Jeroen Thoolen – Van zeperd tot zeepaardje

Wat Jeroen in de Oosterschelde nog niet lukte, lukte op Bali binnen vijf minuten: een ontmoeting met een zeepaardje.

Datum: 11 juli 2016
Duiklocatie: Padang Bai, Bali

Vorig jaar zomer zijn wij niet op zomervakantie gegaan in verband met de geboorte van onze dochter. Dat maken we dit jaar ruimschoots goed, met een reis naar Bali! Behalve het goede eten, vertier voor de kindjes, bezoeken aan tempels, rice terraces en Monkey forest, staat er uiteraard een aantal duiken op het programma.

In de buurt van ons hotel/resort in Sanur bevindt zich een 5* PADI resort dat ons met hun busjes van deur tot deur brengt. Bovendien aangewezen als een van de duikcentra die de Project AWARE Shark Conservation Specialty geeft. Daarover later zeker meer!
Het busje brengt ons naar Padang Bai, ongeveer een uurtje reistijd. Een bevriend restaurant vangt ons op, voor eventuele sanitaire stops. Het is niet verrassend dat hetzelfde restaurant is aangewezen voor het verzorgen van de lunch. Al snel blijkt waarom: meer dan een goedgevulde koelbox kan op deze boten niet mee; van sanitaire voorzieningen is geen sprake. Geen enkel probleem, ik pas me graag aan.

We worden verzocht ons in onze wetsuits te hijsen. Intussen worden de sets voor ons in elkaar gezet. Ik ben een beetje een vervelende control freak, dus hier moet ik weer even aan wennen.
Zeepaardje!
Binnen een minuut of tien varen, bereiken we de duikstek al. Blue Lagoon is de naam. We worden door de lieve dive guide Juliet geïnstrueerd met de bootrol te water te gaan. De boot heeft armen en wie erg onhandig is, kan hier tegen vallen, danwel na opstijging de bol stoten . Ongelukken blijven uit en we – vier duikers en onze dive guide – gaan onder.
Wat me opvalt is dat het zicht ‘slecht’ is. Een meter of tien maximaal. En ondanks dat de zon schijnt, komt die niet echt door, zelfs niet op ondiepte. Het onderwaterleven is wel kleurrijk. Ik ben benieuwd naar wat Bali ons verder te bieden heeft.
Juliet wenkt ons. Wat in de Oosterschelde ons nog niet gelukt is, lukt nu binnen vijf minuten na de afdaling. Een zeepaardje! Het beestje heeft een langere snuit dan ‘onze eigen’ zeepaardjes, en laat zich goed filmen en fotograferen. Helaas is een foto sneller gemaakt dan een video, dus zodra ik goed en wel aan de beurt ben, zijn de fotografen door naar het volgende object en film ik een stofwolk. Gelukkig heb ik wat shots tussen de fotoshoots door kunnen nemen en kan ik met wat knip- en plakwerk een leuk, kort, filmpje maken.

Kleurrijk
Juliet gebaart weer. Kijk omhoog, een schildpad! In 2014 hebben we onze PADI ProjectAWARE Sea Turtle Awareness Distinctive Specialty gedaan, op Bonaire. Ik nam aan een green turtle te hebben herkend, maar het schijnt een hawksbill te zijn.
Het zicht is misschien wat minder dan wat we de laatste vakanties (Egypte, Bonaire) gewend waren, het onderwaterleven hier is kleurrijk. En de videolamp die ik nu gebruik had ik op Bonaire (2014) ook al, dus dat is geen verklaring.
Naaktslakken
Naaktslakken zijn me pas gaan interesseren, nadat ze me via internet onder de aandacht werden gebracht door met name fotografen als René Weterings met fantastische macro-opnamen. De naaktslakken hier zijn nóg kleurrijker dan in Nederland. Helaas heb ik ‘thuis’ al besloten de groothoeklens op te schroeven, en niet de macrolens. Ik maak dus geen macro-opnamen van deze prachtige weekdieren.

Terug op het duikresort, vullen we samen het logboek in. De schildpad schijnt een hawksbill te zijn. Het beestje zwemt te ver van me vandaan om het op de videobeelden te dubbelchecken, ik neem het graag aan.