Aike Willemsen – Ook boven water is het schitterend! (3/7)

22.09.14
Vandaag geen duiken, we gaan de Minahasa Highland Tour doen. We varen van Bangka naar het vaste land en ontmoeten daar onze gids die Jantje (Antjé) blijkt te heten, genaamd naar zijn opa die Nederlands is.
We rijden eerst 3 kwartier over allemaal slingerwegen en stoppen voor een typisch Minahasa’s huis, groot breed dak, van staalplaten en het huis is toegankelijk via 2 trappen die tegenover elkaar zitten zodat de geesten in het huis kunnen maar ook weer eruit. We rijden door naar een oud kerkhof, tegenwoordig hebben ze gekleurde grafstenen en zijn de mensen hier begraven, dat is ingevoerd toen er cholera was. Vroeger werd de overledene op zijn hurken, kijkend naar de zon, in een stenen tombe gezet die werd afgesloten met een grote steen die hij zelf heeft uitgehouwen. Vaak is op de steen te zien welk beroep diegene had.

Een stuk verder komen we bij de rivier aan, er zit een groot waterrat dat stroom op wekt, volgens Jantje een overblijfsel van de Nederlanders. Onderweg zien we iemand in een palm klimmen om de kokosnoten eruit te hakken, binnen no-time zat hij net onder de bladeren op 20 meter hoogte… op blote voeten en zonder zekering. Helaas was al zijn moeite voor niets, er zat een bijennest, gelukkig kon hij er zelf ook om lachen.
Aan de kant van de weg zien we grote gaten in de bergwand, ik vraag de gids wat het zijn en het blijken “Japanese Caves” te zijn, de Indonesische bevolking heeft deze uitgehakt in de berg zodat de Japanners daar veilig konden schuilen tijdens WO2, we kijken er bij één binnen en het is een wirwar van gangen die kilometers lang zijn, diep onder de rotsen. We kunnen er niet te ver in gaan, enkel een lampje op de mobiel en camera en de kans op giftige slangen is hier groot. Ook zitten er veel vleermuizen.
We vervolgen onze weg richting de vulkaan, Mahawu Mountain, op dit deel van het eiland is de grond erg vruchtbaar en wonen de farmers. Kool, pinda’s, rijst en vele andere groenten worden hier verbouwd, door de hoogte is het ook al een paar graden koeler. We maken wat foto’s en iedereen zwaait vriendelijk terug. Het lijkt wel alsof niemand ooit chagrijnig is en de hele dag door lacht. We parkeren de auto bij de vulkaan in de buurt en moeten nog 15 minuten steile treden beklimmen maar het is de moeite waard. We kijken van bovenaf in de krater, deze vulkaan is al een tijd rustig maar je ziet onderin de krater de stoom omhoog komen. Wat een uitzicht! Ook staan er allemaal kleine bordjes met boompjes ernaast, tot enkele jaren geleden was het de gewoonte om een boompje te platen als je de vulkaan ging beklimmen.

Met de volgende “snake road” komen we aan bij de markt. Alle normen en waarden gaan overboord want hier eten ze echt alles. Gelukkig beginnen we op de fruit afdeling. Onze gids hakt een kokosnoot open en we proeven wat kokoswater, daarna wordt de kokos eruit geschept en ook die smaakt erg fris en lekker. We krijgen wat uitleg over groentes die we niet kennen zoals het slangenfruit, als je eraan ruikt hoef je het al niet meer. Ook zijn er veel kruiden en specerijen te vinden en kopen we een zakje palmsuiker dat ze hier maken. Lekker om koekjes mee te bakken krijgen we te horen.
Alle vegetariërs en dierenliefhebbers, sla de volgende paar alinea’s maar over! We zien eerst een kooi vol met hondjes en daarnaast een kooi kippen. De geur die ons tegemoet komt beloofd al niet veel goed. Op de werkbank ernaast lig een zwart gebakken hond die voor de rest nog helemaal herkenbaar is, we lopen maar snel door maar ondertussen horen we de volgende hond al weer janken totdat de stilte volgt.
Een verkoopster neemt me mee naar haar werkbank waar we beginnen met wat gebakken ratten gevolgd door vleermuis van de bbq. Ook hier is de geur weer niet te harden en als we naar de vloer kijken snappen we niet dat mensen hier überhaupt iets kopen, een grote zwarte drek om over alle vliegen nog maar niet te spreken. Ondertussen horen we weer een hond en dat gaat maar door.

Verderop is mijn afdeling, grote spareribs, dat lusten we tenminste wel, de verkoper poseert trost met een varkenskop en er liggen wat andere onderdelen van het varken zo her en der. De organen liggen netjes gescheiden, toch nog niets wat ze hier goed doen, al ligt alles in 30 graden langzaam te rotten.

We lopen door naar de vismarkt en we zien al snel wat baby haaitjes liggen, black tips, Hier is het normaal maar wij vinden het uiteraard alles behalve normaal. Verder veel gedroogde vis met nog meer vliegen.
We lopen even naar buiten voor wat frisse lucht waar een paar mannen met wat hanen staan, voor het vlees dachten wij maar het waren vechthanen en we kregen ongevraagd een kort showtje, het wordt tijd om onze waarden en normen weer op te gaan zoeken want de hele markt slaat in onze ogen nergens op, maar het is hier doodnormaal en dagelijkse realiteit.
Met een wat weeïge maag stappen we weer in de auto en rijden we door naar een Boeddhistische tempel waar veel gouden beelden staan en kleurrijke gebouwen, de Efteling is er niets bij! We kijken wat rond en steken een kaarsje aan. We lopen nog even de tempel in en we worden al snel teruggeroepen…. Schoenen uit!

We rijden door naar Woodhouse Factory town, elk dorp heeft hier zijn eigen beroep. In deze worden prachtige hardhoud huizen gebouwd, v.a. 3000 euro was er al een tuinhuisje. Uitzoeken, afrekenen en ze komen hem bij de plaatsen. Onderweg komen we tig kerken tegen, elke 200 meter staat er wel één. 75% is Christen hier, de rest o.a. Moslim en Boeddhist. Een van de weinige plekken op aarde waar het allemaal in vrede samenleeft.
Via nog meer slingerwegen komen we bij Lake Linow, een meer dat in de krater van een vulkaan is ontstaan, zo hier en daar borrelt er wat en vandaag is het water groen, dat schijnt nogal eens te veranderen. Het stinkt er ook naar rotte eieren door de zwavel. Er zit een vrij luxe restaurant waar we een korte pauze houden, lekker kopje thee en een schitterend uitzicht. Er vliegen mooie vogels, vlinders en zelfs in het water zitten er eenden.

