Harry Brummelhuis – Duikmarathon

Bij onze Almelose duikvereniging Galathea hebben we een evenementencommissie die bestaat uit 4 personen. Eén van deze personen komt met de mafste ideeën…

Zo had hij de afgelopen week het idee opgevat om een duikmarathon te organiseren. In zijn beleving betekende dat 7 dagen lang 2 duiken per dag. Ik heb me laten overhalen om hieraan mee te doen. Tenslotte had ik nog vakantie. Een bijkomend voordeel: Jan regelde alles. Ik hoefde alleen maar mee te doen. Uiteindelijk heb ik de laatste dag af moeten haken vanwege een oorontsteking.

Hieronder het relaas van de afgelopen week.

Zondag 27 juli.

Op 10.00 uur sta ik aan de Leemslagenplas. Het hek is al open. Er staan al de nodige duikers, zoals gebruikelijk op zondagmorgen. Ook gastduikers van omliggende plaatsen.

Omdat vandaag de marathon begint, duik ik met Jan. We gaan naar de UK 269 en pakken op de terugweg UK je mee. De eerstgenoemde is een Urker viskotter op 24 m. diepte. De tweede een motorsloep , die 0p 7 m. ligt.

Op de UK 269 alleen wat kleine baarsjes. Het zicht is op diepte vrij goed. Het water is 4 graden.

Op de terugweg langs UKje. Deze ligt deels in de begroeiing. Helaas is het daar vrij mistig. Toch zien we nog een grote snoek vlakbij. Bij de uitstap ook halfwasbaarzen. Wel hebben we op 4 m hele scholen met baarsjes en soms ook voorntjes. gezien.

Bovengekomen staat Gea al te wachten, want ze wil de tweede duik met ons maken , maar wil niet naar grote diepte.

Tien minuten later zijn we weer op weg voor de tweede duik. Even terug naar UK je en dan verder Noordwaarts. Weer hele scholen kleine vis. Maar geen snoeken of grote baarzen meer. Vorge week is er een zeelt gezien, maar nu even niet.

We maken voor we naar huis gaan de afspraak voor de volgende dag. Jan zorgt voor gevulde flessen en zal om 9.00 uur bij mij zijn.

De volgende dag (maandag 28 juli) is hij er al om 8.45 uur. Het vullen van de flessen ging sneller dan verwacht. Even een kop koffie en dan op weg naar het Speicherbecken in Geeste (BRD) en de Freizeitsee.

We zijn even over tienen bij de Freizeitsee in Wietmarschen. We hebben onze twijfels of we er mogen duiken gezien de hordes scholieren die er aan komen. En onze vrees is terecht. Wir bekommen keine Genehmigung von Herrn Berning.

Dan maar door naar het Speicherbecken voor twee duiken. We zijn de enige duikers. Wel een aantal badgasten op het strandje. De eerste duik naar links op zoek naar het zeilschip. Maar onder de 8 meter is het zicht belabberd, dus wordt spontaan het duikplan veranderd. We gaan richting “Steinenfeld”. En ja hoor een aantal vrij zwemmende palingen en enkele palingen , die in een holletje verstopt zitten. Samen met de tweede duik komt de teller op 8 vrijzwemmende palingen, twee foto’s van palingen in het Steinenfeld en een foto van een paling die zich in het zand heeft ingegraven. We blijven daar een tijdje boven hangen en ja hoor , nieuwsgierig steekt het zijn kop uit het zand.

Dan nog een Kännchen Kaffee mit Apfelkuchen voor we weer naar huis gaan. We spreken de volgende namiddag af bij het clubhuis om de flessen te vullen.

Het is inmiddels dinsdag 29 juli. We gaan na het vullen van de flessen in ons clubgebouw naar het Grasbroek bij Bornerbroek. Dat is dichtbij. Op de bijbehorende camping is het druk. Alle plaatsen zijn wel bezet. We zijn de enige duikers en dat trekt nieuwsgierigen aan. Ze vragen van alles, maar terwijl we de vragen beantwoorden .blijven we wel bezig om ons duikgereed te maken.

We maken hier één duik en de volgende in de Grüner Grenzlandsee in Duitsland vlak over de grens bij Oldenzaal. Hier in het Grasbroek een paar snoeken en verder de gebruikelijke scholen kleine baars. Wel zit hier een mosselbank. Meerdere grote zwanenmosselen met naar buitenstekende sifons komen in beeld. Ook veel driehoeksmosselen.

Bij de Grenzlandsee staan veel duikers van Tyros ons op te wachten. Normaliter moet je nogal wat formaliteiten afwikkelen voordat je hier kunt duiken. Dat gaat nu wat makkelijker.

We zien 4x een grote steur voorbij zwemmen. Helaas laten ze zich niet op de foto zetten. Als we bovenkomen liggen de hamburgers en worstjes al op de BBQ. We mogen mee eten. Als tegenprestatie nodigen wij hen uit om volgende week dinsdag bij ons te duiken in de Leemslagenplas. Men maakt dankbaar gebruik van onze uitnodiging. Dan om 22.00 uur de flessen vullen.

Woensdag 30 juli heb ik om 8.00 uur afgesproken met Gert Jan. Naast Jan en Gea wil hij ook graag naar Vinkeveen.

