Ruth Teerlynck – Start to snoot

Na de DiveXperience over snoots besluit Duikreporter Ruth haar snoot toch maar eens te gebruiken. Zou ze de smaak te pakken krijgen?

Datum: 1/11/2020
Duiklocatie: Zoetersbout, Bruinisse

Geïnspireerd door de interessante uiteenzetting over snoots tijdens de Divexperience online van dinsdag 27 oktober, besloot ik om dit toch ook eens te proberen. Deze zomer kocht ik een nieuwe focuslamp met een snoot erbij. Eigenlijk dacht ik dat snootfotografie met een lamp niet zou werken. Een flitser is noodzakelijk, althans dat dacht ik. Tijdens de Divexperience hoorde ik dat het wel mogelijk is om aan snootfotografie te doen met een lamp, dus ik besloot om het eens te testen. De steeds strenger wordende coronamaatregelen dwongen me om snel nog naar Zeeland te trekken. Misschien zou het wel de laatste keer in lange tijd worden. In allerijl werd een babysit voor mijn 3 jongens gezocht én gevonden.

We doken buiten het getij op Bruinisse. Er stond een stevige wind maar die had weinig invloed op de zichtbaarheid. Het viel goed mee. Na vijf minuutjes duiken viel mijn oog op een heremietkreeftje dat bovenop een oester zat. Ik zette de focuslamp op maximum vermogen en schakelde mijn flitsers uit. De snoot had ik thuis goed bevestigd op mijn Weefine 2300 focuslamp. De vorige keer kwam hij los als ik de snoot wou open- of dichtkantelen. Nu had ik één van de twee decoratieve O-ringen verwijderd en de snoot iets verder over de lamp geschoven. Zo kon ik de snoot beter vastzetten met een inbussleutel. Ik gebruikte de smalste lichtbundel die ik op het heremietkreeftje richtte. Het werd me snel duidelijk: het object moest pal in de lichtbundel staan of ik had een zwarte foto. Gelukkig bleef het heremietkreeftje lang genoeg zitten zodat ik het richten en scherpstellen wat kon uitproberen. Het resultaat op mijn schermpje was beter dan verwacht.

Dat ging al goed. Uiteindelijk had het kreeftje het gehad met mijn geploeter en het diertje kroop weg. Op naar een volgend onderwerp. Er passeerde een zeenaald, maar die zat te veel tussen de oesters om er een echt goeie foto van te maken. Zeeëgels kruipen niet weg, dus daar nam ik een paar beeldjes van. Ook weduwerozen zijn altijd dankbare objecten om te fotograferen vind ik.

We stootten op een aantal prachtige zeeanjelieren. Het lukte me nooit om daar een echt goeie foto van te maken. Ik vind het altijd moelijk om de belichting goed te krijgen. Met een snoot verkreeg ik echter een heel mooi resultaat. Het zweefvuil licht wel op en had ik kunnen verwijderen in de nabewerking. Maar het lijkt alsof het dier in de sneeuw staat, dus heb ik het maar zo gelaten.

Ik was heel aangenaam verrast door de resultaten die ik verkreeg. Hier doe ik zeker mee verder. Nog wat meer oefenen en ik denk dat ik echt wel een aantal mooie beelden kan maken. Spijtig dat ik de techniek niet eerder uitprobeerde. Op het Open Belgisch Kampioenschap zou ik waarschijnlijk mooiere foto’s gemaakt hebben. Maar goed, dat is dan voor mijn volgende (tweede) deelname. Hopelijk lukt het om toch nog een paar keer dit jaar naar Zeeland te trekken om te fotograferen maar met de verslechtering van de coronacrisis hier in België heb ik daar helaas geen goed oog op.