Patrick Kranenbroek – Sepiatijd

De eerste sepia werd woensdag gemeld in de sociale media! Dat komt goed uit, want Duikreporter Patrick is dan net in Zeeland aangekomen. Hij gaat op zoek.

Datum: 13 mei 2021
Duiklocatie: Oosterschelde

Nu we de winter achter ons gelaten hebben begint de watertemperatuur in de Oosterschelde weer te stijgen. In het voorjaar hebben diverse vrijwilligers weer op diverse duikstekken in Zeeland sepiatentjes gebouwd. Als de watertemperatuur langzaam naar de 12 a 13 graden kruipt komen de sepia’s vanuit de Noordzee naar de Oosterschelde om te paaien. Ze zullen hun eieren afzetten op locaties waar ze hun eieren gemakkelijk vast kunnen zetten. Omdat juist in het sepiaseizoen ook de kreeftenvissers hun fuiken in het water hebben en de fuiken prima locaties zijn om de eieren af te zetten, proberen vele vrijwilligers al jaren andere afzetmogelijkheden te plaatsen. Dit in de vorm van sepiatentjes.

Op een mooie duikstek, vlakbij de camping waar ik verblijf staan momenteel heel erg veel van dergelijke sepiatentjes. De spanning stijgt. Wanneer zijn ze er? De watertemperatuur gaat richting de 13 graden, de pijlinktvissen hebben al eieren afgezet. Dus het kan niet lang meer duren. In de meivakantie, maak ik zo’n 15 duiken. Ik breng voor mijzelf de gehele duikstek in kaart. Waar staan de sepiatentjes? Waar staan de stokken? Wat zijn de bouwstijlen? De patronen, de afstand tussen de tentjes etc. De ene vrijwilliger gebruikt touw, de andere tyraps. Er zijn smalle, hoge tentjes. Andere staan verder uit elkaar. Waar staat bamboe? En waar wilgentakken? Ik bereid me dus goed voor.

En dan arriveer ik op woensdag voor Hemelvaart op de camping. ‘s avonds laat in mijn caravan scroll ik nog eens door de Social Media. En daar duikt de eerste foto op van een sepia met een sepiatentje. Ze zijn er !!!! Mijn voorbereidend werk loont zich uit, want ik weet waar deze vrijwilliger zijn sepiatentjes heeft staan. Ik heb ze de zondag ervoor nog gezien. Toen was er nog geen activiteit op deze plek.

Mijn adrenaline stijgt. Eigenlijk weet ik al dat ik deze mooie sepia morgen ga begroeten. Ik plaats de auto buiten de camping, omdat ik eigenlijk al weet dat ik vroeg wakker zal zijn (Ik ken mezelf). Slapen gaat moeizaam. Ik zie 01.00 uur op de klok, 4.00 uur. Toch nog donker. Maar om 04.45 denk ik, en u eruit. Een half uur later sta ik op de duikstek. Ik maak mijn duikset klaar, wacht nog heel even tot het echt licht is en ga te water bij het juiste herkenningspunt aan de dijk. Na een minuut of 5 zit ik al op het juiste spoor en kom ik bij de tentjes aan. Hier moet ze zitten. Ik houd ruime afstand van het tentje en blijf goed van de bodem af om geen stof te maken. Bij het tentje zit ze niet. Ik kijk even rond en al snel zie ik haar tussen de wieren zitten. Mijn eerste sepia van het seizoen. Yessss!!

Deze is heel schuw, dus ik moet geduld hebben. Heel langzaam kom ik wat dichterbij. Dat laat ze toe. Ze houdt me goed in de gaten. Ik houd de weg vrij richting het sepiatentje, waar al heel wat eieren op zijn afgezet. Ik hoop dat ze richting de tentjes gaat. Maar dat gebeurd niet. Maar dat mag de pret niet drukken. Hoewel ik al heel wat sepia’s heb gezien, blijft de eerste van het seizoen toch erg bijzonder. Dan weet je dat het seizoen is begonnen. Dat er meer gaan volgen, dat de eitjes gaan uitkomen en dat de jonkies straks overal op de duikstek te vinden zijn.

Ik weet nu dat ze er zijn. Dit was nog maar 1 sepia. Op dezelfde plek zaten er vorig seizoen regelmatig 8. Nu maar hopen dus dat deze slechts op voorverkenning was en de andere snel zullen volgen. Mijn dag kon niet meer stuk.