Bij de ingang van de het restaurant staat een fanfare die vrolijke muziek maakte, zelf gefabriceerde instrumenten. Lotte speelt voor dirigent en de muzikanten vinden het geweldig, iedereen is hier wel in voor een dolletje. Zelfs Jantje durft het aan en we schieten met zijn mobiel wat foto’s voor zijn familie.
We rijden naar de andere kant van het meer via een erg slechte “weg”, off-road is altijd leuk en de auto is ervoor gemaakt. We stoppen en lopen een stuk de jungle in. Er zit een distilleerderij, wie er wel eens op Discovery naar Moonshiners kijkt… ja zoiets;) Een groot vat waar in sap van de palmboom wordt gekookt, door een metershoge bamboe stengel stijgt het op en na het afkoelen ontstaat er een lokale sterke drank. Er is helaas niemand meer aan het werk op dit moment. Uit de struiken komt een Indonesische Rambo incl. geweer. Ojee…… zo vriendelijk als iedereen hier is hadden we al snel het geweer in handen voor een paar leuke foto’s. De soldaat vond het allemaal wel best en lachte net zo hard mee.
Eindelijk tijd voor lunch, op een fish farm. Houten huisjes op bamboe palen in het water van Lake Tondano. Grote koi’s zwemmen in netten, in Nederland een dure vis, hier eten ze hem gewoon op. We krijgen een tafel vol eten, soep met een hele vis erin, kreeft, vis van de bbq, volgens Jante een grote goudvis, veel groentes en natuurlijk rijst en chili. Was wel even een fijne afwisseling om eens niet op het resort te eten.
Langzaam vervolgen we onze weg weer richting de haven waar we weer opgehaald worden, onderweg laat de gids ons nog vele planten/bomen/struiken zien van o.a. papaja, nootmuskaat, kaneel enz. Teveel om allemaal te onthouden en we moeten voor het donker in de haven zijn want anders kunnen we niet terug varen.
Onderweg staan er overal kleine kraampjes met Coca Cola fles met een gelige inhoud, het blijkt benzine te zijn waarmee je je motor of scooter makkelijk kunt bijvullen, want die rijden hier voldoende. Ongeveer 50 Euro cent per liter. Ook zijn bijna alle tuinhekjes, muurtjes en balustrades blauw met wit geverfd, de kleuren van de president. Over een maand wordt er een nieuwe gekozen, dan kan alles weer overgeverfd worden naar de juiste kleuren. Ondertussen zijn we 500 foto’s, veel lachende gezichten en zwaaiende mensen verder. Vooral Lotte met haar blonde haar is een attractie, wij bekijken het land en de inwoners bekijken ons!

We komen aan bij de haven, wat een onvergetelijke dag is dit en wat een schitterend land en nog leukere mensen. Eigenlijk was 1 dag te kort. Volgende week gaan we nog naar het National Park om de Tarsius aapjes te bekijken, de kleinste primaat. We kijken er nu al naar uit.

23.09.2014
Sinds gisteren al een lichte oorontsteking, gelukkig goede druppels en toch maar proberen te duiken, het klaren bovenwater gaat gemakkelijk en ik heb goede druppels dus dat moet goed komen. Op onze veranda loopt een klein heremietkrabbetje en als ik een foto probeer te maken kruipt hij steeds terug in zijn schelp. Na een tijdje kruipt hij eruit en loopt hij snel weg het strand op. Het ontbijt begint ook wat eentonig te worden na een week, noedels, pannenkoekjes, wafels, jam, cheddar kaas en verse sap, gelukkig bakken ze ook een eitje. Morgen gaan we naar een resort en Lembeh dus dat is een fijne afwisseling. Volgens mij dromen we ondertussen al over pizza’s, spareribs, friet en lekkere vleeswaren.

Duik 323
We zitten de laatste paar dagen op de Duitse boot, op de andere boot zit de Franse afdeling die vrij slecht Engels praten dus dit is beter. We gaan vandaag eerst naar Sampiri 3 waar een hotspring op 20 meter zit. De meeste duiken zitten hier tussen de 20 en 25 meter dus Nitrox is wel aan te raden. De gidsen duiken op lucht en zitten toch geregeld tegen de nultijd aan of zelfs in deco. Ook geven we netjes elke duik 100, 50 en 30 bar aan en zorgen we dat we de safety stop gemaakt hebben, verwacht niet dat een gids deze aan gaat geven. Even wennen de eerste dagen maar ondertussen zwemmen de gidsen al achter ons aan en duiken we ons eigen plan, navigeren is niet erg lastig hier dus geen enkel probleem en zo weten we zeker dat we niet met vacuüm flessen boven komen. Wat hier trouwens ook geen probleem lijkt te zijn.
Er staat een milde stroming en na wat koraalduivels zien we iets in het zand liggen, een Dragonet, een leuk visje met witte en gekleurde stippen, iets verderop zit alweer een Sepia. Gisteren hadden ze de Flamboyant Cuttlefish (kleine maar erg mooie Sepia met felle kleuren) die wij helaas gemist hebben.
De gids gebaart naar me en ik zwem naar hem toe, er zit en slakje dat wat weg heeft van een bloem, de Black Lined Sapsucking Slug, de ene kant van zijn “blaadjes” is zwart met goud en witte lijntjes, de andere zwart met goude stippen, hoe krijgt moeder natuur het toch voor elkaar. Ook zien we de Slender T-Bar Nudibranch, een slakje met kleine uitstulpingen aan de zijkant.
Na een aantal slakjes die we al gezien hebben toch ook deze duik weer een aantal nieuwe waaronder de Creamy Chromodoris, crème kleurig met een mooie tekening op zijn rug. Na een klein uurtje voornamelijk stroming tegen is het mooi geweest, het gaat hard met de lucht op 22 meter als je moet werken om vooruit te komen.
We varen door naar wat rotsen waar het kalm is zodat we even kunnen rusten. Er is fruit en koek aan boord en ook ontbreekt de thee en koffie niet. En de Duitse humor natuurlijk.

