William Reijnders – Duik op de Amoco Milford Haven

Voor Duikreporter William komt er een droom uit als hij gaat duiken op het wrak van de enorme olietanker bij Genua.

Datum: september 2020
Duiklocatie: Arenzano, Italie

Een droom die uitkwam.

Het stond al jaren op onze bucketlist…. duiken op de olietanker “Amoco Milford Haven”. Door allerlei omstandigheden werd de duiktrip naar Arenzano (Italië) verschillende jaren op de agenda doorgeschoven. Maar nu ging het dan echt gebeuren.

Het schip werd in 1973 als de Amoco Milford Haven te water gelaten. Ze was 334 m lang, 51 m breed en had een diepgang van bijna 20 m. Op 11 april 1991 ontplofte het schip tijdens het lossen van ruwe olie voor de kust van Genua. Hierbij lieten vijf bemanningsleden het leven. Na drie dagen in brand te hebben gestaan zonk het schip voor de kust bij Arenzano.

02 september ’20

Nadat we thuis de ideale gasmengsels gebrouwen hadden en de auto’s hadden geladen, vertrokken we bij het krieken van de dag naar de Middellandse zee. We hadden in de heuvels van Arenzano een villa afgehuurd voor een lang weekend en we hadden de duiken geboekt bij Tecdive van Andrea Bada. We zouden deze keer met een groep van 12 personen op het wrak gaan duiken. Naast het maken van mooie duiken stond het weekend ook in het kader van IANTD Trimix examenduiken voor zowel open circuit- als rebreatherduikers.

Na een lange reis vanuit Roosendaal kwamen we aan in de havenstad Arenzano. We hadden in de haven bij duikschool Tecdive afgesproken om eerst de duikspullen bij de duikschool onder te brengen. Na een warm ontvangst door Andrea Bada en zijn collega’s werd het tijd om richting de villa te gaan. De weg naar de villa toe was smal…. heel smal en steil…. heel steil. De bus hebben we met hogere stuurmanskunsten eindelijk boven gekregen. Het zou ook de laatste keer zijn. Het noodlot moet je niet blijven tarten en we hebben de rest van het weekend de bus twee bochten eerder in de berm geparkeerd.

03 september ‘20

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt reden we in kolonne weer de heuvels af. Het wrak riep ons toe. Na een briefing van Andrea Bada en Marcello Cortese was het tijd om de eerste aanblik te gaan werpen op “The Haven”. Het was zonnig en er stond weinig wind. Daarnaast zorgde de ervaring van de rhib bemanning dat er niemand zeeziek werd. De eerste examenduik bestond uit een volledig rebreather team. Danny, Sacha, Marco en Harm (OC-team) maakten een verkenningsduik op het dek (50 m) terwijl Erik, Pieter en Martijn onder bezielend oog van William en Matthias een duik naar de bodem maakte. De gasmengsels en bail-outs waren berekend op 80 meter diepte. We hadden geen pio-schop bij dus dieper ging het niet worden. Hop…. overboord en verzamelen bij de oppervlakteboei en na de laatste checks afdalen via de lijn naar beneden. Al snel doemde de stuurhut op uit de blauwe leegte. Alles ging voorspoedig en al snel kwamen we op het dek aan bakboordzijde terecht. Na even kort de beugels van de reddingssloepen te hebben bekeken en een laatste OK-teken lieten we ons over de railing naar de bodem vallen. Onderweg naar de bodem kwamen we het explosiegat tegen. Wat moet dat een knal zijn geweest. Wat een enorm groot gat is dat. Je wordt er als het ware ingezogen om te zien hoe het binnen in het wrak eruit ziet. De planning was om de schroef te gaan bekijken alvorens met de opstijging aan te gaan vangen. Omdat er verschillende grote netten tussen ons en de schroef hingen werd de planning gewijzigd. Na de bodem en het explosiegat goed bekeken te hebben zijn we opgestegen om aan te vangen met de verplichte decompressie stops. Ja….. ook met rebreathers heb je daar “last” van, alleen duren ze in vergelijking met open circuit (OC) veel korter. Ter hoogte van het deco station haalden wij de OC-duikers in die daar hun stops aan het maken waren. Terug aan boord hebben we heerlijk van de zon genoten en wachtend op de OC-duikers van heerlijk koud drinken genoten. De heren van Tecdive hebben hun zaken netjes op orde, zeer professioneel. De OC-duikers bleken inderdaad het dek verkend te hebben en zijn het wrak in gegaan om de binnenzijde te bewonderen. Tijdens de middagduik bleven de duikparen ongewijzigd en hebben de rebreather duikers voor hun opleiding verschillende oefeningen moeten afronden.

Na alle spullen weer in gereedheid te hebben gebracht op de duikschool werd de reis weer aangevangen richting de villa. Wouter kon in verband met zijn werk niet samen met ons reizen en kwam die avond aan met het vliegtuig. Na een overheerlijke maaltijd werden de duikplanningen van de cursisten doorgenomen en zijn de rebreatherduikers middels protocol “bevorderd’ tot Full Trimix CCR Duiker. Na verschillende radlers vielen wij moe maar voldaan in ons kratje.

04 september ‘20

Duikdag 2 zou veel gelijkenis hebben met de eerste duikdag. Het enige verschil zouden de bubbels zijn. Deze dag stond in het kader van de trimix examenduiken voor de open circuit duikers. Omdat we de eerste dag een mooie route hadden gevolgd met verschillende plateau’s namen we deze vandaag weer. Met het terugkomen van de bodem hebben we de achterzijde van het wrak beter bekeken. De schoorsteen en de verschillende deklagen waren een schitterend aanzicht. De tweede duik werd een ondiepe duik van maximaal 50 meter diepte waarbij de binnenzijde van het wrak werd bekeken, waaronder de bekende stuurhut met het Mariabeeld en het gedenkteken boven op de stuurhut wat geplaatst is ter nagedachte aan de slachtoffers.

Na de tweede duik, alle duikspullen weer gereed maken voor de laatste duikdag. Na een overheerlijke BBQ die door niemand anders dan Erik werd verzorgd hebben we middels protocol de OC-duikers “bevorderd’ tot Full Trimix Duiker.

05 september ‘20

Tijdens de derde duikdag zou een ondiepe duik gemaakt worden waar de oefeningen van de opleiding herhaald werden en waar de binnen- en buitenzijde van het wrak bekeken zou worden. Na deze duik werd het tijd om alle spullen op te ruimen en gereed te maken voor vertrek. Na een heerlijke maaltijd, samen met onze Duitse vrienden, in de haven van Arenzano, zijn we terug gereden naar de villa om de overige spullen in de bus te laden. Krat weer in en na 3 uur slapen reveille om terug naar huis te gaan verplaatsen.

Het waren drie fantastische duikdagen, met een super Nederlands-Duits gezelschap, zonnig weer, vlakke zee en goed zicht. Nieuwe vrienden gemaakt bij de duikschool Tecdive en afspraken gemaakt om op pas ontdekte wrakken te gaan duiken in 2021.

Alle cursisten nogmaals gefeliciteerd met jullie behaalde opleidingen (Erik, Pieter, Martijn, Wouter, Harm en Danny). Matthias Schneider (tauchcenter bielefeld) bedankt voor de begeleiding als Instructor Trainer. Sacha, Marco, Reinhard en Alexander bedankt voor de gezelligheid. Andrea en Marcello, bedankt voor jullie ongelofelijk goede service.

In 2022 gaan we weer terug naar “The Haven”!