Jeroen Thoolen – Slush Puppie-ijsduik bij Bergse Diepsluis

De verbazing is groot als Duikreporter Jeroen Thoolen bij de Bergse Diepsluis aankomt voor een duik. IJs?

Datum: 09-01-2021
Duiklocatie: Bergse Diepsluis, Tholen

Dat ons een frisse Oosterscheldeduik te wachten staat is wel duidelijk. Maar dat er een ijslaagje Slush Puppie op de Oosterschelde zou drijven zagen we niet aankomen.

Dit weekend stond de jaarlijkse nieuwjaarsduik van onze duikclub KYMO gepland. Maar om bekende redenen is die voorlopig uitgesteld. Omdat ik het idee kreeg dat mijn kieuwen zich aan het terugtrekken zijn, werd een duikje in de buurt gepland: bij de Bergse Diepsluis. Via de app werd duidelijk dat ook een tweede buddypaar graag zou aansluiten. Dat moet kunnen.

Er ligt ijs!
Volgens de boordcomputer van de auto is de buitentemperatuur 5°C wanneer we richting Tholen rijden. De zon staat laag aan de strakblauwe hemel en schijnt ons uitdagend tegemoet. Het is windstil. Perfecte ingrediënten voor een mooie duik!

Wanneer we na de laatste U-bocht langs het strandje komen aanrijden, rijden we met de zon mee. Zien we het nu goed? Is de plas nu zo glad als een spiegel of ligt er ijs?

De auto geparkeerd komt een buddypaar net terug uit het water. Zij hebben het verlossende antwoord: beide; er ligt ook ijs! Het is een schots van het strandje tot ongeveer het bord met de schroef.

Check de stek
Behalve buddylijntjes hebben we geen seinlijn of lijn van voldoende lengte voor een ijsduik volgens het boekje, zoals we die in 2012 en 2013 deden. We lopen voor een check-de-stek richting de ijsschots en schatten de kansen voor een veilige ijsduik. Wanneer we het ijs taxeren zien we echter dat het ijs meer een laag slush puppie is; een laag van een centimeter of 7 tot 10 van knisperend water. Na overleg besluiten we niet via de trap, maar vanaf begin ijsschots de duik aan te vangen.

We hijsen ons in onze duikpakken en sets en nu al nat van het zweet klauteren we het water in. Het zicht lijkt matig, maar nadat we wat verder onder het ijs duiken, loopt het zicht wel op tot een meter of vier, vijf. Heremietkreeften en wat hooiwagenkrabben lijken ons voor gek te verklaren, en gelijk hebben ze. Sepiarekken zijn verlaten. Ook zij hebben gelijk.

Maar wat een fun! Ik film de bellen die ik heb uitgeblazen en die aan de onderkant van het ijs kapot slaan. Het blijft bijzonder. Ik geniet vooral van de 15°C+ periode, maar wanneer we dan tóch winter mogen ervaren, dan graag even goed. Én duikend! Vaker dan normaal check ik of mijn buddy (in natpak) nog OK is. Na de zoveelste bevestiging (ja, Jeroen, hou maar op, control freak) check ik nieuwsgierig of de veronderstelde mogelijkheid van een vrije opstijging hier ook bevestigd zou worden. En jawel; de Slush Puppie maakt ruimte voor achtereenvolgens mijn wijsvinger, mijn hoofd en vervolgens mijn groothoeklens. Ik overleg met mijn buddy, die het intussen toch wel koud gekregen heeft. We dalen opnieuw af, het ijs onder, en zetten op basis van de dieptelijn en kompas, koers richting de trap.

Geniet mee!