Dirk Van den Bergh – Verbijstering alom bij de Zeelandbrug

Duikreporter Dirk Van den Bergh en zijn buddy willen bij de Zeelandbrug op zoek naar het mosdierslakje. Gaan ze de kleine slak vinden? Ze komen in ieder geval wel ander klein leven tegen. En wat gebeurt er waardoor de plannen ineens moeten veranderen? 

Datum: 27-08-2019
Duiklocatie: Zeelandbrug

Na de duik bij Dreischor rijden we naar de Zeelandbrug. Daar willen we gaan zoeken naar het gestippeld mosdierslakje. Verschillende duikers hebben het daar al gespot. Bij aankomst gaan we de stek checken. Wow, dat ziet er goed uit! Bijna geen wind, een vlakke Oosterschelde, weinig stroming, geen boeien van visnetten of fuiken en zo te zien toch wat zicht. We stellen ons duikplan op: eerst naar links, langs de sepiastokken, dan afdalen naar de scheiding tussen de blokken en de vlakte en daarna terug langs de pijlers naar de trap. Optuigen!

We gaan op de hoogwater kentering duiken. Die is om 12.40 uur en om 12.15 uur gaan we de dijk over. Hé … wat is dat nou … er ligt een werkschip met draaiende motor (om niet weg te drijven) bij de pijler … Alle duikers staan verbijsterd aan de kant te kijken. Er wordt over en weer gepraat. “Je kan duiken” verzekeren ze, “maar niet bij de pijlers, na deze gaan we naar de tweede pijler. “Moest dit niet verwittigd worden?” vraagt een buddypaar. Antwoord: “Nee”.

Ik ga hier niet verder op in en ook niet meer op reageren: er vloeide al genoeg virtuele inkt over … Oordeel zelf maar of dit zo maar onaangekondigd kan op een duikstek waar duikers ook ruim voor de kentering in het water gaan om de drukte te vermijden … Die lagen dan onder water toen de boot aanmeerde …

Het plan wordt helemaal gewijzigd natuurlijk! Ondiep rechts, tot voorbij de pijlers, dan afzakken naar de scheiding tussen de blokken en de vlakte en zo naar de westelijke duiktrap. Daar kunnen we veilig uit het water komen!

Het gestippeld mosdierslakje vinden we niet, maar het wordt wel een mooie duik. We zien al meteen een jonge sepia.

De w-vormige ogen van de sepia blijven me fascineren en met mijn nieuwe camera kan ik ze goed in close-up nemen.

Mijn ogen doen het vandaag ook goed: ik zie een heel kleine wijde mantel zitten. De schelp is helemaal begroeid. Het duurt even eer mijn buddy Fernando doorheeft wat ik aanwijs! De wijde mantel heeft ook speciale ogen: 35 tot 40 groene tot zilverkleurige, bolle oogjes (ocelli). Hiermee kunnen de dieren licht en donker waarnemen.

We zien veel paarse kokerwormen en pauwkokerwormen. Eéntje kan ik mooi in beeld nemen terwijl hij zijn tentakels opent (zie video)

Een heel kleine sepia houdt ons nog een tijdje bezig. Na onze veiligheidsstop gaan we aan de kant kijken waar we ons bevinden. We zijn nog niet aan de trap, maar vermits de kentering ondertussen geweest is kunnen we ons met de stroming rustig laten meedrijven tot we er zijn. We zijn max 12 meter diep geweest en hebben 72 minuten gedoken.

Het werkschip is ondertussen verdwenen, maar uiteraard wordt er nog heel wat over nagepraat …