Gerard Joosten – Oppasdag
Duiken en oppassen gaan prima samen. Daar is Duikreporter Gerard wel achter gekomen. Hij maakt dankbaar van de gelegenheid gebruik om onder te duiken bij de Bergse Diepsluis.
Datum: 10-06-2021
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
Elke donderdag is het oppasdag voor mijn vrouw, inmiddels hebben we twee kleinkinderen, waarvan de oudste al naar school gaat. De jongste is bijna vier en mag het volgend schooljaar ook naar school. Nu het oppassen op een einde loopt probeer ik steeds vaker op donderdag verlof te nemen. Vandaag ben ik ook vrij het is mooi weer en we gaan met onze kleine meid naar zee. Zee voor haar is een strand met water, we rijden naar de Bergse Diepsluis, zout water, schelpen en ik kan ook nog even een duikje maken. Als we aan komen roept ze, paardjes in de zee, twee dames zijn hun paarden aan het afkoelen in het water een prachtig gezicht, ik hoop natuurlijk onderwater een zeepaardje tegen te komen, het is niet mijn doel maar je weet maar nooit. Na een tijdje schelpen zoeken en lekker op het strand genieten, (het is laag water) ga ik me omkleden, ik heb nog nooit vanaf het strand een duik gemaakt. Gelukkig zit ik aan de kant waar ik wil duiken en niet bij de hangcultuur.
Als ik door het ondiepe stuk gelopen ben trek ik mijn vinnen aan en duik onder, oei dat valt niet mee, slecht zicht, als ik denk bij de sepia tentjes te zijn kan ik ze niet vinden. Ik ga even naar de oppervlakte om te kijken of ik wel op de juiste plek ben, ik moet nog een meter of 10 verder zijn zie ik, ik weer onder en zit op het juiste spoor, bij mijn vorige duik op deze plek heb ik pijlinktvis eitjes gezien, hier wil ik even rustig bij gaan liggen om te zien of ze misschien even terug komen. Op het tentje zit een mooie paardeanemoon, aan de voorkant een grote tros pijlinktvis eitjes, aan de achterkant sepia eitjes en overal hooiwagenkrabben.
Na 5 minuten verschijnt uit het niets een pijlinktvis, snel is hij weer verdwenen ik maak een foto, maar zie alleen stof als ik hem terug kijk. Geduld denk ik en wacht nog even op een afstandje, net genoeg om de eitjes nog te zien. Mijn geduld wordt beloond, met z’n drieën komen ze aan zwemmen, ze blijven helaas niet lang, maar ik vind het prachtig. Even later komt er ook nog een paartje sepia’s aan, ik neem me al voor om snel terug te komen en dan heel vroeg te gaan hopend op goed zicht. We genieten nog even van het mooie weer, na een tijdje vraagt mijn kleindochter waar is het strand gebleven, het is inmiddels hoog water geworden, tijd om naar huis te gaan. Als we de parkeerplaats afrijden valt onze kleine meid al in slaap het was een enerverende dag.
