Wie is hier de baas?
“Zijn alle patrijspoorten dicht?” “Zet je flessen vast en camera’s op de grond!” De boot schommelt krakend en gestaag van links naar rechts en de duikpakken klapperen op het dek in de harde wind. Er kan vandaag voor het eerst sinds vertrek van de Expeditie niet gedoken worden, vanwege de hoge golven. Vandaag laat de Noordzee ons goed zien wie hier de baas is en wij zijn het niet!
Ontgassen
Bij het maken van het vaarplan voor deze Expeditie heeft het team met veel factoren rekening moeten houden. Eerst zijn de gewenste duiklocaties in kaart gebracht, waaronder de belangrijkste wrakken en locaties in de ecologisch belangrijke gebieden van de Noordzee. Daarna is de route verder uitgerekend gebaseerd op het tij, kenteringen, zeestromingen, duikdieptes en zonsopgang en -ondergang. Het enige waar we van te voren geen rekening mee kunnen houden: moeder natuur. En zelfs de stoerste wrakduikers geven zich zonder tegenspraak volledig aan haar over. Want ook al liggen ze natuurlijk het liefst in het water: van deze hoge golven win je het als duiker niet. Dus wordt het duikplan aangepast – en een dagje ‘ontgassen’ (door het duiken blijft er soms wat stikstofgas achter in je bloed) kan voor onze duikers ook geen kwaad. De meeste deelnemers slapen daarom uit. Maar, één van hen stond toch bij het krieken van de dag aan dek en zag een viskotter een tijdje gevaarlijk naar één kant hellen. Zijn boomkor bleek vastgehaakt aan het wrak waar we gisteren op hebben gedoken.
Vogelen en filosoferen
Het is nu 15 uur. We liggen voor anker op de rand van het Friese Front. Om de tijd te doden kijken we naar de vele zeevogels waar dit gebied om bekend staat en voeren we filosofische gesprekken. We hebben de tijd om weer even naar het grotere plaatje te kijken. Van onze planeet Aarde bestaat zo’n 71 procent van het aardoppervlak uit oceanen. Het aantal verschillende diersoorten wat in onze oceanen leeft wordt geschat op zo’n 2 miljoen, waarvan we tot op de dag van vandaag waarschijnlijk maar zo’n 9 procent gezien en beschreven hebben. Er wordt vaak gezegd dat we meer weten van de maan dan van onze eigen oceanen. Als ik zo over de Noordzee uitkijk, begrijp ik dat wel. Wat een avontuur én uitdaging om het leven onder water te leren kennen!
Dropcam
Van de Noordzee weten we gelukkig relatief veel. Het is een ondiepe, veel gebruikte zee, dus we krijgen veel informatie van de gebruikers van toen en nu. Ook zijn er over de laatste twintig jaar verschillende onderzoeken gedaan die zich specifiek richten op het in kaart brengen van de soorten en biodiversiteit van de Noordzee. Er wordt veel over gepraat. Toch wist ik niet goed hoe onze zeebodem er nou daadwerkelijk uitziet. Tot nu! De ‘dropcam’ is gisteren weer afgedaald naar de zeebodem op het Friese Front. We hebben met deze camera live prachtige dieren zien langskruipen, zweven en zwemmen. Slangsterren, garnaaltjes, tong, een Noorse kreeft, kwallen, een verdwaalde sepiola, heremietkreeftjes, wijting en een hele grote Noordzeekrab: de bodem zit vol met leven! En we hebben het met deze Expeditie allemaal in beeld gebracht.
Op naar de Centrale Oestergronden
Het anker is gelicht. Morgen, of als het weer meezit misschien zelfs vanavond al, komen we aan op de Centrale Oestergronden: het volgende gebied om in beeld te brengen. Fleur houdt haar laptop stevig vast terwijl de motor van het schip inmiddels draait. De golfhoogte neemt nog steeds toe. De weersvoorspellingen voor morgen zien er gunstiger uit. Onder de indruk van de beelden en verhalen
Deze blog is ook gepubliceerd op de website van het Wereld Natuur Fonds.
Over de auteur:
Chris van Assen is mariene bioloog en werkt bij het WNF aan oceanenprojecten in het Caribisch gebied én de Noordzee. Zo strijdt ze voor goede bescherming van de ecologisch belangrijkste gebieden in de Noordzee. Tijdens Expeditie Noordzee houdt ze ons op de hoogte van het reilen en zeilen aan boord.
