René Weterings – Zonnige samenwerking
Soms heb je geluk… op het moment dat Duikreporter René Weterings wil dat de zon gaat schijnen, laat deze zich zien.
Datum: 14-11-2020
Duiklocatie: Gemaal van Dreischor
Op vrijdagochtend chat ik wat met Raymond en komen we tot de conclusie dat we allebei wel zin hebben in een duik dit weekend. Ondanks de wat mindere weersvoorspellingen gaan we er voor!
Het waait al een paar dagen best flink en ook voor de zaterdag wordt er aardig wat wind voorspeld. We maken een veilige keuze, het wordt het gemaal van Dreischor. Vorige week doken we samen bij de Bergse Diepsluis en dat was goed bevallen. We spreken om 10.00u af, zodat we niet al te vroeg uit ons nest hoeven. Met enige twijfel bespreken we de lenskeuze. Raymond kiest voor macro en ik meld dat ook te doen. Toch besluit ik niet veel later gewoon de domepoort op mijn onderwaterhuis te laten zitten en de fisheyelens te monteren, ik kijk wel hoe dat uitpakt morgen. Macro bij het gemaal van Dreischor zie ik eerlijk gezegd niet echt zitten. Voordat ik naar bed ga staat alles gereed voor de volgende ochtend.
Vandaag zorg ik voor de koffie, Raymond zorgt voor wat lekkers er bij, zo laat hij via de chat weten. Hoe dichter ik bij Zeeland kom, hoe lichter de lucht wordt, maar hoe bruiner mijn auto. Overal zijn de boeren op het land aan het werk en de, normaal gesproken pittoreske, polderweggetjes richting de duikstekken van Dreischor zijn besmeurd met modder (slik, zoals op de houten bordjes staat aangegeven). Het is gelukkig droog en we praten op ons gemak tijdens het opbouwen van onze duiksets. Omdat de boer zijn vee komt ophalen, moeten we de auto’s even verplaatsen. Vanaf nu geen koeien meer op de dijk dus.
Als we te water gaan, komen de andere duikers er al uit. Ik denk dat we straks helemaal alleen bij het gemaal liggen. Raymond biedt alvast aan om bij het gemaal even als model te spelen, nou daar maak ik graag gebruik van! Wat aardig van hem. Raymond heeft vandaag zijn macrolens mee, dus ik kan hem geen wederdienst bewijzen. Ik duik op mijn gemak de oude zeedijk over, het zicht is goed. Niet het allerbeste zicht wat ik hier ooit gezien heb, maar we mogen zeker niet klagen. Ik zie enkele meters onder mij een dode zeepaddenstoel liggen op de oesters. De helder blauwe kleur van de kwal steekt erg af tegen de ondergrond! Ik maak wat foto’s en na de eerste keren afdrukken spat de blauwe kleur van mijn display af. Als Raymond er ook aan komt wijs ik hem de kwal aan met de krabbetjes die van de kwal aan het smullen zijn. Ik fotografeer Raymond als hij druk bezig is met het fotograferen van de kwal en de krabbetjes, dan hebben we dat alvast te pakken.
Op mijn gemak duik ik richting het gemaal zelf en maak onderweg wat ‘close focus wide angle’ foto’s van kleine landschapjes van oesters en sponsjes. De zon laat zich inmiddels zien, wat een geluk hebben we en dan met name ik, want nu kan ik mooi de zon in mijn foto’s verwerken. Dat is toch een techniek die ik graag gebruik met de fisheyelens. Ik kan hier zo van genieten! Ik heb tijdens zo’n ‘groothoekduik’ dan ook helemaal geen oog voor de diertjes die er rondkruipen. Ik kijk meer naar de landschapjes en hoe ik daar iets moois van kan maken. Onder het gemaal staat een klein plukje ‘typisch Zeeland’ en maak meerdere foto’s om de juiste compositie te vinden. Na een paar shots trekt Raymond mijn aandacht en gebaart dat hij model wil hangen. Ik sein hem OK en hij hangt zijn cameraset vast aan mijn wing, zodat zijn set boven mij drijft en op deze manier op een beschermde manier geborgd is tegen verliezen.
Raymond is een goed model, hij komt na een paar shots terug om de gemaakte foto te bekijken. Zo weet hij waar hij zijn positie moet innemen. Na een paar minuten is de foto gemaakt en bedank ik hem. We gaan weer ieder onze eigen weg en spenderen nog flink wat tijd op en rond het gemaal zelf. De zon schijnt inmiddels flink, het gemaal is prachtig verlicht. Ik weet niet waar ik moet kijken en maak vanuit allerlei posities foto’s, vaak met de zon in beeld. Heerlijk, ik geniet met volle teugen.
Na dik tachtig minuten staan we weer op de kant en verwennen we onszelf met koffie en wat lekkers en ouwehoeren nog een heel eind na. Het was wederom een leuke duikdag!
Max. diepte 6,5 m, temp. 12 gr. C., zicht ca. 4-5 m, duiktijd 80 min
Duik 1002 (Gemaal van Dreischor, zaterdag 14-11-2020, 11.30u)
