Tineke Posno – Duiken bij Cano Island

Tineke is in Costa Rica. Een dag duiken met haaien en heel veel ander leven, en dan ook nog eens walvissen zien en horen!

a het geweldige onweer van gisteravond hebben we geen internet meer. Eigenlijk nergens meer, 1 giga klapper heeft veel elektronische apparatuur beschadigd.

Om 05.00 wordt het licht en worden we uitgerust wakker. Tijd om even naar NL te bellen en zoonlief een de laatste adviezen te geven voor hij naar Costa Rica reist (niet dat hij dat nodig heeft…)
Om 06.00 zitten we aan het ontbijt, het traditionele gallopinto, rijst met zwarte bonen, eieren, knakworstje, gebakken bananen, en fruit + heerlijke verse meloenshake…. Ja we hebben het slecht.

Terug n ons huisje kleden we ons om en lopen vervolgens met de duikspullen naar het water. We moeten even wachten voor de boot er is. In totaliteit zijn we met 8 duikers en een gids. Om 07.45 uur staan we klaar op het strand om te worden opgepikt door de boot van de duikschool. Dit wordt onze eerste duik in de Pacific en we zijn heel benieuwd. Het is walvissenseizoen; dus wie weet zien we ze ook echt onder water, fingers crossed!

Omdat het mailcontact met de duikshop nogal wat strubbelingen kende, zijn we gisteren richting Piratecove gelopen, een wandeling van ruim ½ uur door geweldige natuur. Nadat we de benodigde papieren ingevuld hadden kregen we uitleg over het marinepark Corcovado, waartoe Cano-island behoort. Cano-island ligt 16 km voor de kust van Costa Rica en wordt gezien als de kleine broer van Cocos-Island, wat een wereldberoemde bestemming is. Cano-island staat onder marineparkbescherming wat betekent dat we voor we gaan duiken eerst bij het marine station langs gaan, ons registreren en betalen, en vervolgens slechts met 10 duikers op 1 duiksite mogen duiken. De maximale duiktijd is 45 minuten (geldt in alle marineparken van Costa Rica) en we moeten in het zicht van het marinastation blijven. Verder horen we nog veel regels over het duiken met dolfijnen en walvissen. Mooi dat het marineleven op deze manier beschermd wordt!

Na een Costaricaans kwartiertje worden we opgehaald en varen naar nog een resort om ook daar mensen op te pikken. 8 Duikers 1, gids, 2 bootsmannen, zuurstofkoffer en ehbo-set liggen in ’t zicht klaar; niet dat wij dat nodig hebben natuurlijk.
Onderweg speuren we het water af op zoek naar walvissen. Na ongeveer ½ uur worden de eerste waterfonteinen gespot. Langzaam varen we in die richting, hebben we het goed gezien? En ja hoor, 4 of 5 walvissen, mannetjes volgens onze divemaster. We kijken een tijdje naar de immense beesten , nemen veel foto’s en gaan vervolgens nog een ½ uurtje verder naar het marinestation. Daar moeten we van boord en wachten op de administratieve afhandelingen en permissie om te duiken.

We krijgen als duikplaats the Anchor toegewezen en varen in die richting. Er liggen nog 3 andere duikbootjes in de baai. Op de duikstek maken we snel alles klaar, alhoewel het personeel alles heeft opgebouwd., Even de wing opnieuw bevestigen, automatensetwissel en vlucht alles aantrekken. Een Amerikaans meisje heeft veel moeite met alles, snapt eigenlijk niet wat we moet doen, vermoedelijk een onervaren vakantieduiker. Na een duidelijke briefing gaan we te water en wachten tot iedereen er in ligt. Het Amerikaanse meisje durft niet en gaat dus weer het water uit.

De 7 overgebleven duikers dalen af, het zicht is redelijk zo’n 15 m. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden…. Onderwater veel zand met rotsformaties, daar zien we al snel meerdere wittiphaaien, enkele schildpadden, maar ook veel blauwe jacks, veel scholen brasems, verschillende types boxerfishes, puffervis, trompet vis , batfishes, angelfishes en en heel veel andere soorten waaronder bepaalde soorten sweetlips. Plotseling komt er een devil ray over ons gezwommen. Maar we zien ook hele grote roggen, baarzen, murenes etc. De vissen zijn hier groot en zijn een mix van atlantische en tropische vis. Maar vooral het grote aantal haaien verbaasd ons!.
Na 50 minuten komen we helemaal happy boven, mijn man roept dat hij nog nooit zoveel haaien in een duik gezien heeft!

De boot vaart weer richting het marinestation voor de administratieve procedures voor volgende duik. Wij krijgen drinken en kunnen ½ uurtje de zon in.

Vlot vertrekken we naar de volgende stek, Bocas genaamd. Hier is het zicht helaas minder, zo’n 10m, maar ook hier stuiten we direct op wittiphaaien en meerdere schildpadden. Plotseling horen we geluid onder water, is dat echt een walvismoeder met kalf? Onvoorstelbaar hoe mooi dat geluid is, het komt dichterbij en wij stijgen op naar zo’n 15 meter. Het “praten” tussen moeder en kalf trilt door je hele lichaam, om kippenvel van te krijgen!
Helaas komt de walvis niet in zicht en zwakken de kreten af. Dit ritueel herhaalt zich enkele keren. Ondertussen zien wij weer veel andere vis, dikke vette murene’s, weer super veel wittiphaaien, roggen, noem maar op.

Onze gids ziet iets en wenkt ons enthousiast, duidelijk is dat niet alle duikers zien wat er tussen de rotsen verscholen zit, maar het is een zeepaardje van zo’n 20 cm lang.

De computer van mijn man geeft de maximale bodemtijd aan, dus hij moet omhoog, maar snel neem ik de camera over om nog een videootje te maken van dit mooie beestje, mijn computer is minder conservatief afgesteld, dus dat kan net.

Langzaam gaat de groep omhoog en na de 5 m stop zijn we helemaal happy. Jammer genoeg hebben we geen walvis onder water gezien, maar het geluid was onbeschrijfelijk en iedereen voelde het door zijn hele lijf trillen!

Snel wordt vaart gezet richting het schiereiland waar we verblijven. Op een afgelegen mooi strand hebben we een uitgebreide picknick, er is te veel eten om te noemen in de schaduw van de palmbomen. Met de mededuikers kletsen we over wat we gezien hebben en waar we overal ooit gedoken hebben, heel gezellig.

Dan is het tijd om te gaan en richting Drakebay te varen. Opeens zien we hele grote staartvinnen het water uit komen, en weer en nog meer grote staartvinnen. We zien een groep spelende mannelijke humpbackwhales. Nadat we ze even bekeken hebben varen we verder. Plotseling zien we weer een walvis, vlak voor de kust in ondiep water. Dit blijkt een moeder met haar pasgeboren kalf te zijn. Geweldig mooi om te zien….. wat kan zo’n klein kalfje al goed springen, op zijn rug zwemmen etc etc. Zijn moeder wijkt niet van zijn zijde. Zo’n 10 minuten cirkelen moeder en jong bij de boot. Super dat we dit ook nog zien.

Dan is het tijd om echt terug te gaan; de krokodil die we dan nog zien mag eigenlijk geen naam meer hebben…… ( ze blijken hier voornamelijk honden te eten…..).

Dit smaakt naar meer, overmorgen gaan we in de herhaling!