Patrick Kranenbroek – Kamperen aan de Oosterschelde

Voor Duikreporter Patrick en zijn gezin werd het een heel andere zomer dan eerdere jaren. Maar wel een die voor herhaling vatbaar is!

Datum: lente en zomer 2020
Duiklocatie: Osterschelde stekken

Vakantiejaar 2020 is voor mijn gezin, net als bij heel veel landgenoten, anders dan voorheen. Waar ik met mijn vrouw Marieke en mijn zoontjes Luca (11) en Milan (8) de afgelopen jaren de meest fantastische reizen maakten naar o.a. Maleisië, Sri Lanka, Zuid-Afrika, Cuba en New York, besloten wij het dit jaar anders te doen. Het werd kamperen aan de Oosterschelde.

Als bloedfanatieke duiker had ik er heel veel zin in. Mede omdat Luca net zijn Junior Open Water brevet had behaald en ik hem de prachtige natuur van de Oosterschelde wilde laten kijken. Ik baalde dan ook stevig dat de Veiligheidsregio Zeeland een verbod op toeristisch overnachten in Zeeland instelde. Uiteindelijk mochten we medio mei de caravan gaan plaatsen. Het werd Sint Maartensdijk, op maximaal een kwartier rijden van duikstekken als St Annaland, Stavenisse, Gorishoek, Vuilnisbelt, Strijenham en Bergse Diepsluis. Man, wat had ik er zin in.

Elk weekend reden we vanuit Venray naar de camping en in de zomervakantie gingen we 3 volle weken. De luxe die ik had was om te bedenken wat ik wilde zien en waar ik daarvoor moest zijn.

Al vrij snel in het seizoen vond ik kleine sepiola’s en de prachtige sepia’s. Na een goede tip van buddy Rob had ik de sepia’s al na een duiktijd van 4 minuten gevonden. Echt prachtig. Ik ging in de late avond, waardoor ik de hele duikstek voor me alleen had. De weken daarna bracht ik ze elk weekend wel een bezoekje. Ook Luca, die nog geen 10 buiten-duiken had genoot volop van deze prachtige dieren.

Ook ging ik vaak op bezoek bij de baby snotolfen die ik met de week groter zag worden. De ene keer zaten ze op het wier, de andere keer tussen de mosselen en af en toe deelde ze een waarschuwing uit door naar mijn duikbril te zwemmen. Best grappig, kleine visjes van 2 cm die een aanval uitvoeren.

De duik die mij het meeste bij is gebleven maakte ik aan het begin van mijn zomervakantie. Ik ging het water in om te oefenen voor het ONK Teams, waar ik de eer heb om voor het eerst mee te doen in het team van Ron Offermans. Ik wilde gaan oefenen voor het thema “Visportret”. Toen ik 6 minuten duiktijd op mijn duikcomputer had staan was daar plots een zeepaardje. “Die wil ik mooi op de foto”, dacht ik. Na een paar foto’s genomen te hebben kwam er plots nog een zeepaardje omhoog uit een lange oester. Ik genoot volop. “Was Luca er nu maar bij”. Dat zou wat zijn, als beginnend duiker dan met papa naar de sepia’s en dan ook nog zeepaardjes kijken. Helaas hebben we ze daarna niet meer terug gevonden.

Een ander bijzondere duik was te danken aan het grappigste visje dat ik ooit ben tegen gekomen. Ik ging op zoek naar de steenslijmvisjes. Ze waren massaal aanwezig, maar wel schuw en voorzichtig. De meeste kropen snel weg tussen de keien. Tot er op een gegeven moment een steenslijmvis was die mooi voor me op een steen ging liggen. “Knip maar raak”, ik poseer wel”, zo leek het.

Nog steeds tuffen we in het weekend naar de camping. We mogen tot het einde van de herfstvakantie blijven staan. En samen met mijn vrouw en de kinderen hebben we nu al besloten dat we in 2021 wederom gaan kamperen aan de Oosterschelde.