We zijn in Vinkeveen om 9.45 uur. Jan wil graag zijn 1400e duik maken op wat grotere diepte. We spreken af ,dat we met zijn drieën gaan. We willen naar 40 m. Gea maakt alleen de tweede duik mee. Beide buddies hebben dubbelsets en stages mee. Ik mag een stage lenen van Gert Jan. Samen met mijn 15 liter fles moet dit voldoende zijn. Voor mij is dit een diepterecord. De teller stond op 36.8 m in Hemmoor.

Behalve een grotere diepte betekent dit ook een decoduik. In Hemmoor kun je snel de diepte bereiken en hoef je niet in deco te raken. Nu dus wel. Maar ik heb natuurlijk niet voor niks mijn module decompressieduiken gehaald en mijn Nitrox brevet. In de stage van Gert Jan zit Nitrox 50.

Dat betekent dat op de terugweg de gaswissel boven de 21 m moet plaatsvinden i.v.m. de giftigheid van zuurstof als de partiële N-druk boven de 1.4 bar uitkomt.

Toevallig zit er een platform op 18 m , dus dat komt goed uit. Ik ben geen ervaren tech diver zoals de andere twee. Dus dan is het wel zo fijn dat je de wissel niet “ins Blau” hoeft te doen. Gert Jan ziet nauwlettend toe dat ik geen fouten maak.

Nu heb ik de computer niet in de Nitrox stand gezet. Dus ook al gebruik ik Nitrox 50, ik moet de volle tijd uitzitten omdat de computer anders in “error” springt. Nu is dat geen straf ,want er is op 6 m en op 3 m genoeg te zien. De grote baarzen en snoekbaarzen komen nieuwsgierig kijken.

Na 75 min. zijn we weer boven.

Jan trakteert op koffie met gebak en we maken een foto als herinnering aan zijn 1400e duik. Ik kom ook op de foto met stage, vanwege mijn persoonlijk diepterecord.

Dan de tweede duik. In de bus een grote snoek. Ook de snoekbaarzen laten zich weer zien. Weer 45 min later kleden we ons om, eten nog meer lekkere hapjes van Jan en gaan dan naar Enter om bij Jan thuis nog wat te drinken. Tenslotte is 1400 duiken niet niks natuurlijk.

Donderdag maken Jan en ik weer twee duiken in de Leemsalgenplas. Jan wilde naar de Beldert maar omdat we morgen naar Hemmoor gaan, wordt me dat te veel van het goede. Thuis ligt er ook nog werk te wachten.

Vrijdagmorgen 1 juli om 6.00 uur bij Gert Jan. Om 9.45 uur zijn we als eerste in Hemmoor. Even later zijn Jan en Gea en DJ en Kees er ook. Ook de laatstgenoemden hebben een jubileum te vieren . Zij maken beide hun 1000e duik.

De eerste duik is op de Rüttler, tenminste voor Gea en ik. Voor ons is 32 m diep genoeg. Onze tekkies gaan naar 45 resp. 55 m.

Met zijn zessen dalen we af naar het platform en dan door de Rüttler naar beneden. Daar scheiden onze wegen. Dit is zelfs letterlijk zo. Gea en ik volgen de weg, die vroeger door de vrachtwagens werden gebruikt, terwijl de anderen de weg oversteken en verder afdalen.

Wij gaan dan via de schuine wand weer omhoog om op 8 m in het bos uit te komen. Tussen de bomen hele scholen met baarsjes van plm. 10 cm lengte.

Na 40 min. stappen wij weer uit. We moeten nog wel een half uur wachten op de anderen. Ook al gebruiken ze Nitrox 50 als decogas, toch zijn ze meer dan een uur onder geweest.

Even bij Pommi-Paul en Riesen Currywurst en dan de tweede duik. Ditmaal naar het vliegtuig en dan via de steile wand terug naar de ondergelopen toegangsweg bij Einstieg 1.

Het vliegtuig is goed te vinden. Bij het ponton naar 10m en dan naar links totdat je op die diepte een lijn naar het vliegtuig vindt. Deze machine hangt vrij op 9 m. diepte, terwijl de bodem daar al 25 m diep ligt.

Vanaf het vliegtuig laten we ons afzakken. Ik kijk omhoog. Ik waan me een parachutist in vrije val. Boven mij zweven mijn “medeparachutisten” en daarboven zie ik het vliegtuig. Net echt.

Dan in 4-mans formatie langs de steile wand. In mijn droom zie ik me vliegen in de Himalaja. Dan verstoort een langszwemmende forel de idylle. Er bestaan wel vliegende vissen, maar die komen in de Himalaja niet voor.

DJ en Kees blijven nog voor een duik en daarna gaan ze nog uit eten. Wij gaan naar huis. We moeten nog een aardig stukje rijden.

Ik voel al irritatie in mijn oren . Ik draag gehoorapparaten. Als je die te snel na het duiken weer in doet gaat dat irriteren. ’s Nachts wordt dat alleen maar erger.

Dus de volgende dag maakt Jan twee soloduiken om de marathon te voltooien. Zijn buddies zijn op. Niemand te vinden, dus hij moet wel alleen. Hij is gebrevetteerd soloduiker overigens.

Voor de statistieken: duik 550 t/m 562 in 6 dagen tijd. Gemiddelde duikduur 46 minuten. Maximale duikdiepte 41.2 m.