Daniel Versteeg – Een rare dag en de laatste liveaboarddag

De laatste dag, de laatste duiken. Duikreporter Daniel Versteeg duikt voor de laatste keer (voorlopig?) bij de Galapagos eilanden en brengt ook een bezoekje aan de reuzenschildpadden.

Datum:  2 april 2016
Duiklocatie:  Bartolome Island, Galapagos

Heel de week hebben we geen bereik gehad, s’ochtends vroeg gingen we kennelijk langs een stukje bewoonde wereld en we kregen een berichtje binnen.
Helaas was het heel droevig nieuws. Remco stuurde een berichtje dat onze grote vriend Guido was overleden na een lange tijd strijd te hebben geleverd.
We hebben er geen woorden voor. De wereld moet zo’n prachtig mens missen. Er zijn maar weinig mensen met zo’n oprecht, groot en goed hart als Guido. Hoe wrang is het dat juist zijn hart hem zo in de steek laat…
En jeetje, Carola, die al die tijd zo sterk is geweest…we kunnen haar nu niet eens een knuffel geven.
Het voelt nu even heel raar om straks naar beneden te gaan en aan deze dag te beginnen. Het voelt eigenlijk verkeerd. Maar zowel Caar en ik weten heel goed dat Guido juist zou willen dat we vooral verder gaan met genieten, zodat hij oprecht een beetje kon genieten…
Lieve Carol, onze gedachte zijn bij jou….

Vandaag stond er 1 duik op Bartoleme ( naast het eiland santiago) op het programma.

Ik heb bewust niet mijn camera meegenomen omdat ik deze duik als eerbetoon aan mijn vriend Guido wilde maken.

Het was een prachtige duik, met wat meer kleur onderwater. En heerlijk relaxed, af en toe stroming om je mee te laten voeren. Maar niet om tegenin te zwemmen. Tenzij je een schildpad gaat filmen en afdrijft, tja… Caar dan moet je een heel eind terug vinnen?

We zagen een Marbled ray, die was echt heel groot, heel indrukwekkend. Ook twee whitetip sharks. Best veel schildpadden, een bumpheadparrotfish. Puffend die aan het paren waren. Een stingray. En natuurlijk nog heel veel andere vissen.
Het was een goede duik om zo’n ongelooflijke week duiken mee af te sluiten.

We hadden maar even de tijd om de spullen af te bouwen en zo klaar te leggen dat de crew ze zou spoelen en te drogen zou hangen, super hoe ze dat regelen., want we gingen bij Bartolome aan land, bij de pinacle rock.

Het eiland bestond voornamelijk uit rotsen bedekt met lavastof. Ook lagen er gigantische lavablokken van de vulkaan van het eiland Santiago, die zo ver weg zijn geslingerd tijdens een uitbarsting. We wandelde helemaal omhoog, bijna 400 treden omhoog, naar het uitzichtpunt. Het was een hele warme wandeling, maar het uitzicht maakte alles goed.
De boot had het zo gepland dat we als enige groep op het eiland waren. Christiaan vertelde heel veel over het eiland en een stukje geschiedenis. De gidsen weten echt heel veel en het is heel interessant om naar hen te luisteren.

Eenmaal terug op de boot hadden we nog een briefing over de landtour op Santa Cruz en hoe de check-out zou gaan. En Natasja en Christiaan hadden de hele week ook gefilmd. Natasja had een video gemonteerd die we met zijn allen gingen kijken. Ze had het heel erg leuk gedaan en dan zie je alles wat we hebben gezien nog even voorbij komen. Dat is extra leuk.
Daarna hadden we weer een heerlijke lunch. Onze laatste op de boot?
Het duurde nog even voordat we in Santa Cruz aankwamen. Best een eind varen.
Onze koffers moesten al mee, dus konden wij alvast pakken.
In Santa Cruz gingen we naar de grote landschildpadden kijken. Waar de Galapagos onder andere bekend om is.
De eerste schildpadden die we zagen waren al heel groot, maar Christiaan zei dat we op zoek gingen naar de echte grote jongens.

We konden best dichtbij de schildpadden komen, ze bleven vaak gewoon dooreten. Alleen was er 1 probleem, de schildpadden lagen in het gras en dan let je tijdens het foto’s maken niet goed op. En toen stond ik kennelijk in een soort mierennest. Ze waren maar heel klein, maar beten heel venijnig. flink jeukende voeten dus. Maar wel een perfecte foto?

