René Weterings – Terug naar de realiteit!

Na hun WK avontuur op Tenerife, duikt duikreporter René Weterings met Goof weer onder in de Oosterschelde. Terug naar de realiteit noemt hij dat!

Datum: 3-10-2019
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Het is tijd om het duiken in Nederland weer op te pakken, na het WK onderwaterfotografie in Tenerife hebben we even een weekje niet gedoken. Even een weekje geen gedoe en lekker thuis zijn bij het gezin, heerlijk!

Het is de afgelopen anderhalve week echt herfst geworden, dus het duiken heb ik niet echt gemist. Vorige week donderdag was het ook echt heel slecht, dus de wekelijkse duik in Zeeland overslaan vonden Goof en ik wel best. Maar vanavond hebben we er weer zin in, gelukkig werkt het weer ook mee! Het is droog als we naar de Bergse Diepsluis rijden en we halen nog even wat herinneringen aan het WK onderwaterfotografie op en genieten op die manier na van een fantastische week met een mooi eindresultaat in de vorm van een zilveren medaille voor mijn groothoekfoto van een schildpad. Maar nu zijn we weer terug in de realiteit als we Zeeland binnen rijden. Boven aan de dijk zien we nog net een ondergaande zon aan een knaloranje hemel. Het is waarschijnlijk de laatste week dat we de zon in de avond nog gaan zien. We gaan weer naar de slechte helft van het jaar helaas.

De parkeerplaats is leeg, ook dat is een kenmerk wat we van de afgelopen jaren kennen. Er zijn niet veel gekken die op een doordeweekse avond in het donker aan de waterkant te vinden zijn. Maar wij vinden het prima, lekker rustig onder water! Het is weer even zoeken naar de routine, maar uiteindelijk zitten we weer snel in ons pak en wandelen we de grote bak met zout water in die we kennen als de Oosterschelde. Het is erg hoog water, dus we hopen op leuke ontmoetingen in het ondiepe deel. Goof heeft het plan om nog even te kijken of de steenslijmvissen thuis zijn.

Ik niet, ik daal langzaam af langs de zanderige helling. Het zicht is maar ‘zo zo’ niet echt bijzonder op een meter of tien diep. Even een toertje langs wat sepiatentjes en kijken of er toevallig nog een zeepaardje te vinden is, maar dat is niet het geval. Onderweg zie ik wel een paar jonge sepia’s, maar ze zijn te schuw om foto’s van te maken. Het water is compleet overgenomen door Amerikaanse ribkwalletjes van enkele centimeters groot, het is een ware kwallensoep vanavond. Op het zand kruipen opvallen veel heremietkreeftjes en ik vind ook al snel een gewillig model in de vorm van een jonge schol. Het visje laat het fotograferen goed toe, dus ik kan wat experimenteren. Leuke visjes zijn dit, altijd een cadeautje om er een te vinden die zich goed laat benaderen.

Op het zand tussen de oesters wandelen opvallend veel jonge kreeften rond. Ook zij zijn niet echt onder de indruk van mijn aanwezigheid, het zijn stoere diertjes. Een paling kronkelt in de diepte over het zand van mij weg, een paling spotten is ook lang geleden. Als ik terug in het ondiepe deel kom vind ik een sepia in gevecht met een jonge kreeft. De kreeft heft zijn scharen omhoog in de richting van de sepia, paniekerig schiet de sepia steeds een halve meter verder, om uiteindelijk ergens op het zand weer te landen. Heel even krijg ik de kans om de sepia te fotograferen, maar meer dan een foto wil niet lukken. Met een wolkje inkt verdwijnt het inktvisje in de diepte, blijkbaar nog vol van de stress.

De oesters zijn opvallend mooi begroeid met een kleine soort spons, die een soort gele gloed aan het rif geven. Ik maak een close-up opname van de sponsjes, want ze zijn te mooi om er geen foto van te maken. Naaktslakjes kan ik vanavond niet vinden helaas, ik had nog gehoopt op wat bruine plooislakken. Misschien kijk ik niet goed, maar ik kan geen spoor van ze ontdekken. Zwevend over de bodem begin ik aan de terugweg. Onderweg zie ik in mijn lamplicht de kleine visjes dansen tegen de gitzwarte achtergrond. Het worden er steeds meer en ik besef mezelf dat er een flink schooltje vis om mij heen zwemt, wat gaaf zeg! Het zicht is hier ook goed, dus ik merk dat ik het echt erg naar mijn zin heb. Echt veel foto’s maak ik vanavond niet, maar ik geniet er evengoed van.

Opeens zie ik een vreemd bewegend diertje boven de oesterbegroeiing. Het kost me even moeite om te ontdekken wat het is. Als ik het lamplicht eindelijk op het diertje kan schijnen, ben ik blij verrast! Het blijkt een kleine pijlinktvis te zijn van naar schatting zo’n vijf tot zeven centimeter lang. Of dit nu een jonge gewone pijlinktvis is of een dwergpijlinktvis, dat durf ik niet te zeggen. Een foto maken lukt me niet, want op het moment dat ik er eindelijk klaar voor ben, is hij al weer gevlogen. Jammer, maar wat een leuke ontmoeting zeg, dit is voor mij de eerste keer in toch al weer een hoop duiken in de Oosterschelde! Na zeventig minuten kom ik bij de trap weer boven en tref ik Goof, ook hij heeft weer een leuke duik gemaakt! Als de duiken niet slechter worden dan dit voor de komende maanden, dan tekenen we er voor!

Max. diepte 10,5 m, temp. 14-15 gr.C., zicht ca. 2-4 m, duiktijd 70 min.
Duik 937 (Bergse Diepsluis, donderdag 10-3-2019, 19.30u)