René Weterings – Weer als vanouds!

Op die mooie lentezondag kan Duikreporter René het niet laten om te gaan duiken. Het wordt een duik als vanouds…. alleen dit keer gaat hij niet fotograferen maar filmen….

Duik 588
Deze zondag gaat mogelijk de recordboeken in als warmste 8 maart ooit. Het is inderdaad ineens prachtig weer en ik plan vrij spontaan een duik met Gijs bij Zoetersbout. Het is lang geleden dat we samen gedoken hebben, dus van deze gelegenheid wil ik graag gebruik maken.

Afgelopen dinsdag had ik al de nieuwe Olympus E-M5 mark II mee genomen om het filmen te testen. Na de eerst opgedane ervaring, wilde ik nu met wat andere instellingen aan de slag en dit maal ook bij daglicht filmen. Alles ligt al klaar, dus het is nog maar een kwestie van inladen en in de auto stappen. Met Gijs had ik om 16.00u afgesproken, lekker tegen het eind van de middag. Ik vertrok op tijd van huis, dus ik kom als eerste op een lege parkeerplaats aan en heb zo mooi nog even de gelegenheid om even wat te filmen voordat we te water gaan. Gijs komt niet veel later aan en heeft voor de gezelligheid ook zijn vriendin Gerbrich meegenomen.

We genieten van het zonnetje als we onze spullen aantrekken. Zodra ik mijn pak dichttrek merk ik al dat het nu een stuk warmer is dan ik gewend ben van mijn avondduiken. Dat is toch een groot verschil! Met de extra trui aan wordt het snel warm, dus het is zaak om niet te lang te treuzelen. Toch nemen we even de tijd om een foto van ons samen te laten nemen. Een fotograaf staat immers bijna nooit zelf op de foto.

De Oosterschelde ligt er prachtig zonovergoten bij. Er staat een licht briesje en er is nog wat vracht scheepvaart, dus er is een klein beetje golfslag. Vanaf de trap ziet het er al veelbelovend uit, het water lijkt helder. We zijn een uur voor de hoogwater kentering, dus te water gaan is nu een genot. We trekken onze vinnen aan en vertrekken dan in oostelijke richting. Ik begin meteen met filmen, zodat ik ook Gijs nog even in beeld heb. Het gaat me vanavond om wat losse shots. Een echte filmer ben ik niet, veel interesse in filmen heb ik gewoonweg niet. Ik ben meer van het vastleggen van dat ene moment in een foto, maar in het kader van wat testwerk is dit wel noodzakelijk. Ik maak korte shots en hoop maar dat het er een beetje uitziet, gelukkig heb ik ook twee sterke videolampen bij me om de onderwerpen te belichten.

Na een tijdje heb ik het idee dat ik genoeg gefilmd heb en besluit om de boel op te bergen. Ik heb meer zin om nu eens te genieten van het onderwaterlandschap, want dat is met het zicht van ongeveer drie tot vier meter goed te overzien. Als we op de kop van dijk komen, voelen we de stroming die ons tegenhoudt om verder te gaan. Vreemd eigenlijk, wetende dat het opkomend water is en we dus eigenlijk stroming mee moeten hebben. Zo’n dijkkop kan toch vreemde stromingsprofielen generen. We besluiten hier niet tegen in te gaan en keren om, langzaam zaken we naar ongeveer tien meter diepte en ik speur de dijkwand af in de hoop om een snotolf te vinden. Af en toe zie ik een vlokkige zeenaaktslak, wat krabben en relatief veel heremietkreeftjes.

We passeren een fuik en kijken wat de vangst is. Naast de gebruikelijke krabben zie ik ook een paar kreeften. De visser heeft dus geluk deze keer. Op de fuik zit een heremietkreeft die een serieuze afmeting heeft naar mijn gevoel. Ik houd mijn hand er naast en zie dat het om een flinke wulkenschelp gaat. Prachtig diertje en ik laat het verder met rust.

In het water zie ik af en toe een zeedruifje voorbij drijven en heel soms ook een Amerikaanse ribkwal. Verder is het nog rustig in de waterkolom. Het zonlicht zorgt er voor dat we op tien meter nog net zo veel zien als aan het oppervlak. Voor mij is dit toch altijd weer genieten, ondanks dat het water nog steeds maar vijf graden Celsius is en het leven nog niet heel uitbundig is.

Na zo’n vijftig minuten sein ik Gijs om te keren. Hij bevestigt dit met een OK gebaar en op een diepte van zo’n vijf meter gaan we weer richting de trap. Nu we ondieper zijn, speur ik wederom de omgeving af naar eventuele sporen van een snotolf. De kans is aanwezig, maar blijft klein natuurlijk. Zeker als er nog geen meldingen van andere duikers zijn gedaan van een snofolf met nestje. Met mijn lamp schijn ik driftig in het rond, maar tevergeefs.

Gijs heeft stiekem even boven water gekeken waar we ongeveer zijn, we moeten nog een stukje verder. De bodem krijgt weer herkenbare vormen en niet veel later steken we onze hoofden weer bij de trap boven water. Op de trap zit de Gerbrich te wachten en verwelkomt ons. Samen zijn we het er over eens dat het een relaxt duikje was en vragen ons ook af hoelang het eigenlijk geleden is dat we samen doken. Het blijkt meer dan een half jaar geleden te zijn, maar met goede buddy’s is het duikgevoel altijd alsof het nooit weg is geweest en gaat het onder water vanzelf. Ook nu worden we nog even met onze brede glimlachen vereeuwigd en nemen we weer afscheid, wie weet hoe lang het nu weer duurt. Maar we kunnen terugkijken op wederom een leuke duik samen!

Met dank aan Gerbrich de Jong voor het maken van de foto’s!

Max. diepte 10.5m, temp. 5gr.C., zicht 3-4m, duikduur 61min.