René Weterings – Winterse zoektocht
Een tweede duik voor Duikreporter René Weterings moet de kansen vergroten om iets leuks te vinden onder water, maar lukt dat ook?
Datum: 4-1-2022
Duiklocatie: Anna Jacobapolder
Na de eerste toch wat teleurstellende duik van vandaag besluit ik toch even te gaan kijken bij Anna Jacobapolder. Misschien krijg ik daar wel zin in een tweede duik, ik ben nu toch op het eiland.
Onderweg naar de duikstek regent het even, gelukkig stopt het snel weer met regenen. Ik rijd met de auto richting de steiger van het pontje en bedenk vanuit de auto wat ik zal doen. Het water in de oude haven ziet er vrij helder uit en ook aan de oostzijde van de haven lijkt het niet al te slecht te zijn. Ik raap mijn moed bij elkaar en besluit het er op te wagen, ik heb immers nog voldoende tijd voor een tweede duik vandaag.
Niet veel later wandel ik naar de steiger en maak ik dankbaar gebruik van het touw om veilig het water te kunnen bereiken. De basaltblokken zijn spiegelglad, zeker nu er ook weer wat meer wier op groeit. In het water trek ik mijn vinnen aan en zie ondertussen bij de steiger een jonge fuut het water in duiken. Die is ongetwijfeld geschrokken van mijn aanwezigheid. Ik duik in dezelfde richting onder, misschien zie ik hem nog wel onder water. Maar dat is niet het geval, dus ik start mijn duik met het bekijken van de onderkant van de steiger. Deze is mooi begroeid en altijd de moeite waard om even te bekijken, het pontje vaart nu toch niet. Daarna laat ik mijzelf afzakken langs de wand waar ik eerder dit jaar een zeepaardje vond op een stek bamboestokken.
Het zicht lijkt hier een beetje beter te zijn dan vanochtend. Een hele opluchting, want het duikt meteen een stuk relaxter. Ik peddel op mijn gemak richting de kop van de dijk en houd een diepte van ongeveer acht meter aan. Met mijn duiklamp schijn ik tussen de oesters in de hoop hier een nestje van een zeedonderpad of wellicht een snotolf te vinden. Ook hier is weinig leven te bespeuren afgezien van wat heremietkreeftjes. Ook hier zie ik best veel zee-appels en probeer opnieuw een interessante foto te maken. Maar opnieuw wil dat niet lukken en blijft het bij een snapshot.
Stroming is er nagenoeg niet, terwijl ik toch precies tussen de twee kenteringen in duik. Gelukkig maar, want zo kan ik echt ontspannen duiken. Eerder dan ik verwacht zie ik grote zandvlaktes verschijnen, dus ik begrijp even niet waar ik ben. Maar ineens zie ik daar het touw wat op ongeveer veertig centimeter van de bodem hangt. Hier had ik afgelopen jaar een mooie ontmoeting met een paartje zeepaardjes, maar daar hoef ik nu echt niet op te rekenen. Langs het touw duik ik een stukje richting het midden van de havenopening. Het is mooi begroeid en ook hier wandelen wat heremietkreeftjes op de zandbodem.
Inmiddels ben ik veertig minuten aan het duiken en besluit weer om te keren. Op de terugweg vind ik een gewillige pauwkokerworm en probeer een aantrekkelijk plaatje te maken. Daar gebruik ik tegenlicht voor om het aanwezige stof een beetje te beperken. De details komen goed naar voren en zo ben ik weer dik tien minuten zoet. Het laatste kwartier spendeer ik aan de terugweg richting de steiger en inspecteer de steigerpalen ook nog even goed. Een paar jaar geleden had een snotolf hier een mooi nestje gemaakt, misschien zijn ze wel honkvast? Maar nee, ook hier is niets te vinden buiten het gewone leven.
Al met al heb ik toch weer lekker gedoken, ondanks dat het echt winter is onder water. Boven water word ik getrakteerd op een prachtige lucht met donkergrijze wolken en het zonnetje die zich er even tussendoor heeft kunnen vechten. In de zon wandel ik naar de auto waar ik toch moet erkennen dat ik blij ben dat ik vandaag buiten was en de frisse zilte lucht heb kunnen snuiven.
Max. diepte 10,1 m, temp. 8 gr. C., zicht ca. 1-3 m, duiktijd 64 min.
Duik 1121 (Anna Jacobapolder, dinsdag 4-1-2022, 12.58u)
