Carla van Westing – Dagje vakantie voor ons!

We hebben het er al een aantal keren over gehad, maar eindelijk afgesproken. Dagje Zeeland met Lilian, ons D(rie)D(uiken)D(agje). De kentering valt gunstig om bij Putti’s Place te beginnen. Ik kan me niet herinneren hier ooit al eens gedoken te hebben, maar ik hoor altijd super enthousiaste verhalen over deze stek. Lilian is er al wel eens geweest, maar dan ken je een stek nog niet. We bestuderen het kaartje dat Lilian bij zich heeft goed en gaan vol goede moed het water in. We willen slakken zien. Het stroomt best pittig en volgens de regels moeten we tegen de stroom in. We proberen het een stukje, maar da’s niet te doen. Dus draaien we met de stroming mee. We zien veel zeer grote anemonen in het zand, hier en daar wat oesters en begroeiing, maar hoofdzakelijk zand. Na een uurtje gaan we er uit. Wel nog 2 harlekijnslakjes gespot. Volgende keer eerst maar eens advies vragen aan iemand die de stek goed kent.

Na een lekker bakkie sturen we op Zierikzee aan. Het is lekker rustig bij de brug. We bekijken het water en zien dat het goed is. Na nog wat eten en kletsen, flessen vullen is het tijd. Dus omkleden en lekker onder! Stroming is nihil en we besluiten eerst even naar rechts te gaan bij de nieuwe trap. Maar na een dik half uur besluiten we toch naar de pijler te gaan. We speuren geduldig alle stenen af, maar het valt tegen. Het is op de kant net al gezegd, het leven valt tegen. En het is zo. Is het water inmiddels te warm? We tikken tenslotte inmiddels temperaturen van boven de 20 graden aan. Wel zien we grote harders en zeebaarsen en we genieten van het lekker onder water zijn. Totdat de stroming begint aan te trekken, zo’n anderhalf uur voor de kentering. Dus besluiten we er na 90 minuten maar uit te gaan. Tijd voor een alcoholvrij-lemonbiertje, lekker voor de dorst. Heerlijk op een stoeltje in de zon, mensen zien komen en gaan op zo’n doordeweekse dag.

Uiteindelijk besluiten we naar de Bergsediepsluis te rijden, waar Joost ons zal vergezellen. Onderweg doen we even een supermarkt aan om een kaascroissant te scoren. Moet genoeg zijn. En we rijden door naar Tholen om op de duikstek lekker op ons gemakkie te eten en drinken en te wachten op Joost. Het is echt rustig als we aankomen. Maar dit verandert in de loop van de wachttijd gestaag. Mag de pret niet drukken. Lilian en ik overleggen welke kant we op gaan, maar besluiten te kijken waar de minste bubbels zijn. Als we dan gedrietjes over de dijk komen, blijkt het rechts, richting de mosselculturen het rustigst. Zal wel komen door de verhalen over het zeepaardje bij het platform. Hoewel wij een bericht hebben gezien dat hij bij de ‘oesterstokken’(?) zou zitten. Maakt niet uit, we gaan bij de witte streep te water en zoeken naar staken. We willen wel doorschijnende eitjes met foetussen zien, of misschien wel sepiaatjes die uit de eitjes kruipen. Dat lukt helaas niet, maar binnen no time heb ik een mini sepiaatje ontdekt. Op het zand, formaat pinknagel. Een dotje en meteen al in de verdediging met zijn enorme koptentakels! En we vinden er nog meer. Schattig! En verder is het eigenlijk opboksen tegen het stof van andere duikers en zien we eigenlijk alleen nog maar grote vissen. Maar wat een heerlijke duik, nee wat een heerlijke dag. Echt een vakantiegevoel zo. Moeten we snel een keer over doen!