Carla van Westing – De smaak weer te pakken

Duikreporter Carla van Westing heeft er weer zin in! De eerdere duik in Zeeland smaakt naar meer en dus gaat ze naar de Bergse Diepsluis, waar het water heel erg laag blijkt.

Datum: 28 april 2021
Duiklocatie: Bergsediepsluis

Na de duik zonder computer heb ik toch wel weer veel zin hoor. Van het weekend natuurlijk meteen nieuwe batterijen in de computers laten zetten. En dan woensdag maar even genieten van het Zeeuwse, voordat het weer ‘herfst’ wordt. Want daar wordt toch niemand vrolijk van, die weersvoorspellingen! We willen niet te ver weg, dus richting Tholen. Woensdagmiddag, dus ik ben bang dat het erg druk zal zijn, maar dat valt reuze mee! We kunnen zelfs vlak naast de trap parkeren. De computers hebben we thuis al gepaird met de tankzender, dus dat moet goed komen.

Vol goede moed kleed ik me om als mijn spullen zijn opgebouwd. Dan de dijk over en het superlage water in. Zo laag heb ik het nog nooit gezien hier.

Als ik het kraakheldere water in ga ben ik binnen no time bij het platform. Wel valt me op dat met het lage water de schimmel op de bodem al bij 5 meter begint.
Als ik mijn computer check zie ik dat er ‘no connection’ is met mijn tank…….wat nu weer. Maar alweer is dus de losse/back-up manometer een uitkomst.
Ik zwem heerlijk op mijn gemakkie rond het platform. Een heleboel kleine steenbolkjes zwemmen er langs en onder, erg leuk. Aan de bovenkant zie ik een mannetje Ruthenspar grondel met prachtig uitgezette vinnen een vrouwtje het hof maken. Jammer dat dat in de waterkolom zo moeilijk vast te leggen is, in ieder geval met mijn cameraatje.

Ik zie 2 duikers aan de binnenkant scharrelen en wat foto’s maken. Als zijn verder zwemmen ga ik kijken wat ze dan wel gezien hebben. Het hoekje waar ik dacht dat ze foto’s maakten, langs de reling, zie ik niks. Als ik even naar beneden kijk zie ik op het platform zelf een pracht van een Facelina bostoniensis. Een kanjer! Echt fotogeniek. Ik begin net en mijn duik kan al niet meer stuk.

Na een uitgebreid onderzoek van het platform zwem ik naar het westen, beetje ondieper want die schimmelbodem vind ik niet echt aantrekkelijk. Ik kom niet echt veel interessants meer tegen, totdat ik ineens een Aeolidiella glauca (kleine vlokslak) zie, ook al zo’n groot exemplaar! Nu ben ik helemaal tevreden, want dat was al best lang geleden.

Ik zoek in het ondiepe nog wat, maar vind verder niets. Heerlijk voldaan kom ik weer boven. Hoewel, alleen is toch wel een beetje saai duiken, samen is echt leuker, ook als je ieder je eigen gang gaat onder water.