 pogingen eindelijk een foto had waar hij helemaal op stond. Ja en met dat stoeien en proberen vliegt de tijd en voor je het weet is er weer een uur om. Het is dat we het echt koud hadden en er echt uit moesten, want er was nog genoeg om op foto te zetten.
Al met al 2 geslaagde duiken al waren we het er wel over eens dat oefenen en het extra bijleren van macro fotografie beter gedaan kan worden met iets warmere temperaturen.
Ik heb in ieder geval genoten en bewuster bezig geweest met de compositie van mijn foto’s. Raymond hartstikke bedankt voor de duiken van vandaag, zelfs met kou veel lol gehad.

Duikdag 28 januari 2017, locatie Den Osse, nieuwe kerkweg
Duik 1 max. diepte 9m, tem. 0gr.C., zicht 3-4m. duiktijd 58 min
Duik 2 max. diepte 3,1m, tem. 0gr.C., zicht 3-4m. duiktijd 69 min