Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Miranda Schagen – Wrakduiken Hyères (3)

De vakantie in Zuid-Frankrijk wordt afgesloten met duiken naar 60 en 70 meter. De laatste oefeningen worden gedaan en Duikreporter Miranda Schagen is vast niet de enige die er op deze diepten niet echt op zit te wachten haar masker af te zetten!  Met video!

Geschreven door Miranda en Joost

Dag 5: 70 meter duik

Vandaag is het de grote dag voor John, hij gaat zijn examen duik maken. Doordat John altijd wel wat te vertellen heeft, is hij vandaag verdacht stil. De duik staat gepland bij een rif waar we de 70 meter willen aantikken. Dit rif begint pas op 45 meter en dus moet de shotline goed gedropt worden. Vanaf dit topje loopt het rif bijna stijl af naar 62 meter en vanaf daar loopt de bodem geleidelijk af naar 70 meter. Iedereen duimt voor John dat hij de 70 meter kan aantikken. Onderweg naar beneden komen we veel naaktslakken tegen. Ook het rif is prachtig begroeit! Je kan zien dat er maar weinig duikers komen. Na 15 minuten keren we om en zwemmen we weer terug omhoog langs de prachtig begroeide wand. Op 45 meter aangekomen rest Joost en Martijn de taak het anker los te maken en terug omhoog te schieten. Daarna schieten we onze boeitjes en na 60 minuten klimmen we weer aan boord van de RIB. De wind was inmiddels weer lekker aangetrokken en dus werden de vissen weer rijkelijk gevoed. Een geslaagde duik voor iedereen! John heeft zijn duik erg goed uitgevoerd en is met vlag en wimpel geslaagd voor de Normoxic Plus!

20170504_085927-51507

Dag 6 Togo

De zesde duikdag is het vroeg opstaan om richting Saint Tropez te gaan. Een goed uur rijden vanuit Hyeres. De eerste duik staat gepland op de ‘Togo’. Het water is als een spiegeltje en aangekomen bij de boei laten we ons rap afzakken naar 60 meter. Wanneer je dan in het zand gaat zitten en schuin omhoog kijkt, maakt die enorme boeg heel veel indruk!

Na een kort fotomomentje stijgen we op naar het dek waar we door prachtig begroeide gangen zwemmen. In het midden komen we een ruim tegen waar we via een deur naar de machine kamer kunnen. Helaas wordt het zicht al snel minder en besluiten we om direct om te keren en om via de grote ruimen naar achteren te zwemmen. De achterkant is echter volledig weg en langzaam draaien we om en gaan we via en door de opbouw terug naar de lijn.

Het wrak is onwijs mooi begroeid en qua leven is het ook geweldig! Na zo’n 35 minuten beginnen we met de opstijging en langzaam zien we het wrak weer verdwijnen. Na 60 minuten zitten we wederom voldaan op de boot. Op naar het volgende wrak: Le Rubis!

GOPR2074-51507

GOPR2088-51507

Le Rubis

‘Le Rubis’ is een Franse duikboot die bewust is afgezonken en nog volledig intact is. Het wrak ligt op 41 meter.
Miranda maakt hier haar examenduik. Aangekomen bij de boei dalen we rustig af en vanaf 18 meter zie je het wrak al opdoemen, onwijs gaaf gezicht! De duikboot is inderdaad intact en Hans wilde graag het wrak van een afstandje bekijken en dus duiken we het eerste stukje van het wrak af. We beginnen onze ‘route’ vanaf het midden en zo zwemmen we rustig richting de schroef. Ook deze is intact en we zwemmen via de andere kant weer richting de voorkant, over het dek en alles wat we tegenkomen wordt uitgebreid bekeken.

Slakken, blennies, schorpioenvissen, platwormen, scholen vissen, murenes, overal zie je wel wat! Na zo’n 20 minuten hebben we het geheel bekeken en ons terugkeermoment stond op 20 minuten of 130 bar en dus was het tijd om terug te gaan. Helaas zie ik dat Hans mij wenkt.. Nee toch.. Ik moest mij brilletje nog afdoen en daar zag ik zo tegenop. Dat wilde ik echt niet doen zo diep. Met tegenzin heb ik mijn brilletje geklaard en als het dan gedaan is valt het ook wel weer mee. Prikkende ogen (lenzen en zout water) en een hartslag tot mijn virtuele plafond maar ik heb het in ieder geval gedaan. Van Hans krijg ik een ferme handdruk en we vervolgen onze weg naar boven. Heerlijk dat je zo helder blijft met Trimix, je bent alerter, de duik is relaxter, ik voel mij ontspannener doordat ik meer controle heb en voldaan beginnen we aan onze decostop.

We voeren onze gasswitch uit naar een hoger mengsel zuurstof, selecteren het juiste gas in onze computers en de getallen verspringen direct naar een aangename decostop. Met een metaalsmaak in mijn mond geniet ik na van deze duik. De rest van de groep voegt zich bij ons en Martijn en Joost beginnen weer aan hun kwajongensstreken: zoveel mogelijk luchtbellen produceren voor Hans dat hij zijn meters niet kan aflezen. Heeft hij toch een beetje belletjes met zijn Rebreather! Op deze manier is er elke dag wel wat gebeurd. In de boot wacht een zieke William ons op. Hij heeft bijna altijd wel last van zeeziekte en is erg blij als wij dan eindelijk boven zijn!

P5040627-51507

P5040654-51507

Dag 7 Le Poursuivante

De zevende en laatste duikdag: wederom vroeg uit bed om naar Saint Tropez te rijden. Vandaag zou het een grote dag worden: We gaan een duik maken naar 100 meter. Helaas was het weer niet al te best en door wat technische problemen haakte een aantal duikers af. Daarom besloten we deze duik niet te maken.

We kunnen beter balen dat we niet zijn gegaan dan spijt hebben omdat we de duik hebben gemaakt.

De overgebleven 2 duikers hebben uiteindelijk nog gedoken op een Frans oorlogsschip uit de Eerste Wereldoorlog. Dit wrak ligt nu in 2 stukken op de bodem. De boeg ligt op zijn kop en het achterschip ligt op de zij. Best een grappig gezicht!

De maximale diepte hier wordt 62 meter en doordat het zicht 15 meter was hebben we niet hoeven te klagen.
Helaas liep de decotijd wat snel op doordat we de gassen hadden afgestemd voor een grotere diepte en daarom zijn we na 30 minuten begonnen met de opstijging. Na 45 minuten hangen zaten we weer voldaan op de boot. Een mooie afsluiter van een zonnige duikweek!

We stuiteren terug naar de duikschool en beginnen aan de grondige spoelbeurt, alles moet ook schoon en droog mee terug naar huis!

In het huisje aangekomen, het zonnetje brandt volop, spannen we wat waslijnen en drogen de duikspullen heel rap! Ondertussen drinken we de laatste liters Radler op en maken Hans en Ron het eten klaar: Magret Canard.

 

Buddyteams:

eCCR SF 2

Hans en William

OC

Joost en Martijn

John, Ron en Miranda

20170505_152901-51507

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

1 reactie

  1. Met veel plezier deel 1, 2 en 3 gelezen!

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief