René Weterings – Therapeutisch zeepaardje
Dat een zeepaardje een therapeutische werking kan hebben, ontdekte Duikreporter René Weterings tijdens een duik in de Oosterschelde.
Datum: 24-10-2019
Duiklocatie: Zoetersbout
Vorige week zouden we al naar Zoetersbout gegaan zijn, maar jeetje wat was het toen een graftakkeweer zeg! We doen het niet vaak, maar toen hebben we onze duikafspraak toch maar afgeblazen. Vanavond de herkansing dus.
Al sinds het begin van de zomer kunnen duikers niet om de zeepaardjes heen. Het zijn er veel en ze zitten op meerdere plaatsen met meerdere tegelijk. Goof en ik willen ook nog een laatste keertje gaan kijken, want we verwachten dat het niet lang meer zal duren voor het zeepaardje bij Zoetersbout zal vertrekken. Vorige week viel het letterlijk in het water, maar vanavond lijken de condities goed te zijn.
Het is vandaag een soort van oude wijven zomer, relatief warm voor de tijd van het jaar en het is droog. Toch heb ik door diverse redenen niet echt een opgewekt humeur en tot overmaat van ramp begint het net voorbij Bruinisse ook nog eens te regenen. Ook dat nog! Mijn humeur verandert van grijs weer naar zwaar onweer. Kom ik hiervoor in het pikkedonker naar Zeeland gereden? We kunnen gelukkig wel even droog omkleden om vervolgens in ons duikpak de laatste dingen aan te moeten trekken in een flinke regenbui. Bah, bah en nog eens bah. Vol tegenzin sjok ik naar de waterkant, daar wordt het nog erger. Het water ziet er uit als een modderpoel, de golven staan recht op de kant. Nu wist ik dat al wel, maar ik had de kleur van het water nog niet gezien.
Goof en ik balen en spreken af om in ieder geval even te gaan kijken op ongeveer zes a zeven meter diepte en als het echt zo slecht blijft dan gaan we er rap weer uit. Ik zet mijn masker op en verdwijn met mijn duiklamp in de bruine smurrie. Maar gelukkig klaart het erg snel op en is het zicht zelfs best goed te noemen! Gelukkig…dat doet mijn humeur meteen wat opklaren. Ik zet koers richting het oosten in de hoop de sepiatentjes te vinden die hier staan. Onderweg zie ik de koornaarvissen in het water hangen, stroming is totaal niet. Wat lekker zeg, het lijkt wel of ik bij de Bergse Diepsluis ben. Al snel zie ik het eerste sepiatentje en onderzoek het van onder tot boven, buiten wat krabbetjes is hier niet veel bijzonders te vinden. Bij het tweede sepiatentje is het hetzelfde verhaal, maar ze zijn wel erg mooi begroeid!
Goof volgt me op de voet, dat gebeurt niet vaak. Maar vandaag hebben we een gezamenlijk doel. Bij het derde sepiatentje hebben we meteen waar we voor kwamen. Een mooi geelbruin zeepaardje, parmantig met het kopje omhoog en het staartje rond de stok gedrapeerd. Ondanks dat ik er al talloze foto’s van gezien heb op Facebook, blijft het leuk om af en toe zelf van zo’n diertje te kunnen genieten. Ik sein Goof dat ik het zeepaardje gevonden heb en maak snel de eerste foto’s nu het beestje er zo mooi bij zit. Na een paar foto’s geef ik Goof de gelegenheid om te fotograferen, ik ga op enige afstand en zo’n anderhalve meter boven de dijkwand hangen. Dat gaat prima met het best goede zicht en het ontbreken van stroming. Onder mij zie ik ineens een donkere vlek bewegen, als ik nog eens goed kijk zie ik dat het een flinke gewone zeedonderpad is. Echt fotogeniek is hij niet, maar ik maak toch maar wat foto’s. Ook zie ik een flinke puitaal met een dikke buik, dat is lang geleden zeg! Die zijn eigenlijk nog zeldzamer dan het zeepaardje waar ik nu in de buurt hang. Even snel een portretje schieten hoor! Goof heeft niet veel tijd nodig bij het zeepaardje en vertrekt, hij verdwijnt in het donkere water.
Mooi, dat geeft mij de gelegenheid om de rest van duik hier te blijven en te genieten van dit zeepaardje. Althans, als die andere duikers op de parkeerplaats niet ook naar het zeepaardje komen kijken. Ik pak mijn kansen dus maar! Het zeepaardje ziet er relaxt uit en blijft mooi met het kopje naar voren kijken, helaas wel steeds met kopje naar beneden. Ik maak steeds maar een paar foto’s en wacht dan geduldig af tot een volgende goede moment. De duiktijd vliegt voorbij en gelukkig ben ik de enige hier, geen andere duikers meer te bekennen. Als ik op mijn duikcomputer kijk zie ik dat ik al meer dan een uur in het water lig! Wow, dat had ik niet durven hopen voor de duik. Als ik na zeventig minuten weer bij de trap boven water kom staat Goof mij op te wachten. Die was ook verbaasd dat ik zolang heb gedoken.
We kunnen onder het genot van een bak koffie en een koek gelukkig weer lachen om mijn humeur van voor de duik!
Max. diepte 8,5 m, temp. 14 gr.C., zicht ca. 0-3m, duiktijd 70min.
Duik 941 (Zoetersbout, donderdag 24-10-2019, 20.00u)
