WK 2017 – Spelen met zeeleeuwen

Marco en Ron maken de eerste verkenningsduiken voor het WK Onderwaterfotografie. Ze gaan spelen met de zeeleeuwen. Of spelen de zeeleeuwen juist met hen?

Vandaag hebben we onze eerste verkenningsduiken gemaakt in het kader van het WK. Bij het duikcentrum kwamen onze concurrenten tegen uit Duitsland, Noorwegen en Zweden. Daarvoor, tijdens het ontbijt, hadden we Luc Eeckhout en Filip Staes al gesproken die de Belgische eer gaan verdedigen. Zo’n paar dagen voor de echte wedstrijd is de sfeer nog heel gemoedelijk en worden er nog ervaringen uitgewisseld, maar naarmate het moment van de wedstrijd nadert, verandert dit en keert iedereen zich meer in zichzelf. Maar op dit moment is nog alles heel gezellig.

De deelnemers van vandaag worden verdeeld over drie boten. Op onze boot zijn naast het Zweedse en Noorse team ook nog een paar Japanners die gewoon een funduikje komen maken. Vreemd genoeg zijn het Japanners zonder camera terwijl wij onze grote sets op de boot proberen veilig te stellen.

Poedersuiker
De bestemming van onze boot is het eiland Los Islotes waar een grote zeeleeuwenkolonie aanwezig is. Ondanks de snelle boot is het toch ruim anderhalf uur varen over een redelijk onrustige zee voordat we er zijn. We varen daarbij eerst langs een veel groter onbewoond eiland dat er redelijk onherbergzaam uitziet. Het eiland waar de zeeleeuwen huizen, is slechts 300 meter lang en vrij smal. Het onderscheidt zich doordat het lijkt alsof het is bestrooid met poedersuiker, maar het is in werkelijkheid een veel onsmakelijker goedje, namelijk vogelpoep. Zodra de motor stilvalt, hoor je het onmiskenbare geblaf van de zeeleeuwen.

Tijdens de briefing wordt ons verzekerd dat we onder water zullen worden omringd door zeeleeuwen. Vooral de jonge dieren zijn speels en nieuwsgierig. Voor de oudere mannetjes, die een zogenaamde harem leiden, moeten we gepaste afstand houden, wordt ons geadviseerd. We zijn niet de enige boot vandaag bij het eiland dus er liggen al enkele tientallen duikers in het water.

Kermisattractie of wasmachine?
Inderdaad worden we niet teleurgesteld. Vaak heb ik in Artis bij het zeeleeuwenbassin mijn ogen uitgekeken naar de capriolen en het schijnbaar moeiteloos door het water schieten van de zeeleeuwen. Soms mijmerend hoe het zou zijn als ik daar tussen zou mogen liggen en mij ook net zo moeiteloos door het water zou kunnen bewegen. Nu is deze wens voor een gedeelte in vervulling gegaan. Ik lig ertussen, maar de houterigheid van mijn bewegingen ten opzichte van de zeeleeuwen is een wereld van verschil. Ik doe verwoede pogingen om ze te fotograferen, maar telkens maken ze, net op het moment dat ik de sluiter wil indrukken, een haakse bocht zodat ik net nog een stukje van hun achterlijf heb vastgelegd. Op een bepaald moment beland ik in een nauwe passage waar de golven zich met grote kracht doorheen persen. Voor de zeeleeuwen een soort kermisattractie waar vooral de jongste zich onvermoeibaar in amuseren. Voor mij voelt het alsof ik in een wasmachine lig en machteloos alle kanten wordt opslingert. Op dit moment ben ik blij dat ik dat ik mijn grote set met flitsers in de hammerheadpositie niet in mijn handen heb. De Olympus Tough is gelukkig een stuk handzamer en minder kwetsbaar. Uiteindelijk zijn er een paar zeeleeuwen die kennelijk wat medelijden met mij lijken te krijgen en iets geduldiger voor mijn lens blijven liggen. Ik maak snel wat plaatjes en ben intens gelukkig. Al snel hervatten ze hun spel en ik taai moe en lichtelijk gekneusd af naar de boot.

Van 22 tot en met 26 november vindt het WK Onderwaterfotografie 2017 plaats in La Paz, Mexico. Namens Nederland nemen Marco Heesbeen en Raymond Wennekes deel, samen met hun assistenten Ron Offermans en Arco de Man. Als het internet ter plaatse het toelaat, kun je hen in een blog op DuikeninBeeld volgen.