Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Speelse sepiola

Je hoeft niet diep te gaan om een leuke duik te hebben, toch? Duikreporter René Weterings bewijst maar eens dat dit voor hem in ieder geval niet geldt.

Het is herfst en mijn zin in duiken was de afgelopen twee weken wat minder. Vanavond is eigenlijk de eerste duik weer zonder een relatie met het ONK of OBK sinds begin september. Tijd om weer eens ontspannen op zoek te gaan naar mooie foto onderwerpen.

RENE_WETERINGS_20211012_1105_Nieuwe_Kerkweg_043_Sepiola-111326

Het jaar 2021 is voor mij geen goed jaar voor inktvissen. Ik had begin mei wel een hele mooie duik met pijlinktvissen maar daarna heb ik geen geluk meer gehad. Uiteindelijk heb ik tijdens een (door andere duikers) stoffige duik bij de Bergse Diepsluis nog een sepia gezien, maar dat was het dan ook. Geen mooie foto’s met sepia’s, geen sepiola’s. Erg jammer. Dat moet ik in 2022 maar eens anders organiseren. Maar ja, ik heb gewoon niet altijd zin om belachelijk vroeg aan de waterkant te staan in het weekend om de drukte te vermijden. Lastig.

RENE_WETERINGS_20211012_1105_Nieuwe_Kerkweg_099_Sepiola-111326

Maar sepiola’s zitten ook in het Grevelingenmeer en ik weet dat er bij Den Osse Nieuwe ook kans is op sepiola’s, daarom plan ik mijn duik hier. Afgelopen weken heb ik een paar keer contact gehad met Thomas Heckmann, een bekende onderwaterfotograaf uit Duitsland. Het toeval wil dat hij met zijn vrouw Sonja (en goed onderwatermodel) in Zeeland op vakantie is, dus we spreken spontaan af om elkaar eens te ontmoeten. Dat is veel leuker dan alleen maar likes op foto’s geven op Instagram. Zij zijn net klaar met hun duik als ik de parkeerplaats op rijd. We maken kennis en raken in een leuk gesprek, in het Engels! Ze zijn er dus toch, Duitsers die goed Engels spreken. Mijn complimenten! Ik had theoretisch als om 17.45u in het water kunnen liggen. Maar uiteindelijk is het zo gezellig dat ik pas net na zonsondergang het water in loop.

Het zicht is goed, in het ondiepe deel is het een grote kwallensoep van Amerikaanse ribkwallen. Het zijn er duizenden. Ongelofelijk! Ik merk ook dat er best wat stroming vanuit het oosten staat, een rare gewaarwording. Ik zweef over de bodem, het is inmiddels bijna helemaal donker. Het licht van duiklamp snijdt door het water en creëert vreemde schaduwen door de vele kwallen. Ik wil eigenlijk meteen op de zandvlakte naar sepiola’s gaan zoeken en speur het eerste stuk met mijn lamp af. Het is druk met grondeltjes, gewone garnalen af en toe een zeenaald en heremietkreeftjes. Het is lang geleden dat ik een nachtduik gemaakt heb en ik moet zeggen dat ik het wel weer eens leuk vind. Je ziet met het lamplicht de kleuren veel beter dan overdag, ik houd er wel van.

RENE_WETERINGS_20211012_1105_Nieuwe_Kerkweg_035_Sepiola-111326

Ik besluit heel even wat dieper te gaan, maar langs de wand van de oude zeedijk vind ik weinig interessants en besluit al na een paar minuten gewoon terug naar de zandvlakte te gaan. Daar vond ik het immers leuk en een duik hoeft niet een bepaalde diepte te hebben om leuk te zijn. Bovendien heb ik vanavond een doel. Op mijn gemak glijd ik weer over de zeedijk en ben ik terug op de zandvlakte. De garnalen blijven stoer zitten en ik maak wat foto’s van deze guitige diertjes. Systematisch speur ik de zandvlakte af in mijn zoektocht naar sepiola’s. Het duurt niet lang en….bingo! Een mooi gekleurde sepiola zit heel ontspannen op het zand, ik schat het diertje zo’n drie centimeter lang.

RENE_WETERINGS_20211012_1105_Nieuwe_Kerkweg_071_Sepiola-111326

Mijn cameraset had ik voor vanavond uitgerust met een enkele flitser en de Snooty snoot. Heel voorzichtig stel ik alles goed in en maak ik vrij snel de eerste foto’s, die er al veelbelovend uit zien. Door het goede zicht is het stof ook niet zo prominent aanwezig. Helaas heb ik steeds foto’s van de sepiola met dichte oogjes. Dat zie ik eigenlijk bijna altijd wel op foto’s en dat wil ik niet. Ik bedenk een list, namelijk mijn duiklamp zodanig wegleggen dat ik een heel klein beetje licht overhoud om de camera scherp te laten stellen. Zo zorg ik er voor dat de sepiola de oogjes niet dicht hoeft te doen, want ik gebruik geen focuslicht van de flister. Op die manier kan ik heel wat mooie foto’s maken van een sepiola met de oogjes geopend. Het diertje lijkt zich nergens wat van aan te trekken en blijft rustig op zijn plaats. Na bijna tachtig minuten vind ik het mooi geweest. Wat een heerlijke duik was dit!

Max. diepte 5,5 m, temp. 13 gr. C., zicht ca. 4-5 m, duiktijd 77 min
Duik 1105 (Den Osse Nieuwe Kerkweg, dinsdag 12-10-2021, 19.00u)

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief