Leendert Smit – Toch maar naar de brug
Op het laatste moment verandert Duikreporter Leendert zijn duikplannen. Het wordt toch de Zeelandbrug. Daar ontdekt hij op het laatst nog iets bijzonders…
Datum: 11 mei 2021
Duiklocatie: Zeelandbrug – Zeeland
Er lagen plannen klaar om weer richting Bergse diepsluis te gaan voor de pijlinktvissen maar enerzijds vielen de buddy’s een voor en af en anderzijds hoorden we slechte berichten over het zicht aldaar na de meest recente storm. Dan toch maar richting Zeelandbrug. Het tij valt gunstig en ook daar kan je natuurlijk pijlinktvissen tegenkomen. Het plan is om een fotoduik op de LW kentering te maken en daarna een videoduik van de westelijke trap naar de pijlers. Het is gezellig op de parking maar zeker niet druk. Marleen staat naast me en we wisselen wat info uit over wat er wel en niet te zien is en over de plotselinge weeromslag: van koud en droog naar warm en nat. Eerst maar weer eens richting de slanke waaierslakken (Microchlamylla gracilis).
Ze zijn er zeker nog wel maar je moet nu meer je best doen om ze te vinden. Wel zie je overal de eitjes hangen in de zeeboompjes (Eudendrium arbuscula). Daarna gaat het schuin omhoog richting pijlers.
Ik stuit al direct op een gapende gewone zeedonderpad (Myoxocephalus scorpius), vervolgens op een brede ringsprietslak (Facelina bostoniensis) en om de hoek van de oostelijke pijler hebben zich een aantal grote vlokslakken (Aeolidia papillosa) verzameld.
De eitjes van deze slak kom je echt overal rond de pijlers tegen. Als klap op de vuurpijl stuit ik op een mooi zeedahlia. Echt nog nooit gezien hier en op een plek waar ik echt vaker geweest moet zijn. Nu snel wat eten en alles klaarmaken voor duik 2. Tot mijn verbazing is Rene Weterings er ook. Hij was waarschijnlijk het water al in toen wij aankwamen. Samen met Peter Verhoog (die ons een presentexemplaar van zijn boek: de groene zee aanbiedt) bespreken we onze kansen om de pijlinktvissen te spotten. Conclusie: erg klein maar niet 0. Met deze wetenschap in het achterhoofd sjok ik richting de tweede trap voor de driftduik richting pijlers.
Het stroomt al flink en de camera een beetje stabiel houden valt niet mee. Het zicht is er ook niet beter op geworden maar toch valt mijn oog op iets bijzonders. Het lijkt wel een Wijde mantel (Aequipecten opercularis). Hij zit boven op een steen dus je kan er gemakkelijk bij. Dat maakt deze duik ook gelijk een groot succes. Als ik even verderop verse pijlinktviseitjes tegenkom hoop ik op een wonder, maar helaas. De fles begint leeg te raken dus we moeten voort. Bij de pijlers aangekomen test ik mezelf door nog even de dahlia te zoeken. En jawel, hij staan nu ook op film. totale duiktijd: 153 minuten. Watertemp: nog een schrale 11 graden.
