Dick van Dijk – Een nieuw begin

Vandaag met Jordi wezen duiken in Ruinerwold. Om negen uur stonden we moederziel alleen aan deze mooie plas, die ook wel Engelgaard genoemd wordt. Een in het noorden vrij bekende duikstek. Tijdens het te water gaan werden we aangenaam verrast met een heuse trap bij de instap. Wat een luxe. Normaal gesproken ga je met de benen in een soort spreidstand, om de afstap van kant naar water te maken, nu was dat probleem opgelost. Dank NNDF!

Van tevoren hadden we afgesproken om rechtsom te gaan. Zo kwamen we vanzelf bij de andere instap, die ook een facelift had ondergaan. We hadden gehoord dat onder het rooster van de trap een snoek huist en dat verhaal klopt. Op het moment dat we aan kwamen, zwom de snoek parmantig naast mij en verdween onder het rooster. M’n buddy had hem in eerste instantie niet gezien, maar op mijn aanwijzingen zag hij de snoek tevoorschijn komen en wegzwemmen. Vervolgens zijn we naar een platform gezwommen, begeleid door een school voorntjes. Wat een vrolijke boel, al dat gedartel om ons heen.

Op de terugweg kwamen we langs de kreeftenburcht, maar helaas waren de kreeftjes diep verstopt. Althans, op die plek zagen we ze niet. Na een klein uurtje zo wat gedoken te hebben gingen we aan wal. Heerlijk zittend in twee luie vouwstoeltjes, zaten we te genieten in de zon. Het leek warempel wel zomer. Dat was een tijd geleden dat we er zo bij konden zitten. Na het nuttigen van koffie, cola en brood vervingen we de flessen voor volle exemplaren.

Nadat we een correcte surface interval hadden gemaakt werd het tijd voor onze tweede duik, die we dit keer links om gingen maken. Het was een duik met een feestelijk randje: Mijn honderdste! En dat in krap een jaar tijd. Als iemand mij dat vorig jaar had verteld, had ik hem voor gek verklaard. Toch is het zo. Blijkt dus toch dat het een groot voordeel is als je eerst investeert in je uitrusting voor duiken in Nederland. Als het er eenmaal is, pak je het sneller. Tuurlijk, ik ga ook liever naar de Cariben, maar het is of het één, of het ander. En laat mij maar lekker hier duiken, er is genoeg te zien.

Tijdens het afdalen zwom er een grote dikke karper op nog geen meter van mij vandaan. Het arme beestje schrok van ons, want hij draaide zich plots om en zwom als een gek weg. Het leek wel of ‘ie door de bliksem was geraakt. Wat verder op kwamen we een eenzaam kreeftje tegen en af en toe een baars. Op de terugweg gingen we onder de boomstronken hangen. We zagen lange slierten met eitjes. Duizenden leek het wel. Iemand had niet stil gezeten onder water. Ik denk dat we binnen niet al te lange tijd omringd gaan worden door vele nieuwe kleine visjes. Ik heb nog geprobeerd ze op de foto te krijgen, maar zonder flitser valt dat niet mee. Al die eitjes betekenen een nieuw begin hier onder water.

Ja, Ruinerwold is eigenlijk altijd leuk duiken. En ik ben blij dat ik mijn jubileumduik van iets langer dan een uur hier mocht maken. De watertemperatuur aan de oppervlakte is al zo’n tien graden. In de thermokline, die op vijf a zes meter ligt, is het vijf graden frisser. Het droogpak kan dus binnenkort uit en plaats maken voor een natpak. En dat werd tijd ook. Nu alleen het zicht nog wat beter, maar met twee tot drie meter mogen we eigenlijk klagen. Kan nu alleen nog maar zeggen: Leve de lente!