Carla van Westing- Eindelijk weer een BW weekend

Druk, druk, druk. Carla van Westing had afgelopen jaar geen tijd om een weekend van de biologische werkgroep bij te wonen. Als het laatste weekend er aan komt, besluit hier dan toch bij te zijn. Even wennen weer aan het koude water, maar eenmaal onder water vinden ze schitterende dingen. En één ding weet ze zeker:  hier moet ze snel weer een gewoonte van maken!

Door de drukke zomer met verhuizen en verbouwen heb ik niet één weekend van de biologische werkgroep kunnen meemaken. Dus het laatste weekend van het jaar laat ik niet aan me voorbij gaan. Ik moet ook hoognodig weer aan het Nederlandse water wennen, want als ik te lang wacht wordt het water alleen maar kouder.

Zaterdag vertrek ik in de ochtend en na wat heen en weer app-en spreek ik af met Edwin bij de Kerkweg. Ik vind het wel fijn even op een kalme plek weer te wennen aan de kou, mijn droogpak en weer over de dijk sjouwen. Gelukkig is Edwin niet de moeilijkste, dus die stemt in. We maken een rustig duikje. Ik een stuk korter dan mijn buddy, want de rillingen lopen na drie kwartier over mijn rug. Gelukkig schijnt het zonnetje als ik er uit kom en kan ik heerlijk opwarmen. Ik nestel me bij de plaatselijke uitspanning en eet en drink wat. Als Edwin uit het water komt, en Ron Offermans ook, komen ze na het omkleden gezellig even bijkletsen. Nog even van het mooie weer genieten voor we ons terug begeven naar de Koebel in Burgh Haamstede voor het diner en de lezingen.
Dat blijkt allemaal erg goed te zijn, zowel het eten als de lezingen. Na een gezellige avond, die zoals ik me van andere keren herinner veel te laat eindigt, is het weer eens een ervaring op de slaapzaal te tukken. Maar ik heb heerlijk geslapen.

Zondagmorgen hebben we afgesproken om na het ontbijt naar Goes te rijden. Zo gezegd zo gedaan. We gaan naar Putty’s Place. We zijn vroeg, hebben daardoor een prima parkeerplek en zitten lekker in het zonnetje te wachten op de kentering. Genoeg afleiding, want er komen steeds meer mensen. En omdat Edwin zo ontzettend veel mensen kent, is er praat genoeg.
Voor de kentering stappen we het water in. Is hier niet het simpelste stekkie in Zeeland, maar goed te doen. We dalen af, volgens het plan van Edwin. Ik ben hier niet echt bekend dus ben blij met een buddy die deze stek kent.
Het is hier echt prachtig onder water. Ik heb nog nooit zoveel sierlijke slibanemonen bij elkaar gezien. Ongelooflijk, echt schitterend. Maar we zijn op jacht naar de Aeolodiella alderi (gekraagde vlokslak). Edwin maakt veel foto’s en in die tussentijd scharrel ik rond en draai wat oesterschelpen. Na een schelpje of wat : BINGO , ik heb er eentje! Ik neem de schelp 1,5 meter mee en leg hem onder de camera van Edwin. Die vindt het ook wel leuk en begint een leuke serie te schieten. Ondertussen zoek ik verder en vind nog een mooie slak. Ik hoop daar nog foto’s van te krijgen (mijn camera was leeg….) en kan dan hopelijk determineren wat het was. Ben niet zeker. Ietsje verder gezwommen vind ik een Janolus hyalinus (wrattig tipje). Leuk om te zien hoe Edwin de voor- en achterkant niet kan onderscheiden tot het beestje zich gaat bewegen. Ook vinden we nog een Geitodoris planata en een pitvisje.En zoveel galathea’s. Echt zo een waanzinnig mooie duik. Ik heb gewoon weer 5 kwartier in het koude water gelegen, zonder er problemen mee te hebben. Als ik maar afleiding heb. Zoeken is de beste afleiding dus. Maar dat wist ik al.
Nu weer een gewoonte van maken, in Nederland duiken!