Duik 324

Batu Mandi heet deze duikstek, een deel van de naam betekent rots. De rots loopt door tot een meter of 35 maar wij gaan deze duik niet dieper dan 18 meter. De stroming is behoorlijk vooral als we de hoek om duiken. Weer een duik waar gewerkt moet worden. Ik zie een flatworm kruipen tussen het koraal, vaak een beetje te vergelijken met een platgeslagen slakje. Deze is bruin-rood achtig met een gele streep in het midden van zijn lichaam.

De meeste duikers duiken hier met een saté prikker zoals ik ze noem, een metalen stokje van 30 cm, al hebben sommigen daar blijkbaar niet genoeg aan. Wij gebruiken ze vooral om iets aan de wijzen of om even in het zand te steken om stil te blijven hangen in de stroming. Ook zijn ze handig om op je fles te tikken om de aandacht te vragen wat ook geregeld gebeurd. Lotte ziet een Crested en een Kubaryana’s Nembrotha die het erg gezellig hebben, ze zijn verbonden door een grijze uitstulping. Het ene slakje is zwart met groene stippen, de ander zwart met oranje stippen…. Wat zal daar uit gaan komen?

In de koraalwand zien we een erg kleine scorpionfish, nog geen 5cm groot. Ik heb ze niet eerder zo klein gezien en verderop wijst de gids een Giant Frogfish aan, hij zit op een gele spons en is zelf ook geel om niet op te vallen. Ze kunnen ook van kleur veranderen.

We zien nog een grote Star Puffer en daarna wordt de stroming toch echt te sterk en laten we ons terug drijven naar de boot. De laatste duik op Bangka voor ons, 12 duiken in 5 duikdagen, niet bijzonder veel maar het is hier zo relaxt dat we ook van het eiland, het strand en het mooie weer willen genieten. Ik typ deze verslagen terwijl Lotte ligt te zonnen op het strand aan de waterkant, ze is in slaap gevallen en vloed gaat haar elk moment wakker maken;)

Morgen gaan we met de boot naar Lembeh waar we 2 duiken maken en afgezet worden bij NAD Lembeh, het resort waar we nog een week verblijven. Lembeh staat bekend om alle gekke en kleine beestjes. Voor het grote werk moet je hier op Bangka en ook op Lembeh niet zijn.
De laatste avond op Bangka hebben we lekker in een stoeltje op het strand gehangen, muziekje en biertje erbij, helemaal tot rust komen. We drinken nog wat na in het restaurant en de muziekinstrumenten komen tevoorschijn, ik mag op de trommel vanavond, valt nog niet mee als je de liedjes niet kent maar wat hebben we een lol gehad.
Er lopen hier ook wat mensen van Catlin Sea View rond, in samenwerking met een Australische universiteit en google maken ze 360 graden foto’s van het koraal, een soort Google Streetview onderwater. Na de tijd wordt bekeken hoeveel soorten koraal er per vierkante meter te vinden zijn. 5 weken in Indonesië, een week thuis en daarna weer naar een ander werelddeel, 500 kilo aan onderwaterscooters en camera’s mee…..en dat noemen ze werken.