René Weterings – Onderwaterfotografie als team!

Vakantie in Zeeland en dus moet er wel vaker gedoken worden dan normaal (vind ik…). Dus de woensdagavond werd ingepland voor een duik met Kaj, bij de Nieuwe Kerkweg. Ik had zin in iets simpels maar leuk en daar is de Nieuwe Kerkweg prima geschikt voor! Kaj vond het prima en dus stond deze afspraak vrij snel.
Ik vertrok lekker op tijd vanaf de camping en reed eerst even langs DC de Grevelingen om mijn fles te vullen. Het was een heerlijke avond, maar helaas liet de zon het toch een beetje afweten. Ik had Kaj al ingefluisterd dat ik onder de steiger wat wilde proberen met groothoek met model en dat ik daar eigenlijk een avond zonnetje bij wilde hebben. Maar dat zat er niet in blijkbaar. Na het vullen reed ik op mijn gemak richting de duikstek en kwam daar al iets voor 19.00u aan, dus ik had tijd genoeg om te relaxen.

Op de steiger gingen net een Duitse vader en zijn dochter te water, wat toch een beetje met de nodige zenuwen ging bij de dochter. Grappig om te zien hoe dat gaat en uiteindelijk verdwenen ze toch onder het wateroppervlak, net nadat moeders nog even een foto van de 2 had gemaakt. Er stond nog een redelijk windje en dus waren er nog wat lichte golfjes. Vanaf de steiger zag het water er toch redelijk helder uit, dus ik had best goede hoop.
Kaj arriveerde niet veel later, dus we konden vanavond lekker op tijd te water. Kaj sprong van de steiger en ik ging lekker lui vanaf de trap. Toen we onder water waren, installeerden we ons beiden meteen voor de gewenste oefeningen met groothoek met model. Kaj ging netjes stil hangen en ik stelde mijn camera zo in dat ik het gewenste resultaat dacht te halen. De eerste foto’s vallen altijd wat tegen en dus moet ik de instellingen nog wat verfijnen. Met deze voor mij nieuwe 8mm fisheye is het toch weer even wennen, maar het valt me al met al niet eens echt heel erg tegen.

In het begin keek Kaj te laag en kreeg ik zijn ogen niet belicht, dat is natuurlijk niet mooi dus ik moest met handgebaren duidelijk maken dat hij wat meer omhoog moest kijken. Kaj pikte dat goed op en toen lukte de foto! We draaiden toen even om de pilaar heen, zodat ik ook een foto kon gaan nemen met het resterende licht van voren, wat altijd een graadje moeilijker is. Rond deze pilaar zwommen ineens wat leuke kleine visjes, die ik niet meteen als soort zou kunnen benoemen. Maar ze zwermden mooi tussen Kaj en de pilaar in en dus zag dat er op de foto wel leuk uit.

Na deze fotosessie vertrokken we richting het wat diepere gedeelte, want ik wilde eigenlijk nog graag iets testen met een zeedahlia als onderwerp. Kaj wist deze wel te vinden, dus hij mocht gidsen vanavond. Richting de oesterrand zagen we ontelbare groene wierslakken, ongelofelijk zoveel als dat er nu nog zijn! Ook nu weer zagen we honderden kleine ribkwallen in het water drijven, zodat je er af en toe echt langs moest kijken. Ik vermoed dat het om de Amerikaanse ribkwal gaat, maar ik weet het niet zeker.

Achter de oesterrand werd het zicht ook nog iets beter en toen we rond de 9m uitkwamen hadden we echt prima zicht! Her en der wandelden de eerste kreeften en ook de Noordzee krabben zagen we regelmatig wandelen. Ik seinde Kaj om naar de reefballs te gaan en hij stemde in. Uiteindelijk vond Kaj een mooie zeedahlia op de oesterrand zijn we meteen gestopt om mijn experiment uit te kunnen voeren. Want ik wilde graag een “close focus wide angle” foto maken, met de zeedahlia links op de voorgrond en dan een groene achtergrond rechtsboven. Omdat het restlicht in de avond niet veel bijzonders meer is, moest ik best wel wat met de instellingen toveren en op het randje gaan zitten van wat nog wijs was. Maar uiteindelijk lukte het redelijk. Kaj seinde mij in dat ik de snoot moest gebruiken en dat was een goede tip. Die had ik inderdaad meegenomen en hing aan mijn vest. Ik zou het zelf helemaal vergeten zijn! Ik maakte nu dezelfde foto, maar nu met een snoot voor de belichting van de zeedahlia. Ik vond het zelf een mooi effect, dus ik was blij dat Kaj me er nog op heeft gewezen.
Ditzelfde trucje probeerde ik nog op een kolonie zakpijpjes en op een kreeft, maar dat was geen succes. Toen ik een grondel in een oester vond, maakte Kaj weer het gebaar van de snoot en ik wist meteen wat hij wilde. Ik schroefde alle scharnierpunten van de flitsarm los en hij richtte de snoot, terwijl ik aan mijn instellingen en compositie kon werken. Prima teamwork! Uiteindelijk werd dit ook best een leuk resultaat, hoewel een dergelijke foto zeker nog beter kan worden uitgevoerd. Maar dat doe ik dan een volgende keer weer wel.

Na zo’n 75minuten kwamen we boven water en waren helemaal bij de dijk uitgekomen en moesten dus nog een stukje terug naar de steiger. Dit deden we boven water en praatten meteen al na over de duik en de gemaakte foto’s. Ik had Kaj onder water steeds het resultaat al laten zien, dus hij wist al wat ik gemaakt had. Het was wederom een leuk duikje en zo voor de fotografie vind ik de Grevelingen heerlijk om in te duiken als de kentering in de Oosterschelde niet goed staat. Als je er maar de tijd voor neemt en geniet van de kleine dingen!

Maximale diepte 9,2m, temp. 20gr.C., zicht 2-4m, duikduur 75min.