We liepen ook nog door een lavatube heen. Daar was het pikdonker, iedereen moest zijn flits van de camera of licht van de mobiel aanzetten. Ook was het er even heerlijk koel.
De grote jongens hebben we gevonden. Er is er 1 van minstens 120. Echt heel gaaf om te zien. Ik dacht gelijk aan E.T. En caar aan Morla van de never ending story.

Met het busje zouden we bij onze hotels afgezet worden en de rest van de groep in de hoofdstraat van Santa Cruz. Daar konden wij dan later ook naar toe komen om nog met zijn allen te eten. Eerst werd het gezin naar hun hotel gebracht. En toen wij, tenminste dat was de bedoeling. De chauffeur heeft best wat rondgereden, maar kon het niet vinden. Omdat we nog niet betaald hadden en toch 1 dag te vroeg, raadde Christiaan ons aan om het te annuleren en ergens anders dichterbij de haven en de hoofdstraat te gaan slapen. Hij wist een leuk plekje dat hij ons liet zien. ( Galapagos House) Het is meer een soort guesthouse dan een hotel. Met maar 6 kamers en niet iedereen kan zomaar naar binnen. Wij waren gelijk verkocht. Het zag er heel mooi, schoon en gezellig uit. Christiaan regelde het voor ons en het is nog goedkoper dan de andere ook, met een extra nacht erbij.
Supertof gedaan weer.

We liepen samen met hem naar de hoofdstraat, waar hij ons goede restaurants liet zien (vooral waar je niet ziek wordt van het eten, water of ijs), waar je kon pinnen en waar we s’avonds met zijn alle gingen eten. Het zag er heel gezellig uit.
Eigenlijk wilde we wat rondlopen, maar de week duiken hakte erin en waren best moe. Dus we besloten aan de lange tafel in het restaurant te gaan zitten, alvast aan een lekker koud drankje.
De mensen van onze liveaboard groep druppelde langzaam het restaurant binnen. We hebben daar heerlijk gegeten en het was fijn om de laatste avond met zijn allen af te sluiten. We hadden een ontzettend leuke groep.

Fabricius nam ons nog mee naar een goede organisatie voor dagtripjes en daar regelde we dat we maandag naar de bleufooted-boobys en flamingo’s gaan. Daar verheugen wij ons alweer erg op.

Daarna hebben we iedereen gedag gezegd en liepen we terug naar ons guesthouse.
De eigenaar had al gezegd dat er s’avonds een Nederlandse vriendin ( Carmen) haar verjaardag bij hem zou vieren. Toen wij aankwamen, waren ze er nog steeds. We werden gelijk uitgenodigd om mee te eten en te drinken. Het was heel gezellig.
Carmen werkte hier als dierenarts voor een soort project, de praktijk bestaat voort uit donaties en is opgericht door de overheid. Omdat mensen honden en katten op de eilanden smokkelen en deze vervolgens als huisdier houden en laten jongen of laten verwilderen, worden de oorspronkelijke dieren bedreigd. Carmens praktijk zorgt ervoor dat in iedergeval zoveel mogelijk honden en katten worden geholpen. Daarbij verlenen ze ook andere hulp.
De andere meiden die er waren, werkte allemaal in de praktijk en waren student dierenarts in hun laatste jaar, uit verschillende landen. Het was heel erg leuk om met hen over hun ervaringen en ideeën te praten.
Als we van de week tijd hebben gaan we zeker een kijkje nemen bij de praktijk van Carmen.
Een fijne afsluiting van een rare, maar ook mooie dag.
Hiermee sluit ik mijn divereport van onze Galapagos liveaboard af. De rest van onze vakantie hebben wij tevens als blog online gezet op oa Facebook.

Het was ontzettend genieten op de Galapagos Sky. Als iemand ooit nog vragen heeft over het duiken in de Galapagos dan kunnen ze mij altijd contacten. Nu heerlijk nagenieten van een waanzinnige vakantie.

De indrukken zijn nog steeds niet geland en dalen langzaam in. Dit noemen we dan maar napret!!!!

LIVE LIVE TO THE MAX

Ben je benieuwd naar de andere verhalen van deze duikreis van Daniël Versteeg?
Deze vind je  hier
Galapagos! Het begin van een  waanzinnig avontuur
Dag 2 en het duiken is hier waanzinnig!
Een dag met een gouden rand
Vandaag weer een perfecte dag