Leendert Smit – Mist en zon

Een duik in een natpak in november is voor velen al een uitdaging op zich, maar Duikreporter Leendert Smit heeft voor zichzelf nog een extra uitdaging bedacht. Hij is aan de slag met een nieuwe manier van het belichten van zijn foto’s.

Datum: 14 november 2022
Duiklocatie: Zeelandbrug – Zeeland

Gelukkig niet onder water, daar is het zicht prima. Maar als je onder een stralend blauwe hemel vertrekt valt de mist in Zeeland een beetje tegen. Het is ook maar 7 graden buiten,brrrr. Gelukkig heb ik voor de brug gekozen, kan ik mij binnen omkleden. Ik had gedacht wel wat bekenden tegen te komen, mooi weer, kentering op een gunstig tijdstip, maar er staat maar 1 (Belgische) auto. De duikers ken ik niet. Ze staan zich al om te kleden. Ik duik de kleedkamer in. Jammer dat de vloer kletsnat is maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Als ik naar buiten kom vertrekken de andere duikers net richting de waterkant en is er nog 1 duiker bijgekomen. We zijn dus maar met 4 vandaag. En er is nog iets bijgekomen: de zon. Goedgemutst wandel ik richting trap. Zoals gezegd, het zicht is prima, metertje of 2-3 schat ik dus de pijler heb ik zo gevonden. De eerste Penneschaften (Tubularia indivisa) laten zich al weer zien.

Teken dat het winterseizoen is begonnen. ik doe weer een poging het z.g. “inward lightning” onder de knie te krijgen. Hierbij richt je je flitsers tegen intuïtief richting je zelf (richting je oren is een leidraad) en je zorgt er voor dat de flitsers achter je poort blijven. Het effect zou zijn dat je minder last hebt van zweefvuil en je creëert een donkere achtergrond. Vorige week, bij superzicht, in de Grevelingen werkte dat goed. Hier zit toch wel wat meer zweefvuil in het water en luistert het allemaal wat nauwer. Veel foto’s zijn onderbelicht (flitsers te veel weggedraaid?) dan weer vreselijk overbelicht inclusief een sneeuwstorm van het zweefvuil. Maar er zitten ook een paar aardige plaatjes bij. Genoeg in ieder geval om er verder mee te experimenteren. Ik check de stokjes nog even en spot nog één eenzaam zeepaardje (Hippocampus hippocampus).

Na bijna 80 minuten sta ik weer op de kant. Gelukkig schijnt het zonnetje nog steeds want ik heb het toch wel koud gekregen in mijn natte pak. Tot mijn verbazing zijn de duikers die net voor mij te water gingen alweer vertrokken. Zelfs de laatkomer is er al uit. Het bewijst maar weer eens dat veel droogpak duikers watjes zijn….

Duiktijd 77 minuten. Watertemp. 12 graden