Harry Brummelhuis – Met een slakkengangetje onder water

Dat je in Zeeland heel veel zeenaaktslakken kunt zien, is bekend. Maar vindt ze maar eens. Harry Brummelhuis ging op cursus!

Het is mei 2012. Op facebook word ik geattendeerd op een cursus zeenaaktslakken door Peter van Bragt.  In 2008 heb ik al eens een NOB specialisatie Onderwaterbiologie bij hem gedaan. Ik weet dus wat ik van hem moet verwachten. Binnen onze vereniging valt de animo voor deze cursus tegen, maar toch krijg ik toch een clublid en zijn broer mee.

Dus trekken we op vrijdag 17 augustus met zijn drieën richting Zeeland. We duiken ’s middags bij Dreischor Frans Kokrif om elkaars duikkwaliteiten te verkennen. De beide broers had ik nog nooit als buddy gehad.

Om 18.00 uur ontmoeten we de medecursisten en Peter in ons pension in Burgh Haamstede. De spullen even naar de kamer brengen en dan samen naar de pizzeria. Om 20.00 uur begint de eerste lezing. Daarna ook de lezing die voor de volgende ochtend bestemd was. We volgen nl. een tropenrooster. Dus op zaterdag en zondag siësta onder de Zeelandbrug i.p.v. lezingen in een warm zaaltje. Om half twaalf nog een afzakkertje en dan naar bed.

De volgende ochtend voor het ontbijt de middaglezing, zodat we dan ’s middags ook werkelijk siësta kunnen houden. Mijn medecursisten zijn bijna allemaal al redelijk bekend met naaktslakken. Dus moeten wij drieën alle zeilen bij zetten om alles te kunnen volgen. De plaats van de zeenaaktslakken in de mariene fauna komt aan de orde; de anatomie en hun voedselkeuze. Alle Nederlandse soorten komen aan de orde met foto en al.

Tijdens de duiken krijgen we telkens weer opdrachten mee. Na de duik wordt geëvalueerd wat we hebben gezien. Een aantal heeft dure camera’s bij zich. Soms ook een loep. Met mijn simpele cameraatje in de macrostand steek ik daar mager bij af.

Onder water eerst maar eens slakken zien te vinden, anders heb ik de camera niet eens nodig. De eerste duik (bij Burghsluis) valt dat nog niet mee. Maar de tweede duik (bij de Zeelandbrug) vinden we warempel 3 soorten slakken. Wat zijn ze verhipte klein. Geen wonder dat sommigen een loep bij zich hebben. Nu maar eens zien of we er foto’s van kunnen maken. Het is de eerste keer dat ik onder water de macrostand gebruik, dus ik ben benieuwd. Maar het lukt toch. De foto’s maken geen kans bij een fotowedstrijd, maar we herkennen er naderhand toch een blauwtipje in en enkele harlekijnslakken. Ook nog eistrengen van de bruine plooislak.

Zondag bij Burghsluis vinden we weer slakken.En dan te bedenken dat we 2 dagen eerder nog nooit van deze slakken gehoord hadden , laat staan gezien. We krijgen zondagmiddag in de stralende zon ons certificaat “amateur- nudibranhioloog” . Daar kun je mee thuis komen.

Nog een foto van alle cursisten uit Nederland en België en we maken weer de terugreis naar het verre oosten des lands.

Op facebook wordt er nog nagepraat en vrienden gemaakt. Ook leden van onze duikclub bemoeien zich met de discussie. De flauwe grappen zijn niet van de lucht. Maar wij hebben veel geleerd en nu maar verder oefenen in Zeeland. Jammer dat Zeeland zover weg is.