Dirk Van den Bergh – Eindelijk terug kopje onder

Hij heeft er lang op moeten wachten, maar nu kan het weer. Duikreporter Dirk mag weer van het onderwaterleven genieten.

Datum: 26-06-2020
Duiklocatie: Den Osse Nieuwe Kerkweg

Het is van 4 december 2019 geleden dat ik nog gedoken heb … Het coronavirus was daar niet de échte oorzaak van, want na een operatie begin maart mag ik sowieso 12 maanden niet duiken. Op 16 juni ga ik op controle bij de cardioloog. Alles OK, maar duiken mag niet vanwege de medicatie. En snorkelen? Ja, dat mag. Mag ik dan snorkelen met mijn duikflessen? Ja, dat mag, maar niet dieper dan 1,5 meter en er steeds op letten dat je onmiddellijk uit het water kan …

Hallo Petra, wanneer gaan we? De afspraak is snel gemaakt. Petra is één van mijn topbuddy’s én een uitstekende spotter. We zijn goed op mekaar ingesteld. Terwijl ik film zoekt en vindt zij steeds interessante onderwerpen. Zo zijn het soms heel vermoeiende duiken!

Ik vertrek al om 06.45 uur naar Den Osse, want op de A58 was het de voorbije dagen file leed vanwege het mooie weer. Vandaag wordt het de voorlopig warmste dag van het jaar: 32°c!

Om 08.00 uur ben ik er en even later is Petra er ook al. Er staan slechts 2 auto’s en we parkeren netjes met een plaats er tussen latend, zoals aangegeven op het bord.

Begroeten doen we vanop afstand en handen ontsmetten vóór en na het vullen van de duikflessen. Zo hoort het toch?

We nemen ruim de tijd om ons klaar te maken. Dit is ook nodig, want mijn trimvest staat nog afgesteld op de 15 liter fles van Egypte en mijn ademset heb ik foutief in mekaar geknuteld naar de twee kranen … Om 09.20 uur gaan we onder. Wat is dit een heerlijk gevoel!

Het heerlijke gevoel is snel over … Er zit lucht in mijn duikpak en dat wil er langs mijn benen niet uit! Ik heb extra lood meegenomen omdat we ondiep gaan en hierdoor waggelt de duikfles op mijn rug heen en weer in de deining … Het duurt even voor ik de nodige rust vind!

Het zicht is ondiep goed, maar filmen is lastig door de deining en het glinsterende zonlicht.

Toch lukt het weer om mooie filmbeelden bij mekaar te krijgen, zie video. De mooiste momenten hier alvast op foto:

Er zitten meerdere zeeappels, waarvan hier een kleurrijk detail

Hét moment is de ontdekking door Petra van een adderzeenaald

Even later wijst ze me een juveniele zeedonderpad aan!

Na 97 minuten zijn we terug aan de steiger. Wat was dit alvast weer genieten, ook al gingen we maximaal 2,4 meter diep. Maar … je moet niet diep gaan om van alles te beleven, zoveel is des te meer duidelijk. De “echte” duikers hadden veel slechter zicht en zagen veel minder!

Ondertussen is het al drukker en niettegenstaande er achteraan nog genoeg parkeerplaatsen zijn, is er van een plek over laten tussen de auto’s geen sprake meer. Afstand houden aan het vulstation? Ook niet meer van toepassing … Zal ik volgende keer nog maar wat vroeger op staan om het safe te houden?