Ted Huikeshoven – IJsduik 5-2-2012

Het vriest stevig en we praten er al dagen over: ijsduiken.

Het vriest stevig en we praten er al dagen over : Ijsduiken. We speculeren over de mogelijke locaties: het ondiepe inhammetje van het Haarlemmermeerse Bos, of de spartelvijver van de Toolenburgplas. En dan, terwijl we nog op de Duikvaker lopen komt er een sms binnen ‘de duikstek in Vinkeveen ligt dicht!’ Na een paar telefoontjes is het plan rond.
Het is vroeg opstaan op de vrije zondag, maar we willen eventuele drukte voor zijn. Onderweg geeft de thermometer -14 graden aan! Als we om 9 uur aankomen in Vinkeveen hebben onze buddy’s al een wak gemaakt. Er ligt een prachtige ijslaag, helemaal sneeuwvrij.
We hebben besloten met z’n vijven als team te duiken. Een voor een klimmen we het trapje af en laten ons in het wak zakken. En dan komen de eerste hindernissen van het ijsduiken: als ik een beetje lucht in mijn wing laat lopen bevriest mijn inflator en blijft de wing vollopen. Joris ligt achter mij en draait meteen mijn kraan dicht. Die draai ik onderwater wel weer open, als de inflator weer ontdooid is. Na mij klimt Thijs te water en ook hij krijgt pech, zijn droogpak handschoen komt los. Dat blijkt nog niet zo simpel te verhelpen en hij klimt het water weer uit. Intussen starten wij de duik. Joris reelt een stuk uit en wij fotograferen en filmen er op los, om de beurt poserend voor andere camera’s. Het zonnetje creëert een prachtig schouwspel onder water.
Na ongeveer een half uurtje voegt Thijs zich bij ons, hij heeft gelukkig de boel kunnen herstellen met hulp van onze ‘surface support’, John, die vandaag niet mee duikt.
Als de anderen aangeven dat ze er uit gaan, neem ik de reel van Joris over en duik met Thijs nog even verder. We genieten volop van het lichtspel en onze luchtbellen die uiteenspatten tegen het kraakheldere ijs.
Ook het omkleden na de duik vraagt wat inventiviteit, alles vriest direct vast. Boldsnaps, droogpakritsen, zelfs de pijpen van het pak worden direct stijf. Trek dan je pak maar eens uit… Gelukkig hebben we flessen warm water mee en dat doet wonderen.
Met een kop thee praten we nog even na en dan vertrekken Thijs en ik naar huis. De rest gaat door naar de Duikvaker. Maar één ding is zeker: morgen ga ik weer!