Carla van Westing – Missie mislukt

Met mijn grote mond beloof ik twee mededuikers dat ik de snotolf wel eens even zal laten zien. Woensdag zwommen we er zo op af, dus ik kan dat ook wel. Omkleden is al niet echt aangenaam met de gure oostenwind staan we voordat we het water ingaan al te kleumen. Onze handen hebben het zwaar. Mijn buddies hebben alletwee drooghandschoenen, maar ik doe het met van die onhandige wanten.

Maar eenmaal omgekleed lopen we het water in en doen onze vinnen aan. Even goed uitlijnen en ik heb de mannen gebriefd welke kant we op gaan. We boffen, want het zicht is top! We kunnen dus lekker een eindje uit elkaar blijven en zo ons zoekgebied mooi groot maken. Maar hoe we ook speuren en zoeken, een paar keer heen en weer, we vinden hem niet. Eén van de mannen gaat met een volgelopen handschoen vroegtijdig het water uit. Wij kijken nog even aan de oppervlakte of we wel in de goeie regio zitten en duiken nog een keer onder. Maar wat we ook doen, we vinden hem niet. Balen. Meer voor mijn buddies dan voor mij, ik heb hem al gezien.

Na de duik, met omkleden heb ik het zo vreselijk koud! En ik niet alleen, we hebben het vreselijk koud. Mijn handen en voeten zijn ijsklompen en de koffie helpt niet echt. Ik denk dat ik nog nooit zo snel na een duik aan de terugweg ben begonnen. Ik wil lente, zonnetje en windstil weer!!!! Tja, binnenkort maar weer eens proberen, als het weer beter is, want we geven niet zomaar op hè.