Richard en Mariëlle de Kok – Bij de Zeelandbrug is altijd leuk
| Locatie | de Zeelandbrug |
Over eitjes kreeftjes en een explosie van slakjes. Richard en Mariëlle duiken onder in de Oosterschelde.
Vandaag eindelijk weer eens met laagwater bij de Zeelandbrug kunnen duiken. Stilletjes hopen we op goed zicht, maar met een stevige Zuid-5 en alle golven die hierbij horen is dat natuurlijk onmogelijk.
Bij de trap erin en we zakken vrij snel naar een meter of vijftien. Het zicht loopt gedurende de afdaling op van een kleine halve meter naar circa een meter. Wat een luxe denk ik als ik het vergelijk met die 20 cm van vorige week. Samen scharrelen we over de vlakte. We zien veel geweispons met overal klompjes met eieren van de slakdolf. Sommige eitjes zijn vers anderen liggen er al een tijdje, want hier zijn duidelijk de oogjes te zien. Na 20 minuten is daar eindelijk een van de ouders. Het is een onrustig type, want in tegenstelling tot zijn collega’s ligt hij niet echt stil. Na een paar foto’s zwemt hij er dan ook vandoor. Erg grappig om hem te zien zwemmen. We besluiten hem maar met rust te laten.
We zwemmen verder de vlakte over. In tegenstelling tot de Val zien we hier ontzettend veel wulken met hun eikapsels. Hiertussen wandelen talloze heremietkreeften rond. Ook de kokerwormvelden zijn schitterend om te zien. Als je hier een keertje een paar meter zicht hebt, dan moet het echt schitterend zijn. Marielle wijst me een mooie pitvis aan. Het blijkt er een met humor te zijn. Het beest knipoogt voortdurend naar me. Ik maak een hele reeks foto’s en steeds doet ‘ie om en om zijn linker en rechter oog dicht. Grappig, maar wel irritant voor mijn foto. Ik geef het maar op en zie dat Marielle een mooie buikstreepnemertijn gevonden heeft. Het lijkt alsof de worm in een soort slijmzakje zit. Misschien ter bescherming of iets dergelijks. De bruine worm neemt langzaam een pauwkokerworm te grazen. Tergend langzaam schuift hij de koker in. Ik probeer nog een paar plaatjes te maken met de kleine snoot, maar dit levert waardeloze foto’s op zie ik in de display. Dit onderdeel heb ik nog steeds niet in de vingers. Gelukkig lukt het met de andere flitser wel redelijk.
Na drie kwartier gaan we weer richting noorden/steenstort. Op een meter of twaalf vinden we echt een explosie aan slakken. Talloze slanke waaierslakken, millenniumwratslakken, boompjesslakken en zelfs een satijn- en harlekijnslak. Uiteraard ook wat plukjes dodemansduim en diverse kreeften. Na een paar minuten hangen komen we na ruim een uur boven. Oops….. te ver doorgegaan naar het westen. We peddelen weer terug door de golven. De uitstap blijkt met laagwater, de golven en een camera in één hand toch wel lastig te zijn. Gelukkig staat er een onbekende duiker op zijn buddy te wachten die me even een hand geeft. Bedankt!
