Dirk Van den Bergh – De jacht is weer open

Er zijn van die dagen dat het bijzonder druk is op een duikstek. Vandaag is dat weer het geval, de paardjesgekte heeft duidelijk weer toegeslagen.

Datum: 16-08-2019
Duiklocatie: Oosterschelde

De parking op de duikstek staat overvol, maar ik heb geluk: er komt juist een plaatsje vrij. Mijn buddy, Chris Kennes, kan zelfs nog naast me komen staan. Dat is alvast meegenomen!

Het duiken zal ook wel meevallen, want de meesten liggen al in het water. We zijn bij de afspraak een beetje uit het oog verloren dat veel Belgen vandaag een brugdag hebben … De paardjesgekte heeft duidelijk weer toegeslagen.

Ik pleit schuldig omdat ik zoals de massa naar het zeepaardje duik en hierdoor de rust van het dier mee verstoor.
Ik pleit echter onschuldig als het gaat om het gedrag van sommige duikers die de dieren hier bovenop stress bezorgen.

Het is druk op de duiktrap en het duurt even eer we te water kunnen gaan. Vorig seizoen liet ik Chris kennis maken met de steenslijmvisjes en nu kan ik hem tot bij de zeepaardjes brengen. Leuk toch!
Ik was hier eergisteren ook al en weet ze vlot te vinden. Er ligt een ander buddypaar bij. Ze zijn foto’s aan het nemen. Wij wachten aan de zijkant geduldig onze beurt af. Met een mooi handgebaar doet de duikster teken dat het aan ons is. Zo hoort het!

Mijn ringlicht doet weer uitstekend dienst. Het zeepaardje wordt er blijkbaar niet door gestoord en blijft mooi zitten.
Om beurten nemen we onze beelden. De zoomfunctie van de TG6 weet ik nu zeker te appreciëren!

Gelukkig hebben we al wat mooie beelden kunnen maken, want plots wordt er met felle lampen tussen de stokken geschenen en wordt het heel stoffig. Die zijn duidelijk niet zo hoffelijk om hun beurt af te wachten! Opkrassen! Laat ze maar in hun eigen stof liggen zoeken …

Iets hogerop ga ik op zoek naar de Bruine plooislakken die ik hier eergisteren zag, maar nu vind ik er slechts ééntje en dan nog een heel kleine. In de video zie je hoe een, ik denk blaasjeskrab, heel voorzichtig met haar poten het slakje betast. Ze gaat er daarna voorzitten, alsof ze het wil beschermen. Zouden het vriendjes zijn?

Deze twee zwemkrabben zijn alvast vriendjes, meer zelfs: het is een koppeltje. Het mannetje neemt het vrouwtje tussen zijn scharen in bescherming. Hij zal geduldig wachten tot juist na de verschaling van het vrouwtje, wanneer het nieuwe pantser nog mals is. Alleen dan kan de paring plaatsvinden. Tijdens de paring zitten ze buik tegen buik.

We zien veel hooiwagenkrabben, maar deze springt er toch bovenuit: die heeft haar best gedaan om zich te camoufleren!

Na 72 minuten zijn we terug bij de trap. Chris krijgt een opdonder van zijn vrouw … Ze was ongerust geworden omdat we zo lang wegbleven en wou al bijna de 112 bellen! Chris, die meestal solo duikt, heeft een afspraak met haar dat hij nooit langer dan een uur onder water blijft. Maar kom nou, 12 minuten … Voor Veerle leek het echter veel langer: zij was niet mee over de dijk gegaan en had niet gezien dat het wegens de drukte zo lang duurde eer we in het water lagen!

Het is vlug bijgelegd en we gaan samen nog gezellig iets eten …

De teksten in de video zijn in het Engels zodat de componist van de muziek, Savfk, begrijpt waar het over gaat en om hem te kunnen bedanken voor het gebruik van de muziek. Zijn muziekstuk “The Hunt”, is wel heel toepasselijk …