Malini Witlox – Duiken in Sprimont

Hoe is het om in een steengroeve te duiken? Malini Witlox gaat op onderzoek en deelt haar ervaringen in dit Duikreport.

Datum: 2018
Duiklocatie: Sprimont

Ai, als ik naar beneden kijk, speelt mijn hoogtevrees direct op. Het gat waar ik in kijk is ongeveer vijftig meter diep, een hele afdaling naar beneden langs een smal pad en steile trap. Ik zie al op tegen de terugtocht na het duiken, trap op. Gelukkig blijkt er een kleine oude mijnlift te zijn voor de zware duikspullen, zodat je die last niet hoeft te dragen. Al boven water is het hier in Sprimont een feestje. Idyllisch, de wanden zijn weelderig begroeid. Het zou een mooie locatie voor een film zijn: steile wanden, grote rotsblokken, veel groen. Sprimont ligt vlakbij Luik, de Ardennen op haar best.

De steengroeve ligt middenin een oud mijnontginningsgebied, de mijngroeve van weleer is nu echter volgelopen met water. De mijn is niet veel groter dan een voetbalveld. Het oogt als een enorm aquarium, maar dat maakt het niet minder interessant!

Het duiken reken je af bij de beheerder die het geld in een geldkistje stopt. Iedere duiker moet een logboekpasje inleveren en een formulier met gegevens invullen. Ze zijn hier van de oude leest, het pre-computertijdperk. Streng maar rechtvaardig. In het Frans krijg je een briefing over de regels en hetgeen in de steengroeve te zien is.

Eenmaal beneden haal ik mijn duikspullen op uit de lift. De instap in het water is makkelijk, gewoon een uitgehouwen trap afdalen. Het regent hard, wat betekent dat het slib langs de bergwanden naar beneden is gespoeld en het zicht onder water minder goed is. Dat er veel duikers zijn, helpt niet echt mee. Een lamp is noodzaak. Het water is fris.

De steile wanden die boven water uitsteken, blijken onder water door te lopen. Het graniet in de groeve is recht afgezaagd, het lijkt alsof je naast een muur met graniettegels duikt. Een geweldig gezicht, even genieten! De maximale duikdiepte wisselt en is afhankelijk van de hoeveelheid water, maar vandaag is het ongeveer 24 meter.

Direct zie ik een koikarper en enkele gewone karpers. Om de boel op te leuken, zijn overal beelden neergezet. Een Mariabeeld, waar gelovige duikers onder water een gebed kunnen doen, beelden, verkeersborden. Door het slechte zicht is het oppassen dat je nergens tegenaan botst. Volgens de verhalen leven er twee steuren, Igor en Boris, maar die laten zich bij deze duik niet zien. Wel wat baars en voorn, in het ondiepere deel van de granietgroeve.

Vroeger werden in deze regio vijftien steengroeven geëxploiteerd, waar arbeiders iedere dag zwoegden om het graniet te winnen. De meeste groeves zijn nu niet meer in bedrijf. De groeve bij Sprimont werd rond 1840 geopend, als eerste steengroeve voor de winning van graniet. Jarenlang was de mijn gesloten, totdat in de jaren ’80 het idee ontstond er een duikstek van te maken.

Als je langzaam een rondje zwemt ben je ongeveer veertig minuten bezig. Na het Mariabeeld zie ik onder meer vazen, een bootje, een grote duikersklok, en een als duiker aangeklede etalagepop. Een snoek poseert mooi voor een foto bij een zweegvliegtuigje. Ik hou de granieten wand steeds aan mijn linkerhand, noodzaak vanwege de drukte en het slechte zicht.

Het liefst wil ik nog een rondje doen, maar mijn buddy is er eerder geweest en heeft er wel genoeg van. Het geeft niet, ik kom hier vast nog wel eens terug. Duiken in de groeve is zowel leuk vanwege de vis als de objecten.