René Weterings – Stromingsduik bij Burghsluis
Duiken in tropisch Nederland. René maakte een avondduik in Burghsluis. Duik 382.
Datum: 17 augustus 2012
Duiklocatie: Burghsluis
Ik stapte thuis in een snikhete auto, maar gelukkig doet de airco nog prima zijn werk. Ik zet een muziekje op om de flinke trip naar Burghsluis nog wat aangenamer te maken. Het is niet zo druk op de weg en het rijdt gelukkig redelijk door, ook op de N59 (stiekem droom ik van een snelweg tot aan Burgh Haamstede). Op de dijkweg langs de Plompe toren ben ik even gestopt voor een foto van de toren met een ondergaande zon op de achtergrond.Nederland ziet een tropisch weekend tegemoet, het warmste sinds 1994 zelfs! De vrijdag is ook al tropisch en ik heb zin om te duiken. Gelukkig had ik met buddy Gido afgesproken om op de laagwater kentering bij Burghsluis te duiken.
Gelukkig was ik ruim op tijd, dus we zouden nog even tijd hebben om relaxt wat te genieten aan de waterkant. Ik had de auto nog maar net geparkeerd op de bijna volle parkeerplaats, toen ook Gido aan kwam rijden. We zijn meteen naar de waterkant gelopen en hebben daar gespeurd naar sporen van bruinvissen, maar die lieten zich niet zien deze keer. We wandelden even op ons gemak naar de oostelijke nol om in te kunnen schatten wat voor zicht we konden verwachten. We zagen nog hele sterke stromingspatronen in het water, dus we wisten dat we er echt nog niet in zouden moeten gaan.
De kentering zou volgens het boekje om 22.05u zijn, dus we dachten dat we rond 21.15u/21.25u wel correct uit zouden komen en besloten om op de kop in te stappen. Dat hadden we al eens eerder gedaan en dat beviel toen prima. We hebben hier pas een keer of 8 eerder gedoken, dus de echte “ins en outs” weten we ook niet precies.
Na wat kletsen en genieten van het weer, zijn we ons toch gaan omkleden en zijn we op ons gemak richting de duikstek gelopen. Dat was zweten geblazen in mijn droogpak! We stapten in op de kop, zoals we afgesproken hadden en zagen dat het zicht daar redelijk was. Toch veroorzaakten we zelf met het aantrekken van de vinnen een flinke stofwolk, want daar ter plaatse is het erg zanderig en modderig. We gingen onder en het zicht was daar natuurlijk gereduceerd tot de binnenkant van je masker. De stroming was daar wel zo sterk dat we even konden wachten tot het weg was. We ging vanaf de kop meteen richting de trap op een diepte van zo’n 7m. Hoe meer we op de echte kop zaten, hoe sterker de stroming werd. Deze was echt zo sterk nog, dat ik het op een gegeven moment op moest geven, want mijn camera functioneerde op deze manier als een anker en ik kwam gewoon niet meer vooruit. Gido zat een klein stukje voor me en zag ik niet meer op dat moment dus ik besloot om me maar even naar de oppervlakte te laten stijgen. Dat had ik beter niet kunnen doen….
Eenmaal aan het oppervlak was ik niet eens zo heel ver van de kop vandaan, maar je kon nog steeds de draaiende stromingen zien en ik had dus de grootste moeite om bij de kant te komen. In eerste instantie kwam ik in die draaiende beweging terecht en waren mijn vinslagen niet voldoende. Toen ik het nog een keer probeerde en dit keer wat krachtiger deed, was ik wel zo bij de kant. Ik zag Gido zijn bellen en wachtte af tot hij ook bovenkwam. Toen hij dat deed zijn we snel weer onder gegaan om de duik opnieuw aan te vangen. Helaas kwamen we dezelfde stromingen tegen, maar dit keer kwamen we er wel langs. Dit is dus niet echt het meest handige duikprofiel op deze stek, daar ben ik nu wel achter…
Onder water zochten we ons suf naar slakken, want daar staat deze stek toch om bekend. Maar ik kon niet meer vinden dan wat boompjesslakken. Helaas was het maken van foto’s erg lastig in deze stroming. Op een gegeven moment seinde Gido mij om te komen kijken en toen ik bij hem aankwam zag ik dat hij een Gulletje gevonden had. Dat is een visje die je niet vaak ziet, dus dat was een leuke verrassing. De stenen en oesters zijn bezaaid met brokkelsterren, echt ongelofelijk hoeveel. Dit gaat dan ook vrij snel vervelen en je weet gewoon dat je tussen deze dieren geen slakken gaat vinden. Er is een bepaald stuk op de kop van de dijk waar dat niet zo is en daar moet je zijn. Maar door de omstandigheden waren we daar niet heel lang en dus kwamen we steeds dichter bij de trap en dus weer in het gebied met de brokkelsterren en zeeanjelieren. De anjelieren zijn ook schitterend om te zien, maar eerlijk gezegd kwam ik daar niet voor. Gido vond nog een Gulletje en later nog een flinke Koornaarvis, die zich op zich wel liet fotograferen, maar door het stof is het niet gelukt.
Overall gezien was het zicht niet eens zo heel slecht en dus konden we tijdens de duik redelijk ver van elkaar af duiken en ieder zijn eigen gebied afspeuren. Helaas was de score van deze duik erg mager en vond ik hem eerlijk gezegd wat tegenvallen. Dan is de Zeelandbrug momenteel toch leuker met de variëteit aan slakken en onderwaterleven. Toch hebben we al met al 80min gedoken en genoten van het onderwater zijn, toch heb ik deze duik slechts 10 foto’s genomen, dus dat zegt ook wel iets.
Maximale diepte 9m, temp. 20gr.C., zicht 1-2m, duikduur 80min.
