Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Pech en geluk tegelijk

Duikreporter René maakt door materiaalpech een erg korte duik. Ondanks zijn pech heeft hij toch ook geluk, want hij vindt een snotolf met nestje.

Het (duik)jaar 2021 is begonnen en ik wens iedereen veel geluk en een goede gezondheid. Laten we hopen dat dit jaar veel beter wordt dan het jaar 2020.

Het begint goed, ik krijg op zaterdag een berichtje dat mijn nieuwe Santi E.Lite Plus droogpak binnengekomen is en dat ik hem op afspraak kan afhalen bij Scuba Academie. Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen en vraag vriendelijk of het dezelfde dag nog kon. Gelukkig was die mogelijkheid er nog, dus aan het einde van de middag reed ik tevreden terug naar huis. Ik had inmiddels een duikafspraak gemaakt, want eigenlijk was ik van plan om de zondag rustig aan te gaan doen en thuis te blijven.

RENE_WETERINGS_20210103_1012_Sint_Annaland_015_Snotolf-105812

Het plan is om de laagwater kentering bij Sint Annaland te pakken. Het is immers winter, dus de kans op een ontmoeting met zeedonderpadden en snotolven wordt steeds groter. Het vinden van een nestje zou helemaal mooi zijn natuurlijk. Bepakt en bezakt vertrek ik op mijn gemak naar Sint Annaland. De geur van lijm kriebelt mijn reukorgaan! Ik heb echt zin in mijn eerste duik met dit nieuwe pak, ondanks dat de wereld vandaag maar grauw en grijs aandoet. Mijn humeur kan niet meer stuk eigenlijk.

Op de parkeerplaats keuvelen we wat en rond half twaalf liggen we in het water. Er staat nauwelijks wind en het water staat heel laag. Het water lijkt redelijk helder te zijn, dus we stappen vol goede moed door het zand en de blubber het water in. Ik stel mijn kompas goed in en trek mijn vinnen aan. Als we er klaar voor zijn, duik ik samen met Wim onder en voel meteen water langs mijn polsen naar binnen komen….grrrr, dat zal toch niet waar zijn? De krachttermen vliegen door mijn hoofd en ik sein Wim dat ik even de handschoen beter vast moet zeggen. Maar ik zie dat hij prima zit, daar ligt het niet aan. Nou ja, poging twee dan maar en ik zie wel waar het schip strand. Daar is het nu eenmaal ook een eerste testduik voor.

RENE_WETERINGS_20210103_1012_Sint_Annaland_028_Snotolf_eitjes-105812

We zakken langzaam af, het water stroomt nog wat, we worden zachtjes naar het noordwesten geduwd. Langzaam voel ik nu in beide handschoenen water naar binnen lopen en ik probeer het maar te negeren, ik moet en zal toch echt eventjes duiken. Het landschap vol sponzen kleurt geel onder mij, af en toe zie ik een zeester en verder moet ik even mijn focus zien te vinden door dat gedoe met die lekke handschoenen. En dan ineens zie ik het, een grote oranje/roze vlek onder mij. Wat is dat? Ja hoor, een snotolf! Wat vet, gaaf! Ik jubel het uit en kijk om mij heen of ik Wim nog zie. Die ligt gelukkig niet ver naast me en ik sein met mijn lamp naar de lelijkste vis van de Oosterschelde. Maar toch ben ik blij om deze ‘lumpsucker’ te zien. Ik heb eigenlijk een totaal verkeerde lens op mijn camera zitten, dus ik moet allerlei kapriolen uithalen met mijn instellingen een flitsers om met die natte, koude klauwen nog wat fatsoenlijke foto’s te maken. Het zal mij vandaag niet gebeuren dat ik zonder foto’s boven kom. Deze kans geef ik niet op, koude handen of niet!

RENE_WETERINGS_20210103_1012_Sint_Annaland_031_Snotolf-105812

Met wat gedoe lukt het wat close up portretjes van deze lelijkerd te maken. Na wat shots geef ik Wim de kans en ik neem even de tijd om het vanaf een afstandje te bekijken. Ik maak een soort cirkeltje om het tafereel en ontdek dan het nest van de snotolf, dat ligt netjes aan de andere kant van deze oesters gedrapeerd. Een licht roze wolkje met honderden eitjes, prachtig om te zien. Vader snotolf is duidelijk betrokken, want af en toe maakt hij een gebaar dat hij niet echt van onze aanwezigheid gediend is. Ik maak ondertussen de laatste foto’s van het nest en de snotolf. Dan gebaart Wim mij dat hij omhoog wil. Prima, het is maar drie-en-een-halve meter diep, dus we zijn zo op een gecontroleerde manier boven. Hij heeft veel te weinig lood bij zich, zo meldt hij, dus hij gaat naar de kant. Ik geef aan nog even af te dalen voor een laatste poging en laat mij weer zakken. Maar helaas, ik ben te ver afgedreven denk ik en eerlijk gezegd ben ik er ook wel klaar mee. Ik voel het water inmiddels tot aan mijn ellebogen, het water is slechts vijf graden Celsius, dus rap eruit. Ik neem mijn verlies, ik heb mijn foto’s en kan dus in ieder geval het bewijs leveren.

Na de duik warmen we onszelf op met koffie en koeken, ondertussen bekijken we mogelijke oorzaak van het lekken en zijn er van overtuigd dat ik niet de juiste soort handschoenen heb. Dat wordt dus online shoppen! 😉

Max. diepte 4 m, temp. 5 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 20 min
Duik 1012 (Sint Annaland, zondag 3-1-2021, 11.30u)

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief