Amoco Cadiz – Duiken op een milieuramp

De weersomstandigheden zijn suboptimaal en we besluiten om de beurt te gaan duiken. Astrid houdt als eerste ankerwacht terwijl ik op het wrak de lijnen ga uitzetten. Afdalend langs de ankerlijn zie ik het wrak al snel opdoemen. Dat ziet er goed uit. Veel licht, weinig kelp en veel vis.
Op het dek merk ik dat het naar bakboord overhelt. Dit deel van het schip is redelijk uiteengeslagen en ik herken niet waar precies ik op dit 51 meter brede schip ben. Genoeg onderdelen zoals ketels, leidingwerk, roosters en dergelijke herken ik wel. Dat is frappant. Je zou denken dat het volop begroeid is met oesters, kelp, pokken, enzovoort. Als je moeite doet, vind je vast het typeplaatje nog, schiet er door mijn hoofd.

Het stroomt behoorlijk en de deining is goed voelbaar. De grote scheepsplaten wiegen op de deining. Het wrak huilt nog steeds. Lange harde brullen van schrapend staal markeren de plek waar 50 jaar geleden een 330 meter supertanker naar de kelder is gegaan en zo een milieuramp heeft veroorzaakt. Deze verkenningsduik zegt me genoeg. Het wrak heeft interessante objecten, ruime mogelijkheden voor wrakpenetratie, een interessante geschiedenis en een leuke duikdiepte. Hier moeten we naar terug onder betere omstandigheden!
Ik sluit de duik af met het inklappen van het dreganker. Direct word ik gegrepen door de stroom en krijg een driftduik over een gedeelte van het wrak cadeau. Stel je eens voor dat dat je zweeft over een supertanker. Dat beeld raak je niet meer kwijt.

Zomer 2022

We zijn er weer en hebben maar één doel – de Amoco Cadiz verder verkennen. Onze boot gaat op een rustige en bewolkte dag opnieuw in L’Aber Wrac’h te water. Wat zal deze bewolking doen met het licht op 30 meter, vragen we ons af. Later blijkt dat we ons daar geen zorgen om hoeven te maken. In tegenstelling tot de mist die zo’n kilometer voor ons doel begint op te trekken. De kust is al niet meer te zien.
Op de plotter navigeren we naar de Amoco. We zijn ruim op tijd en ankeren op dezelfde positie als vorig jaar. Het weer klaart ietwat op. Gelukkig. De duik kan doorgaan. Aan de ankerlijn te zien staat er niet of nauwelijks stroming. Dat kan eigenlijk ook niet anders want we hebben de duikdag met doodtij gepland.

Samen gaan Astrid en ik over boord en dalen we af in super helder water. Geen stofdeeltjes te zien. Dat belooft een mooie fotoduik te worden. Het anker wordt met een 2 meter lang touw extra geborgd aan een stevig deel van het wrak. De reel maken we vast aan de ankerketting. Zo kunnen we de reel uitzwemmen en weer oprollen en blijven we verbonden met de boot. 

Hier en daar zien we grote gaten in de romp van de Amoco Cadiz. Sommige zijn groot genoeg om het wrak te penetreren. Er zit geen enkel stofdeeltje in het water. Voorzichtig zwem ik naar binnen en neem ik positie in. De camera- en flitserinstellingen worden gekozen en ik wenk Astrid om ook het wrak in te komen. En schitterend schouwspel. Een silhouet van een duikster omgeven door zonnestralen komt naderbij. Ik blijf schieten tot ze zo dichtbij is dat ook het flitslicht haar bereikt. Kleur komt uit en zo brengen we meer detail in de foto. Wat een rust. Hier kan ik uren van genieten! Maar op 27 meter diepte zegt een andere klok dat de nultijd rap dichterbij komt. Dit wetende gaan we ondiepere plekken van het wrak opzoeken.

We zwemmen over het naar bakboord hellend dek en hebben nog altijd geen notie op welk deel van het 334 meter lange tanker we zitten. Dan zien we lieren. Yes. Hieruit kunnen we opmaken dat we in de buurt van de boeg of op de kont van het schip zitten. Het is dat laatste. Abrupt houdt het dek op. We kijken de diepte in en zien ver onder ons het roer van de Amoco. Daar is de ramp mee begonnen, schiet er door me heen. Tijdens de zeer zware storm heeft het roer van de Amoco Cadiz een zware klap van een supergolf gekregen met als gevolg dat de hydrauliekleidingen barsten en het schip stuurloos werd. De rest is geschiedenis.

Bewust hebben we onze nultijd overschreden en zijn we nu bezig met een decoduik. Toch gaan we niet verder richting het roer. Het is zeker nog 20 meter zwemmen naar het diepste punt van het wrak. Hoe graag ik er ook een foto wil maken van roer met model, gaan we toch terug. 

De ankerpositie en richting naar de spiegel van het wrak weten we nu. Een volgende duik kunnen we nu direct naar het roer. Dat wordt het doel van de volgende duik op de Amoco Cadiz.

Groen vinkje

Op 26 augustus 2022 staan de sterren weer gunstig. De zon schijnt en de wind is gaan liggen. Alle procedures herhalen zich. We zijn aardig op elkaar ingespeeld en zo heeft ieder zijn eigen taken. Dat houdt in dat in no time de pinguïntas met lekkers (crêpes) is gevuld, de brandstoftank vol is en de boot is geladen. Drie uur later is de shot van roer plus model een feit.

Bucketlist: de Amoco Cadiz krijgt een groen vinkje!