Zuurstofniveau in oceanen gedaald
Het zuurstofniveau in de oceanen is in de periode tussen 1960 en 2010 wereldwijd met 2 procent gedaald. De oorzaak van de daling wordt door wetenschappers toegewezen aan de klimaatverandering.
Dat blijkt uit onderzoek door het GEOMAR Helmholtz Centre for Ocean Research uit het Duitse Kiel. Middels informatie over zuurstof, temperatuur en andere factoren die het leven onderwater beïnvloeden, hebben de onderzoekers uitgerekend wat het gemiddelde verlies aan zuurstof wereldwijd is. Er wordt al langer gewaarschuwd voor de potentieel dodelijke consequenties van dalende zuurstofgehaltes en de gevolgen daarvan voor de mens.
De verandering lijkt wellicht klein, maar een kleine aanpassing kan zorgen voor een “totale verandering van het ecosysteem”, aldus de onderzoekers. De enige organismen die kunnen leven zonder of met weinig zuurstof zijn bacteriën. “Een verandering als deze kan iets wenselijks veranderen in iets ongewenst.”
Grote oceaan
Zuurstof in de oceanen is niet gelijk verspreid, maar de daling van 2 procent is een gemiddelde genomen over alle oceanen. In sommige gedeelten is de daling echter veel groter. In het noorden van de Grote Oceaan is de meeste zuurstof verdwenen terwijl percentueel de daling juist het grootst is in de Noordelijke IJszee. “Voor visserijen en kustgebieden kan dit schadelijke gevolgen hebben.”
Warm water kan moeilijker zuurstof vasthouden dan koud water. Door de opwarming van het water ontstaan er lagen in de oceanen. Zuurstof komt binnen bij de bovenste laag, maar zakt door de warmte moeilijk naar de onderliggende lagen. “Het is alsof de oceaan een hartaanval krijgt”, zeggen de onderzoekers.
Plankton
Smeltend zeeijs heeft ook een negatief effect op het zuurstofgehalte. Het smelten heeft als gevolg dat er meer plankton in de zee groeit, maar juist door het ontbinden van plankton dalen de niveaus nog verder.
Zogeheten ‘dode zones’ zijn ook steeds meer te vinden langs de kustlijn, dit zijn plekken met een extreem laag zuurstofgehalte. Vissen kunnen hier niet overleven. Een bijkomend probleem is dat deze plekken distikstofmonoxide, oftewel lachgas, produceren. Lachgas is een broeikasgas en heeft een werking die zo’n driehonderd keer sterker is dan koolstofdioxide. Wat uiteindelijk weer zijn uitwerking heeft op de klimaatverandering.
Bron: NU.nl
