Vincent Dorresteijn – De laatste duik
Het seizoen voor duiken op de Noordzee is gewoonlijk al wel voorbij. Maar een spiegelgladde zee zorgt ervoor dat een groepje bikkels toch nog de zee opgaat om een duik te maken. Vincent Dorresteijn duikt in december op de SS Stadt Emden.
Datum: 4 december 2016
Duiklocatie: SS Stadt Emden
Een week eerder kreeg ik al een bericht van Coen Onstwedder of ik dat weekend weekend mee zou willen duiken. Eind november nog Noordzee duiken? Verdorie ik heb al een volle agenda dit weekend! Dat weekend kreeg ik diverse berichten van de mannen van de Northseadivers met foto’s van een spiegelgladde Noordzee dus ik wist wat ik gemist had. Het was koud maar er stond een zonnetje en de zee was rustig. Wat wil je nog meer?
De werkweek erna ben ik weer de app windfinder in de gaten gaan houden. Ik had dit al een poosje niet meer gedaan aangezien ik niet meer verwacht had dat het nog iets ging worden op zee. Het zag er aldoor goed uit dus halverwege de week bedacht ik me dat het misschien verstandig was om voor het komende weekend alvast een plekje te verzekeren voor mezelf.
Coen zei ook dat het er goed uit zag en vrijdag kreeg ik het kort maar krachtige bericht : zondag 07.45 uur varen.
Die zondag sluip ik na een korte nacht uit het huis om niemand wakker te maken. Het is donker en guur buiten en de ramen van de auto zijn bevroren. Niet echt een uitnodigende situatie om lekker te gaan duiken. Even bedenk ik me hoe fijn het zou zijn om weer lekker naast mijn vrouw in het warme bed te kruipen maar uiteraard zet ik door. Na de auto ijsvrij gemaakt te hebben vertrek ik met piepende banden richting Den Helder.
In de haven staan Leonard Smiet en Richard Kooistra hun duikspullen al uit te laden en even later komen Peter Vet en Coen ook aanrijden. Na alle duiksetjes stevig vast gezet te hebben vertrekken we richting de sluis terwijl Coen met de marifoon verzoekt om geschut te worden. Binnen in de Mac O, de boot van Coen, brand het kacheltje en is het behaaglijk. Zodra de sluisdeuren openen roept Coen de verkeerscentrale aan en meld dat wij een duik gaan maken en dat wij na nog iemand opgepikt te hebben bij de stijger van de KNRM met 6 personen zijn.
Nadat we Jeroen Lemmen hebben opgepikt zetten we koers richting het wrak van de Johan Maurits. Na een uurtje komen we aan maar op de sonar zien we dat er niet veel meer ligt dus besluiten we uit te wijken naar het wrak van de Stadt Emden wat een klein stukje verderop ligt. Als we aankomen moeten we snel optuigen en te water. Behendig helpt Coen iedereen te water en ik ga als derde naar beneden. Met de kou valt het mee maar halverwege de ankerlijn besef ik dat ik een essentieel onderdeel van mijn duikuitrusting vergeten ben. Zonder reel ga ik niet duiken dus ik ga maar weer naar boven. Na mijn reel aangehaakt te hebben daal ik weer af en al snel zie ik het wrak opdoemen.
Het zicht is erg goed en nadat ik mijn reel aan het anker heb bevestig ga ik links op een aantal ketels af. De ketels liggen op hun kant en zijn prachtig begroeid. Ook kan je er onder door zwemmen. Er zwommen hele scholen vis waaronder een aantal dikke kabeljauwen. Ik heb een rondje om de ketels gezwommen en daar kwam ik Richard tegen met zijn camera’s. Hij heeft een aantal leuke foto’s gemaakt en een filmpje. Er zijn diverse plekken waar je een stukje in het wrak kan maar het is veel te smal om dit comfortabel te kunnen doen dus ik sla over. Ik zie veel verloren vistuig zoals lood en lijntjes. Ik zwem een heel eind verder en onderweg kom ik Leonard nog tegen. Uiteindelijk kom ik uit bij het einde van het wrak wat volgens mij de boeg is.
Er zit nog maar een meter of 5 aan lijn op mijn reel dus na nog wat onderdelen geïnspecteerd te hebben keer ik om. Nu zie ik dat ik de lijn van mijn reel niet door de geleider heen heb gedaan wat het oprollen lastig maakt. De gehele terugweg zit ik hier mee te prieken en ik heb een aantal keer net kunnen voorkomen dat de boel in de knoop raakte.
Eenmaal terug bij het anker zag ik Peter al op me wachten. Hij had op de boot al last van koude handen dus ik had het gevoel dat hij het vast wel erg koud zou hebben. Hij keek me aan en gaf een duidelijke duim omhoog. Met andere woorden : naar boven jij, want ik heb het koud! Ik had nog 8 minuten 0 tijd over maar ik besloot er maar niet tegen in te gaan gezien Peter’s ernstige uitdrukking op zijn gezicht. Toen ik mijn reel los maakte van het anker zag ik dat mijn reel alsnog in de knoop zat dus ik rolde het zaakje op om later maar uit te zoeken.
Op de weg naar boven hoorde ik een motor brommen. Dat zal vast Lars Dekker zijn die al aangekondigd had even op de “koffie” te komen met zijn eigen boot. Toen ik weer aan boord kwamboord aan stond Lars inderdaad bij ons aan het genieten van een biertje. Kort daarna kwam Peter boven. Hij zei het koud gehad te hebben en dat hij het inderdaad wel welletjes vond. Dat had ik dus goed geïnterpreteerd. Jeroen nam het roer terwijl Coen de erwtensoep die ik thuis gemaakt had op het vuurtje zette. De boot van Lars namen we op sleeptouw. Na een bakje soep en een praatje namen we weer afscheid van hem en hij hing nog ergens vissen. Op de terugweg vertelde Coen nog dat dit echt de laatste duik was want een week later word de boot uit het water getakeld voor het winteronderhoud. Jammer want ik had nog best wel een paar duiken willen maken maar ik zal dus nog even geduld moeten hebben. Volgend jaar ben ik er zeker weer bij!
duiktijd : 56 min
max diepte : 23,5 m
foto’s gemaakt door Richard Kooistra
